misschien dat je hier kracht/herkenning uit kunt halen....

Ineens is alles voorbij en je leven staat stil?¢‚Ç¨¬¶
Je hebt zoveel vragen en de leegte is nog heel pril?¢‚Ç¨¬¶.
Dan komt de woede de onmacht en het verdriet?¢‚Ç¨¬¶
En je voelt je alleen in een onbekend gebied?¢‚Ç¨¬¶
Je leven heeft geen doel meer en je weet niet hoe je verder moet gaan?¢‚Ç¨¬¶
Dan gaat iedereen om je heen verder en je leven wordt een achtbaan?¢‚Ç¨¬¶
Alles gaat van links naar rechts maar niets gaat nog rechtdoor?¢‚Ç¨¬¶
En je vraagt je af of je nog ooit goed terecht komt, terecht op het goede spoor?¢‚Ç¨¬¶
Hoe kan ie je zo laten stikken en denk ik soms wat zijn we toch een stel stomerikken?¢‚Ç¨¬¶
Soms schaam ik me ervoor dat ik mezelf zo over me heen heb laten lopen?¢‚Ç¨¬¶
Maar ook ben ik weer un klein beetje blij dat het is afgelopen?¢‚Ç¨¬¶
Maar dan moet je verder?¢‚Ç¨¬¶
Stukje bij beetje bouw je je leven weer op maar toch zal het nog vaak wiebelen?¢‚Ç¨¬¶
Maar naar een tijdje als je alles een plaatje heb kunne geven zal het in je buik toch weer eens kunnen gaan kriebelen?¢‚Ç¨¬¶
Nu zet ik er een dikke punt achter en kijk alleen nog maar vooruit ik heb lang genoeg in het verleden geleefd?¢‚Ç¨¬¶ dit is ook een gedachten die me weer een beetje kracht geeft?¢‚Ç¨¬¶
En uiteindelijk kom je er sterker uit en je komt ook een keer op een punt dat je vind dat het tijd wordt dat je dit hoofdstuk sluit?¢‚Ç¨¬¶
Ik wens iedereen veel kracht toe op deze site en ook veel sterkte want achter de wolken schijnt de zon en de zwaarste stormen duren nooits het langs!

nance's blog
login of registreer om te reageren

Don, 07/07/2005 - 10:48 — Ikke78

mooi gesproken

Zoals jij het omschrijft denk ik ook heel vaak. Ik zeg erbij, denk, want mijn gevoel roept soms wat anders.
De meeste dagen gaat het goed, voel ik me sterk, maar soms krijg ik weer een kleine terugval.
Het gemis van hem of iemand dat is er nog, maar het slijt.......

Don, 07/07/2005 - 10:54 — Broodje

Ik heb net het omgekeerde.

Ik heb net het omgekeerde. Meestal voel ik me zwak en voel ik die enorme pijn. En op sommige dagen voel ik me dan wel beter. Dan is het allemaal zo erg nog niet. Dan komt het wel goed denk ik dan. Maar dat gaat spijtig genoeg weer snel over. Dan zie ik weer geen hoop meer. Dan is alles donker.

Ik hoop dat dit snel weer voorbij is.

Don, 07/07/2005 - 11:04 — Ikke78

die fase ben ik net voorbij

Dag Broodje,

Die fase waar jij in zit die heb ik ook gehad.. Eerst was het zo dat ik me bijna alleen maar rot en verdrietig voelde. Heel soms voelde ik me redelijk ok, ging het iets beter!
Maar na een tijdje, als je door de grootste ellende heen hebt, dan is het inderdaad omgekeerd.
Dan zijn er juist steeds weer momenten dat je je best wel ok voelt, maar soms nog weleens een terugvalletje.

Maar dat je af en toe al weleens een dag hebt dat het redelijk gaat, dat betekent dat je op de goede genezende weg bent hoor.
Want bij was het in het begin echt alleen maar ***. En steeds kleine stapjes vooruit. Af en toe een flinke terug, maar ook weer twee vooruit. En zo kom je er wel met behulp van alle lieve mensen hier en in je omgeving!

