5 jaar terug kom ik mijn mooie lieve vriendin tegen, ik had nooit kunnen weten wat er allemaal ging gebeuren.
In het begin van de relatie gaat alles goed, niks lijkt fout te kunnen gaan.
Tot er opeens iets vreemds gebeurt bij haar, ze begint met haar stemmingen heel erg hard om te slaan, en ze blijkt zichzelf te snijden.
Aangezien ik niet wist wat ze allemaal deed, dacht ik dat ze gewoon mij wilde pakken en daarom me steeds uitschold.
Ik heb er alles aan gedaan om haar ervanaf te helpen(het snijden), en dat is ook gelukt.
Ze blijkt Borderline te hebben, een ziekte waar heel moeilijk mee te leven valt.
Ze had al een kindje van iemand anders, maar dat deed voor mij niks af wat ik voor haar voelde.
Ik heb het kindje aangenomen als mijn eigen, en deze erkend.
We gaan samenwonen en alles lijkt goed te komen,
ze word zwanger van mij en we krijgen samen een 2e kindje,
totdat ik wantrouwen krijg, ik kreeg het gevoel dat er iets niet klopte, hierdoor kwamen we in de problemen en gebeurde er vanalles.
Nadat ze bij me weg was gegaan, belde ze me op dat ze overal spijt van had en dat ze me terug wilde, aangezien ik heel veel van haar hou, was er bij mij totaal geen twijfel.
Hierna lijkt alles goed te gaan, uiteraard met ups en downs zoals dat gaat bij iemand met borderline.
Totdat ik opeens erachter kom dat ze vreemd is gegaan met iemand (gekust)
Ik confronteer haar ermee, en ze gaat door de knieen en zweert me dat ze het nooit meer zou doen, en dat ze me nooit meer zon pijn wilt doen.
En dan gaat het even goed.
Opeens krijg ik het gevoel dat er iets niet klopt, ik vraag haar erna, en ze zweert bij hoog en laag dat ik gestoord ben en dat ik hulp moet zoeken en dat er niks aan de hand is.
Ik omdat ik begon te twijfelen aan mijzelf en aan mijn eigen gevoel ben toen hulp gaan zoeken.
Ze begon me psychisch af te breken, mij vanalles te verwijten en mij compleet de grond in te boren, dit hield weken aan.
Een aantal weken later echter komt ze met het verhaal dat ze is vreemdgegaan(2e x, dit keer met sex).
Ik zak keihard door de grond , niet alleen doordat ze is vreemdgegaan, maar ook dat ze me "voor gek" liet verklaren bij wijze van, en mij hulp liet zoeken, terwijl me onderbuik gevoel dus klopte !.
Ik heb altijd met veel moeite voor haar gezorgd en moet mezelf altijd wegcijferen voor haar buien.
Nu zegt ze weer dat ze me nooit meer zon pijn wilt doen, en dat ze er echt spijt van heeft, etc, etc, ongeveer hetzelfde verhaal als de 1e keer dus.

Ik weet niet meer wat ik moet, ik wil het haar vergeven, maar ik krijg het niet uit me hoofd dat ze zon grote loser heeft genomen om vreemd mee te gaan (typetje werkloos-dealertje-3kinderenbij4vrouwen-enernietvoorzorgen).
Terwijl ik altijd keihard heb gewerkt voor dit gezin.

Ik weet niet meer wat ik moet, ik hou nog steeds van haar, maar de pijn van wat ze me allemaal heeft aangedaan,gaat niet zomaar weg

Het moeilijkste van alles is het beoordelen wat ZIJ nou voelt, het ene moment ben ik haar schatje en wilt ze alles voor me doen, en beteken ik alles voor haar, en het andere moment ben ik een sukkel en een idioot en beteken ik niks voor haar.

Dit is het borderline gedoe, maar wat van haar gevoel is nu waar, waarschijnlijk beiden.
Ik probeer al jaren haar te bewegen wat aan de borderline te doen, elke keer gaat ze ervoor, maar komt er niks van terecht.

Het allermoeilijkste is het feit dat er kinderen in het spel zijn.
Ik heb gerechtelijk gezien geen recht op de kinderen omdat ik geen voogdij heb
(kromme is dat ik wel de plicht heb om voor ze te zorgen, maar goed, dat is nederland)
Elke keer als ik mijn gevoel wil uitdrukken en met haar wil praten klapt ze dicht en dreigt ze me met weggaan en dat ik de kids nooit meer mag zien.
(want op dat moment ben ik de slechtste persoon die er rond loopt).
Dat geeft mij angst en houd ik dus weer mijn mond en mijn gevoelens voor me.
En dan gaat het weer even goed.
Totdat ik weer iets wil van haar oid, ze maakt me continue beloftes die ze breekt, hier mag ik haar niet op aanspreken, ok het zijn maar kleine dingen, maar ondertussen voelt het alsof ik alles voor haar MOET doen, en zij nog de kleinste dingen niet voor mij WIL doen.

Ik hou zielsveel van haar, en kan ergens niet zonder haar, maar met haar word ik gek.
ik weet het echt niet meer.