Ik mis vooral de gezelligheid en het met elkaar praten (maar over de echt belangrijke dingen hebben we dus niet gepraat) en lekker samen tv kijken en in bed tegen elkaar aankruipen. Over alles wat ik doe is een waas die alles minder leuk maakt. Ik heb na de break up ook veel met haar gepraat, maar ik heb echt antwoorden uit haar moeten trekken. Een aantal dingen zijn mij duidelijker geworden maar ook veel niet. Ik begrijp dat ik dingen verkeerd heb gedaan. Ze zegt dat ze moeilijk met mij kan praten over verschillende standpunten omdat ik zo stevig in mijn schoenen sta en zij moeilijk van mij kan winnen met argumenten en dat ze het daarom gewoon niet probeerde en dat ik maar had moeten weten dat er iets aan de hand was. Ik ben toch niet telepatisch! En nu is het inderdaad te laat. Zelfs al zou ze weer bij elkaar willen komen, dan doe ik dat niet (wow dit is de eerste keer dat ik dat denk, ik ben aardig aan het genezen), niet omdat ik niet meer van haar hou, maar omdat alles wat gebeurt is altijd tussen ons zal komen te staan en zij mijn vertrouwen heeft verloren. Het is beter om opnieuw te beginnen. Het zal moeilijk zijn, met veel downs maar hopelijk ook veel ups. Ik weet dat het gaat lukken! (Voel me nu weer goed, voor hetzelfde geld heb ik morgen weer een huilbui)

Sterkte van een lotgenoot en "what doesn't kill you makes you stronger", dus doe je voordeel met de wijsheid die je er aan hebt overgehouden.