Sterkte

Don, 07/07/2005 - 11:13 — Broodje

Ik wou gewoon dat ik me niet

Ik wou gewoon dat ik me niet zoveel vragen zou moeten stellen. Die komen er gewoon, ook al probeer ik van het niet te doen. Ik wil zoooooo graag verder, als ze niet terug wil komen, dan echt wel zonder haar. Ik wil er nooit meer aan moeten denken. Ik wil gewoon rust in dat hoofd van mij. Weg pijn, weg neiging tot huilen, weg neerslachtigheid.

Gewoon rust.

Don, 07/07/2005 - 11:21 — Ikke78

ken dat gevoel

Ken dat gevoel van al die onrust, onbeantwoorde vragen, emoties, alles dwaalt maar door je hoofd. Maar dat krijgt uiteindelijk een vast plaatsje ergens....
Alleen heeft dat echt de tijd nodig... geloof niet dat je dit proces echt kunt versnellen. Je kunt alleen je instelling aanpassen en dingen die je mogelijk een dip bezorgen uit de weg gaan.....
Ook moet je proberen die ander niet te idealiseren, van dat voetstuk af te halen. Iemand die je zoveel pijn aandoet, is die dan echt nog wel zo leuk en lief? Tja, het is moeilijk, weet er alles van.. Maar je moet toch IETS bedenken om het allemaal wat te verzachten en enigzins dragelijk te maken..

Liefs

Don, 07/07/2005 - 11:24 — Mike74

Damn Broodje, ik snap

Damn Broodje, ik snap je...

Die vragen... die fucked up vragen die maar blijven komen...

Weet je wat ik zelf echt HEEL sterk heb, wat het voor mij vaak zo moeilijk maakt om dingen een plek te geven...? Ik associeer echt ALLES met haar... Elk geluid, elk gevoel, elke plaats, elk type weer, elke bezigheid, elke film, elk liedje... Ik kan niets doen zonder er symboliek in te zien... maak neurotische weddenschapjes met mezelf ("als ik nu patience op mijn telefoon binnen 10 min uitspeel komt het goed tussen ons!")...

Als ik het zo lees is het eigenlijk wel grappig... maar meestal kan ik er de humor niet van inzien... ik heb gewoon een erg dramatische en sentimentele ziel... Plekken, geluiden, al dat soort dingen, koppelen zich in mijn hoofd heel snel aan ervaringe en herinneringen... Als ik al ergens een paar dagen op vakantie ben geweest en het fijn heb gehad ga ik al met een halve snik weg... Laat staan zon hele situatie met het afsluiten van een relatie...

bah!

Hou je goed!!!!!!!

Every moment marked with apparations of your soul...

Don, 07/07/2005 - 11:46 — Broodje

Die "weddenschapjes" met

Die "weddenschapjes" met jezelf, die heb ik ook. Ik weet niet waarom we dat doen. Misschien een soort van hoop of troost? Maar ik zie het niet meer goedkomen tussen mij en mijn ex. Ook al weet ik dat we nog een mooie toekomst hadden samen, en het feit dat het gewoon niet slecht ging tussen ons.

Ze kon altijd alles aan me vertellen, en ik luisterde altijd. Ze heeft me dingen gezegd waarvoor ze zich doodschaamde, ze was bang dat ik weg zou gaan of haar belachelijk zou vinden. Ik heb geluisterd zonder ooit een oordeel te vellen. Als ze haar droevig voelde dan kon ik haar opbeuren en troosten door haar gewoon in mijn armen te houden, zonder dat er iets moest gezegd worden. Ze kwam altijd tot rust bij mij ( ook na dat het uit was ). Soms was het al genoeg voor haar om even mijn stem te horen. Ik wist altijd wat er in haar omging door haar gewoon even aan te kijken. Dat vond ik echt speciaal. Dat kom je toch alleen tegen als je bij elkaar hoort? Maar sinds de hele situatie begonnen is kon ik geen hoogte meer van haar krijgen. Ze was opeens zo anders.

Ik geloof nog steeds dat wij echt een heel speciale band hadden, iets dat niet zomaar overal te vinden is. En dan heeft ze besloten om het weg te gooien. En ik kan er niet aan uit waarom ze het gedaan heeft, waarom die vent haar zo in zijn macht had.

