Onze relatie van bijna 7 jaar liep niet op rolletjes. Vooral het laatste jaar verliep erg stroef. Hij was er steeds minder voor me en in het voorjaar en een gedeelte van de zomer heeft hij zich volledig overgegeven aan zijn hobby. Ik zag hem in die periode bijna niet. Ik voelde mij een hotel. Het ontbijt staat klaar voor gebruik, het diner staat om 18:00 klaar en uiteraard is het bed netjes opgemaakt. Ondertussen werd de was netjes gedaan en het hotel werd netjes en schoon gehouden.

Het afgelopen jaar heb ik vaak aangegeven dat ik de genegenheid en de aandacht mis. Ik miste ook de intimiteit. Ik heb duidelijk aangegeven dat als daar niet aan gewerkt zou worden, er niets meer te redden zou zijn. Mijn liefde was, door het meerdere malen in de steek te worden gelaten, al afgenomen en ik betrapte mijzelf op het feit dat ik zelf ook afstand aan het nemen was. Ik was gewoon bang voor de pijn wanneer hij mij echt zou verlaten.

Zijn afstand is mij in het nieuwe jaar per ongeluk duidelijk geworden. We vierden oud en nieuw dit jaar bij een vriend van hem. Mijn vriend, een goede vriendin van mij en ik zijn die kant op gegaan en hebben het oude jaar daar met veel vuurwerk afgesloten. Mijn vriend was al heel erg dronken geworden en ik stoorde mij enorm aan zijn gedrag. Ik had absoluut niet de behoefte om dicht bij hem te zijn. De hele avond heeft hij mij eigenlijk links laten liggen, hij was te druk bezig met zichzelf. Het werd uiteindelijk al laat en mijn goede vriendin werd al moe. Hij wou nog uit met zijn vriend, dus hij kwam later wel thuis. We namen afscheid en m’n vriendin en ik fietsten naar huis.

Eenmaal in bed kwam ik tot de conclusie dat ik te wakker was om in slaap te kunnen vallen. Ik besloot maar even facebook te checken. Mijn laptop lag beneden en die van hem onder het bed. Ik was al lekker lui geworden van in bed liggen, dus besloot zijn laptop te gebruiken (dat deed ik wel vaker). Op de plek waar de URL staat wilde ik een ‘f’ van facebook typen, maar typte per abuis een ‘e’. Ik had niet echt gekeken dus klikte de letterbrij er onder aan en zag toen mijn grootste nachtmerrie veranderen in realiteit. Ik keek naar de website van een erotische ‘massagesalon’ hier in de buurt. Ik was compleet geschokt. De tranen verschenen al lichtelijk in mijn ogen. “Ok, niet te voorbarig oordelen”, zei ik tegen mezelf. “Eerst even rustig kijken wat het is” Ik klik op de verschillende tabbladen. Ik leer al snel dat het toch om een hoerengebeuren gaat. Er zijn lijsten met welke dames op welke dagen werken, het menu worst er in geuren en kleuren beschreven (inclusief prijzen), er is een tabblad over hun parenclubs en uiteraard is er een tabblad ‘contact’.
De tranen begonnen nu echt te vloeien. Ik besloot in zijn geschiedenis te gaan kijken hoe vaak hij op die site had gekeken en vanaf wanneer. Hij was een jaar geleden al gestart met het kijken op deze informatieve site. Voor de pornografische foto’s en verhalen kon hij niet hebben gekeken, die stonden er niet op. Ik begon mij erg misselijk te voelen. Hij had al 17 gekeken op het tabblad ‘contact’ en 6 keer op het tabblad waar het overzicht van de dames op stond. Uiteraard was ‘het menu’ ook een keer aangeklikt. De wereld draaide om mij heen. Ik keek verder naar zijn kijkgedrag. De dag voor en de dag na kerst had hij ook het telefoonnummer nog even opgezocht…ik heb eerst maar even een uur heel hard zitten huilen. Ik was helemaal kapot. Mijn vriend is een hoerenloper! Al die tijd dat ik mijn best had gedaan om met hem te communiceren over onze relatie en er hard voor had gewerkt…allemaal voor niets. Hij wist immers al dat het over was, al vanaf het moment dat hij de website had bezocht en had besloten een afspraak te maken. Ik voelde mij zo vies en zo vernederd. Hij had blijkbaar voor de ‘makkelijke’ weg gekozen. Hij heeft heel bewust ervoor te kiezen mij keer op keer af te wijzen en naar de hoer te gaan in plaats van om aan onze relatie te werken en seks met mij te hebben. Ik voelde mij zo minderwaardig.
Ik heb hem toen maar een sms gestuurd met daarin het bericht dat ik per ongeluk zijn geheim had ontdekt en dat wat hij had gedaan voor mij erger is dan vreemdgaan. Het was voor mij duidelijk dat het over was tussen ons. Ik zou hem nooit meer kunnen vertrouwen en het beeld van hem met een hoer zou ik nooit van mijn netvlies kunnen krijgen.
Een half uur na het versturen van het berichtje kwam meneer een keer thuis. We hebben lang gepraat en veel gehuild. Mijn vriend bestond voor mij niet meer, hij was getransformeerd in iemand die ik niet meer kende, iemand die voor mij erg onaantrekkelijk is. In mijn ogen is hij laks en laf… en eikel…een egoïstische en egocentrische klootzak. Tijdens het gesprek heeft hij veel gelogen over hoe vaak hij er naartoe is geweest en wanneer de eerste en de laatste keer was geweest. Ik kende immers zijn computergeschiedenis betreft de website.

