Ik kan me voorstellen dat je er heeeeule maal er doorheen zit, maar wat me opvalt een beetje uit je verhalen is dat je ook echt bij alles wat je ziet en denkt het linkt naar je ex en hierdoor het leven zwaar k*t inziet. Is ook logisch als je zoveel verdriet hebt en iemand mist want het is ook nog maar kort geleden. Maar probeer jezelf niet als een zwaar slachtoffer van een ander te zien. Kijk ook naar wat je eigen rol is geweest in deze relatie, misschien kom je op bepaalde punten zelfinzichten, die je kunnen helpen om dit te verwerken, niet als slachoffer maar ook als de partij met zijn goede en minder goede kanten/acties .
Je verdriet heeft tijd nodig maar het gaat je echt niet helpen om je op de ligstoel buiten en de lege plek op de bank te concentreren. Natuurlijk is die leegte er , maar herinneringen zijn niet uit te wissen daar. Misschien ligt het er mede aan dat je het wonen opzich daar nu alleen zwaar valt , geen of weinig socialecontacten/vrienden. Dat is op te lossen, je kunt keuzes maken en niet vanuit je diepste emotie maar weloverwogen hoe je nu verder wilt, welke opties er nu voor je open liggen, zodra je het kunt opbrengen probeer daar mee aan de slag te gaan en benut de kansen die je wellicht zult zien of krijgen.

Sterkte en liefs