Al vrij snel kwam mijn ex met zulke mooie gevoelens. Door jou weet ik waarom ik meegemaakt heb wat ik heb moeten meemaken, door jou wordt ik een ander persoon. Je bent mijn maatje, je bent mijn alles en ik laat je nooit meer gaan. En toch toch is dat alles niet genoeg of was het misschien niet te sterk genoeg en heb ik er een punt achter moeten zetten. Het doet zo'n pijn.

Lieve Boa,

Dank je wel voor je reactie, zat zo te wachten op een reactie van iemand. Woorden, advies, steun. Ik zal onderstaand nog een duidelijker vertellen hoe alles gelopen is misschien ook om weer even mijn hart te luchten.

Ik heb J. leren kennen in mei 2007 via mijn werk. Een collega is naar zijn collega toegegaan en zo ben ik aan zijn nummer gekomen. Ik heb hem een sms gestuurd. In eerste instantie vond ie het allemaal maar kinderachtig maar uiteindelijk zijn we aan het sms?¢‚Ǩ‚Ñ¢en gegaan. Een afspraak gemaakt om elkaar te bellen en vanaf dat moment klikte het zo enorm. Een eerste dat was snel gemaakt en ook dat was helemaal geweldig. En zo ook onze tweede date, helemaal geweldig, zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n enorme klik. Ik kon met hem praten, ik kon met hem lachen, huilen en ik voelde me veilig bij hem.

J. is 32 jaar en was voor mij 6 maanden vrijgezel na een relatie te hebben gehad van 7 jaar. Uit deze relatie heeft hij een dochtertje van 3,5 jaar en ze heet D. In het begin heb ik hem gevraagd of hij wel toe was aan een relatie, Ja was zijn antwoord: Door jou zie ik in waarom ik bepaalde dingen heb mee moeten maken, ik voel me zo goed bij je, ik praat normaal nooit en bij jou doe ik dat wel, ik toon normaal geen gevoel maar bij jou doe ik dat wel, ik deed altijd mijn ding en met jou ga ik in overleg.

Wat hij wel aangaf is dat hij financieel erg moeilijk zat, hij betaald alle lasten van het huis alleen en hij heeft heel erg veel verdriet van het feit dat hij zijn dochtertje niet meer elke dag om zich heen heeft.

Tijdens mijn vakantie vroeg hij me of ik hem vaker wilde zien, zo gezegd zo gedaan. Op dinsdag en donderdagavond was hij bij me, op maandagavond heeft hij die kleine meid, op woensdag een avond voor zichzelf en op vrijdagavond die kleine. Ik ging dan naar R. op vrijdagavond tot en met zondagavond.

Het eerste weekend dat ik bij hem was was hij erg zenuwachtig, hoe zou ik op de kleine reageren en andersom. Echter alles ging helemaal goed.

Het tweede weekend dat ik daar was kreeg hij knallende ruzie met zijn ex, om meerdere redenen maar ook om het feit dat ze er best wel mee zat dat hij al een andere relatie had. Dit terwijl zij zelf ook al bezig was met een andere man. In deze ruzie is er geroepen dat de maandagavond dat hij D. zou hebben dan allemaal maar anders moest wat hem enorm veel pijn deed uiteraard.

Afgelopen dinsdag (17 juli 2007) heeft J. aangegeven dat ie het allemaal niet meer weet. We gingen te snel in de relatie, het claimde hem, gaf hem geen goed gevoel, geld, zijn oude relatie, D., geen tijd voor zichzelf, het brak hem allemaal op. Hij wilde graag elkaar alleen in de weekenden zien.
Op zich geen enkel probleem om elkaar in de weekenden te zien als je extra wilt bijklussen, wilt verwerken dat je je dochtertje niet kan zien of wat tijd voor jezelf wilt. Maar wat ik maar niet los kon laten is de woorden dat wij ook te snel gingen, oud zeer van de vorige relatie, niet letterlijk nog zo uitgesproken maar ik kan het allemaal even niet meer. Ik heb op het viva topic hier ook een topic over geopend (Dit doet zo?¢‚Ǩ‚Ñ¢n pijn)