Hij vroeg of ik het hem niet gewoon kon vergeven. Hij was immers toch al niet meer van plan om te gaan. (en dat terwijl hij onlangs nog twee keer vlak achter elkaar was geweest) Ik heb hem verteld dat ik het nooit zou kunnen vergeten en dus ook nooit zou kunnen vergeven. Het is definitief over. We hebben afspraken gemaakt over wie in het huis blijft wonen en hoe we met de post en met de rekeningen om zullen gaan. Daarna is hij vertrokken naar het huis van zijn moeder.

Gebroken bleef ik achter. Mijn goede vriendin sliep al lang en ik wou haar ook niet wakker maken. Ik voelde me erg alleen. Ik besloot me eerst maar even flink te douchen. Ik voelde mij zo ontzettend smerig. De handen die aan die hoer hadden gezeten hadden ook aan mij gezeten. Ik heb me flink lopen schrobben met Dettol…en nog voelde ik mij smerig. Ik begon mij ook zorgen te maken over de kans een soa op te hebben gelopen door zijn geouwehoer.

Ik merkte ook dat ik hem steeds meer begon te haten. Dat gevoel kende ik helemaal niet en ik vind het een vreselijk gevoel. Het is een emotie waar ik niet mee kan, ik kan het geen plek geven en ik kan er niet mee omgaan. Ik heb de hele nacht gehuild en ben wakker gebleven met een knallende hoofdpijn. Later op de dag heb ik mij nogmaals geschrobd met Dettol…ik blijf mij vies voelen. Ik ben misselijk, moe, verloren, bedrogen en voel mij zo ontzettend minderwaardig. En dan durft iedereen je ook nog een gelukkig Nieuwjaar te wensen. Voor mij geen geluk tot nu toe. Ik ben eenzaam en compleet in de steek gelaten, op de meest brute en mensonterende manier.

Hoe ik hier ooit weer bovenop kan komen weet ik niet. Morgen bel ik eerst de dokter voor een afspraak om mij te laten testen. Verder ga ik kijken naar een goede psycholoog in de buurt. Ik red het niet… Ik heb af en toe nare gedachten, die ik dankzij mijn goede vriendin heb kunnen weerstaan… Maar wat doe ik wanneer ze donderdag weer terug gaat naar Australië?