Don, 07/07/2005 - 12:28 — eeffie

Broodje Waarom denk je dat

Broodje

Waarom denk je dat ze door deze situatie zo verandert is? Kun je dat voor jezelf helder krijgen of verklaren?

De vragen die in je hoofd hameren. Je krijgt maar geen antwoord, kijk eens terug kon ze eerder antwoorden geven en dingen uitleggen, kan zij dat? En wilde ze dat? Misschien, ik weet het niet is ze een vrouw die dat niet wil of kan, of was het niet zo dat jij er altijd voor haar was, maar was zij er voor jou?

En de vragen waar ik bij mijn ex al negen maanden op wacht, de antwoorden dan, die komen ook niet. Hij wil niet of kan niet of het kost hem energie of hij is er niet mee bezig. Of letterlijk;" Ik ben nu happy met haar en heb en hoef me niet rot of schuldig te voelen over wat ik je heb aangedaan." Weet je wat ik toen dacht, met die mentalitiet zal jij nooit happy kunnen worden en die vrouw, waar je nu bent, die doe je op een dag ook pijn. Of zij jou als ze door zal hebben hoe leugenachtig je bent en hoe careless je leeft. Of als ze merkt hoe onvolwassen je bent en nooit met je zal kunnen praten zoals zij dat wellicht ook zal willen. Of ze leven zo door, maar dan careless en meaning less en lovelless.

Dan kan je het langzaam aan wat meer los laten, doet nog pijn want ik wil ook begrijpen waarom en waarom zo en die verdomnde padstelling, dat hij nu zegt het had niet zo gehoeven, nee maar toen zag ik het niet want ik was zo verliefd en nu wel maar nu is het te laat, nu ben ik bij haar en nu ben ik happy. Nu is dit dit en kan ik niet terug en hij loopt weer eens achter de feiten aan. Wat ik en de wereld weten weet hij pas over een tijd en ik weet er komt een dag.................een dag dat hij huilt.
En er komt een dag een dag dat zij huilt maar wij zijn er dan allang niet meer mee bezig.
Heel veel sterkte en niet te veel piekeren

Eeffie

Don, 07/07/2005 - 11:46 — geraldine

hoor wie het zegt, maar toch..

Lieve Freakfire,

Die associaties had ik in het begin ook heel, heel veel. Tot ik ontdekte dat ik ze bijna bij een situatie of moment er met de haren bij ging slepen: bijna alsof ik hem erbij MOEST betrekken. Als ik een vork uit de la pakte, dacht ik al aan onze ontbijtjes samen!
Je doet jezelf doorlopend pijn ermee. Zo houd je jezelf helemaal in de pijn, het wordt bijna gekoesterd. Daarmee zeg ik natuurlijk niet dat je geen pijn moet hebben, die heb je zeker en dat is heel normaal gezien wat er gebeurd is. Alleen dat je die pijn niet steeds hoeft op te roepen met van alles en nog wat wat je aan haar meteen doet denken.

Jij hebt in de tijd dat M. weg is, ook veel dingen voor jezelf gedaan. Misschien moet je de momenten, geuren en kleuren van de dag ook eens met die gebeurtenissen verbinden, niet alles meer met haar. Ja, ja, ik weet het, wat jij zei over mij op mijn laatste blog is ook waar, ik ben ook nog veel te veel met hem bezig, maar: ER IS OOK NOG LEVEN BUITEN JE EX!
ER is meer... zeg maar..
Liefs en veel sterkte,
Geraldine.

Don, 07/07/2005 - 12:15 — eeffie

Hoi Freakfire,Ik snap niet,

Hoi Freakfire,

Ik snap niet, dat ze jou dan laat gaan. Je bent zo gevoelig en zal haar ongetwijfelt begrijpen. Zij zegt dat, als ik je op een andere tijd was tegen gekomen ....maar zij heeft nu die kans en laat hem nu gaan.
Hoeveel pijn, verdriet, angst etc ze ook zou kunnen hebben, de helpende hand van jou zou haar en jou verder kunnen helpen. Dat kiest ze niet, het enige wat jij kan doen is denken ik laat het los als we voor elkaar bestemd zijn komt dit goed, maar ik (jij dus) heb mijn best gedaan. Echt dat heb je.

