We zijn bijna half augustus, nog een aantal weken en ze is echt weg. Mijn vrienden zeggen me allemaal dat ik dan pas het "hoofstuk" zal kunnen afsluiten. Ik ben echt bang voor wat komen gaat, een bijna 14 jaren lange gewoonte "afleren"...

Ik weet dat het verkeerd is, maar ik stel me voortdurend vragen bij de nieuwe relatie die zij aangegaan is. Als je haar bezig hoort is ze dolgelukkig, alles kan en mag inneens, al de stress die ze had in onze realtie is opeens verdwenen... Een vriend is op zeer korte tijd haar partner geworden, hij is 12 jaar ouder dan haar... Veel mensen zeggen dat die een zogenaamde "overgangsrelatie" is, en dat ze waarschijnlijk geen lang leven beschoren is en ook het leeftijdverschil zal misschien na een tijd voor problemen zorgen... Allemaal dingen waar ik me eigenlijk geen zorgen over hoef te maken en toch doe ik het....

Ik heb er nog een domper bovenop gekregen : vorige week is mijn vader overleden. De band tussen mij en hem was niet zo groot meer door dingen die in het verleden gebeurd zijn, mijn ouders zijn gescheiden toen ik tien jaar was, ondertussen al een hele tijd geleden....