Toch zijn we afgelopen december weer bij elkaar teruggekomen en waarom die toch... Toen had ik al m'n twijfels of we het wel een tweede keer moesten proberen maar de liefde bloeide op en toch ben ik er weer vol voor gegaan.... achteraf de juiste keuze ? ik weet het niet, we hebben in het begin weer hele leuke tijden beleeft maar na een maand misschien 2 kwamen er kleine irritaties en doordat we allebei druk waren met onze eigen dingen groeiden we steeds verder uit elkaar tot het moment dat we 3 weken geleden samen besloten om niet verder te gaan.... een moeilijke keuze met veel tranen maar waar we wel beide achter stonden. Ik voelde me eigenlijk wel goed, we hadden leuker contact dan in de laatste maanden van de relatie en alles leek goed te gaan... tot ze 2 weken geleden een jongen leerde kennen op de tennisclub. Een enorm gevoel van jaloezie en angst kwam boven, angst om haar kwijt te raken.... Nu een week later geeft ze toe dat ze het "leuk hebben" met elkaar maar dat ze niet weet of het wat wordt... voor mijn gevoel is het killing, en net op het moment dat al mn steunpilaren op vakantie zijn... daar zit je dan alleen, weinig contact meer met degene die alles van me weet, me beter kent dan wie dan ook en waar ik zo fijn mee kan praten... dus nu toch een soort liefdesverdriet. Ik ben niet heel goed in contact leggen met mensen, vrienden maken of vrouwen aanspreken dus de weg terug naar een stabiel en goed gevoel lijkt langer dan ooit tevoren... Alle tips probeer ik wel op te volgen om me beter te voelen maar de ene keer gaat dat beter dan de andere... Een buitenkansje deed zich voor om toch maar even op vakantie te gaan dus vertrek ik over 2 weken maar naar Spanje misschien dat het daarna beter gaat...