Een tijd terug, toen ik zelf veel probelemen had smeekte ik als het ware om zo iemand en die was er niet en zij laat het gaan, geen tussen weg, geen ander voorstel, ze laat het gaan. En ik denk als ze klaar is, is ze een ander mens, ze groeit verder nu en kiest ervoor zonder jou, heel hard voor je maar laat het gaan echt.

Je zegt dingen die ik herken, associatief denken aan ieder geluid geurtje of luchtkleur een emotie of herinnering koppelen, je bent heel gevoelig en hebt waarschijnlijk ook een heel goede intuitie, volg jezelf en jou intuitie, heel veel sterkte

Eeffie

Don, 07/07/2005 - 12:40 — Mike74

Hallo jongens... gezellig

Hallo jongens... gezellig weer vandaag...

@ Broodje...

ik herken, ik herken... M is altijd al een meisje geweest met zoveel problemen... zoveel gedachtes... toen ik haar leerde kennen zat ze net aan het einde van een hele donkere periode... een behoorlijke depressie... en ze kon alles zo goed voor iedereen verborgen houden, behalve voor mij... Ik hoefde maar naar haar te kijken, en ik zag het al... ze vond dat soms heel erg rot, omdat ze bij anderen vaak kon doen alsof alles okay was, het leuke meisje uithangen...

Ik heb hier zoveel voorbeelden van... een voorbeeld : ze gaf samen met haar huisgenoot ooit een feestje... ik was moe, en was alvast naar boven gegaan... zij had het heel erg naar haar zin, was met iedereen aan het kletsen, super vrolijk... dansen, drinken, lachen... en ik lig daar een kwartier ofzo... en ineens ligt ze naast me, en moet dan zo erg huilen uit het niets... ze kon dan niet aangeven waarom... van het een op andere moment, van vrolijke gastvrouw, naar klein huilend meisje...

ik ben mijn punt kwijt...

@ Lieve Geraldine!

Je hebt helemaal gelijk... weet je... heel dom, maar op die manier heb ik het eigenlijk helemaal niet bekeken... raar he...? Op een gegeven moment is pijn ook zo veilig, dat je erin gaat verzwelgen... Een fijne tip! Ga ik ook zeker iets mee doen...

@ Eeffie!

Ja... Eeffie, zoals ik al in mijn PM zei... ik wou dat het anders was... maar het is nou eenmaal zo... haar problemen, haar onrust, haar verdriet... het zit allemaal zo diep in haar... en belemmert haar zo erg om de persoon te zijn die ze is... ze moet dit wel... ze heeft echt geen andere keus... als ze die had, dan had ze hem genomen... en als ik ervan was overtuigd dat die er was, dan had ik er ALLES aan gedaan om ervoor te knokken... maar die is er niet... zij moet alleen verder... zoals Sam in Lord of the Rings zo mooi zei : "Dont leave me behind... dont go where I cant follow you"...

ik kan haar niets kwalijk nemen... ik kan haar alleen maar alle liefde in de wereld geven... Boos...? Ben ik soms, maar dan alleen om het feit dat ze dit niet eerder met me gedeeld heeft... kijk, onze relatie was ook soms best ingewikkeld... ik ben ook geen makkelijke jongen... onze probleempjes hebben natuurlijk ook meegewogen... die maken zon onrust niet beter... maar een perfecte relatie bestaat niet, dus hoe dan ook was dit gewoon vanaf het begin af aan eigenlijk al voorbestemd om fout te gaan... maar had ze het eerder met me gedeeld, dan hadden we wat kunnen doen... kunnen kijken wat er nog meer voor mogelijkheden zijn... nu zijn die er gewoon niet meer.. ze is te ver...

super frustrerend... omdat alles wat ons goedmaakte samen er nog is... maar thats life...

helaas...

Eigenlijk, en ik weet dat dat heel bizar klinkt, kan ik alleen maar van haar houden dat ze deze beslissing heeft gemaakt... een beslissing die mijn hele leven van de een op andere dag met zich heeft meegenomen... maar wel een beslissing die haar straks een beter, fijner en vollediger mens zal maken...

Blergh!

Every moment marked with apparations of your soul...

Wie is online

Enquête