het is nu ongeveer 6 maanden geleden dat je, onverwacht besliste om onze verloving en relatie af te breken
begrijp het nog steeds niet zo goed maar respecteer je beslissing
omdat het voor mij te moeilijk was heb ik vrij snel de no contact toegepast, iets waar je het, jou kennende, waarschijnlijk zeer moeilijk mee hebt gehad, jij die al zoveel hebt meegemaakt en mensen hebt verloren en die altijd bij mij terecht kon
maar je zal wel begrijpen waarom
op een bepaald moment moest ik vr mezelf kiezen, wou ik dit kunnen overleven
en overleven is het ook geweest deze maanden
heb al veel nieuwe, leuke mensen leren kennen en vrienden gemaakt want ik ben niet bij de pakken blijven zitten
maar toch, elke dag ben je nog in mijn gedachten
hoop dat je ooit nog terug komt heb ik losgelaten, ik wil iemand die niet twijfelt...
vind het leven echt super moeilijk, je weet beter niet hoeveel pijn je me hebt aangedaan, jou kennende zou je dat niet aankunnen en uit schuldgevoel wil ik je ook niet terug
mn hart ligt nog steeds in duizend stukjes
elke dag probeer ik er eentje te lijmen maar er zullen nog veel dagen nodig zijn...
ik had beter moeten weten en de signalen moeten zien mr we hielden zoveel van elkaar dat ik het niet zag
kwam ook als een totale verrassing bij onze ouders en vrienden
iedereen dacht dat ik iets verkeerd had gedaan, want iederen zei me dat jij altijd zo verliefd op mij leek te zijn, de realiteit bleek anders besef ik nu...
ooit kom ik wel iemand tegen, die hoop heb ik nog en tot dan blijf ik gewoon stukjes lijmen en hopen, aan mezelf werken en hopen dat ik mijn echte soulmate snel mag vinden
life is hard
moet er toch alleen door en leren zelf gelukkig te worden
alleen lukt me dat nog niet
daarvoor hou ik nog teveel van jou

mis jou mc... mis je echt enorm...