o zo herkenbaar, zie mijn blog 'eenzaamheid'. Tips: toch zoveel mogelijk naar buiten, ik heb een paar berichtjes op internet geplaatst op zoek naar vriendinnen, ben maar zelf erop uit gegaan, gisteren gewandeld in de botanische tuin in Rotterdam, het is nog steeds niet ideaal maar beter dan thuis blijven. Zoek dingen die je zelf altijd al had willen doen, pak de trein of auto en bezoek dat ene museum waar je al zo vaak over hebt gelezen maar waar je de tijd nooit voor had. Kop op meid, dikke knuffel voor jou!

Jeetje.....Ik kan dit echt enorm goed aanvoelen op dit moment, het voelt zelfs even als mijn eigen pijn.....
Ik heb ondertussen besloten toch maar met mn ouders mee te gaan op vakantie, ik kies nu voor mezelf...

Ik vind het heel erg voor je dat jij die keuze niet hebt....Dat je je in deze moeilijke tijd moet afvragen waar je in hemelsnaam heen moet....

Zoek afleiding in de dingen die je leuk vindt, is makkelijker gezegd dan gedaan. Als jij een paar weken vakantie zult hebben zullen die dingen op den duur ook gaan vervelen...

Heb je misschien een vriendin/vrienden waar je een poosje terechtkunt? Iemand waar je wel goed mee kunt praten uiteraard? Desnoods ga je in je eentje een week op vakantie....het buitenland kan wonderen doen en doet je dan ook niet regelmatig aan hem denken misschien....

Ik snap dat je confrontatie je erg veel pijn doet, vooral nu je kinderen wel bij hem zijn en jij niet, maar je moet een weg vinden om je gesterkt te voelen door de dingen die jij graag doet, kies voor mezelf en doe de dingen die jij belangrijk vindt....

Meer kan ik me niet meegeven op dit moment, ik vind het alleen maar heel erg voor je....Probeer om ergens naar uit te kijken, dan komt vast alles goed.

Groetjes Esperanca