Zaterdag ben ik naar hem toe gegaan zoals afgesproken maar het voelde niet goed voor mij, ik kon een afstand voelen, het was allemaal zo anders als de eerste weken van onze relatie. Zondag viel het J. op dat ik wat stiller was en vroeg me wat er aan de hand was. Ik gaf aan: misschien kunnen we daarover praten als we D. weg hebben gebracht. Direct gaf hij aan dat hij er liever niet over wilde praten want we hadden het er al over gehad. Ik heb hem aangegeven dat dit de eerste keer is dat we er face to face over zouden praten en hij ook rekening moet houden met het feit dat het gesprek van afgelopen dinsdag mij een hoop onzekerheid gaf. Misschien door te praten dat ik die onzekerheid los kon laten. Hij werd toen een ietwat ge?ɬØrriteerd want we zagen elkaar alleen maar de weekenden en dan moest het leuk zijn. Op dat moment werd mijn gevoel gesterkt dat er iets niet goed zat en ik zo niet verder kon gaan. Dat iemand in de knoop zit is heel erg en als je heel veel van je partner houdt dan wil je dat samen oplossen, is dat niet mogelijk dan had het hele gesprek van dinsdag ook anders gevoerd kunnen worden. Dan had je kunnen zeggen: Schat ik voel me niet goed en wat vind je ervan als we elkaar wat minder zien en hoe denk je dat te kunnen oplossen. Dat heb ik namelijk afgelopen week ook tegen J. gezegd: Als je op dinsdag en donderdag zo moe bent en toch 40 minuten in de auto stapt om naar mij toe te komen had dat dan tegen me gezegd dan had je thuis kunnen blijven of anders had ik de trein naar jou kunnen pakken. Of je had kunnen zeggen we zien per week wel even wanneer we elkaar zien en waar. Maar J. had de keuze al gemaakt en heel radicaal voor mijn gevoel en ook dat heeft me aan het nadenken gezet.

Ik heb toen gezegd is het beter als we stoppen met de relatie en laten we het zo zeggen: hij ging er een soort van wel mee akkoord. Het is niet dat hij er tegenin ging.
Maandag stuurde ik hem ook een bericht:

Schatje wordt verscheurd door twijfels, hadden we dan toch vast moeten houden aan de weekenden? Heb ik te snel opgegeven dan of blijft ondanks alles dat het nu beter is om tijd te nemen voor verwerking? Heb ik nou de grootste fout van mijn leven gemaakt?

Zijn antwoord: Het is beter zo en je moet het niet teveel bij jezelf zoeken. Ik heb tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. En als maatje ben je me niet kwijt.

Ik merkte aan mezelf dat ik in de tweede maand van mijn relatie last kreeg van angsten, angst dat J. me zou verlaten, angst dat J. me minder leuk, lief en aardig vond, angst om me open te stellen en gekwetst te worden. Ik kan me heugen dat J. er een keertje over begon: Hij zei: Je ogen stralen minder, ik heb hem toen eerlijk verteld over mijn verlatingsangst. Gelukkig heb ik hem in de tijd dat we samen waren niet gebombardeerd met sms?¢‚Ǩ‚Ñ¢jes of continu bevestiging vragen. Maar misschien heeft hij het wel aangevoeld?

Misschien is hij er niet aan toe maar ik ook nog niet? En dat doet pijn, want desondanks voel ik zo enorm veel mooie gevoelens voor hem en kan het bijna niet plaatsen dat dit nu niet de juiste tijd is. Misschien komt J. er wel achter dat zijn gevoel voor mij in het begin nu toch anders is en niet voldoende om een relatie op te bouwen.

Vandaag voel ik zoveel verschillende emoties, heb ik de juiste keuze gemaakt? Heb ik niet gehandeld uit angst, ik mis J. zo enorm, nu helemaal want heb ook net te horen gekregen dat mijn contract niet verlengd wordt. Wat gaat er in zijn hoofd om? Hij had aangegeven me vanzelf wel te bellen en we dan een keer zouden afspreken om te praten. Hij zei ook: Ik voel zoveel dingen dat ik het niet eens onder woorden kan brengen. Misschien kan ik dat dan wel.

Iemand missen, los moeten laten, twijfels, had ik niet moeten vasthouden aan, Ik voel me afgewezen, in de steek gelaten, niet goed genoeg misschien. Wat zo mooi begon is er nu niet meer. Ineens poef weg..

Z?ɬ? herkenbaar jouw verhaal...bij mijn ex was het dan geen relatie die hij nog
niet verwerkt had maar hij wilde ook een tijdje rust. Een week heb ik met mijn
ziel onder mijn arm gelopen en uiteindelijk heb ik hem afgelopen maandag
gebeld met de mededeling dat we er maar beter een punt achter konden zetten.
Op dat moment was hij er nog niet uit, maar hij ging vrijwel zonder morren
akkoord met het voorstel. Ook ik had een soortgelijk sms-je of mailtje willen
sturen om hem de gelegenheid te geven om me tegen te houden zoals jij hebt
gedaan maar ik had het gevoel dat ik niet meer terug kon. Ik kan heel goed
begrijpen hoe jij je voelt. Ik heb echter het gevoel dat er bij jou misschien
nog een kans is dat ie over een tijd als ie alles verwerkt heeft, hij jullie
relatie nog een kans wil geven. In mijn eigen situatie zie ik dat (helaas of niet? twijfel twijfel) niet echt gebeuren. Heel veel sterkte!