Hallo mensen,

ook ik ben het slachtoffer van liefdesverdriet. Zoals meestal is het geen mooi verhaal, maar hopelijk zijn er mensen
die willen luisteren naar dit, en vooral mensen die wel een relatie hebben kunnen leren van mijn fouten.

Het begon allemaal toen ik van school wisselde in 2009. Ik kwam op een nieuwe school en het vrienden maken ging me goed af. Al bij de eerste dag was ik al lid van een bestaande vriendengroep en in de pauze stonden ze met zn allen buiten, dus ik liep naar ze toe...en daar stond ze dan, een supermooie, stralende meid waar ik meteen verliefd op was. Ze had een vriend en ik gaf haar dan ook alle rust, maar na een paar maanden ging het uit met haar vriend en we kwamen elkaar constant toevallig tegen tijdens tussenuren. Het begon duidelijk te worden dat we elkaar leuk vonden en als we een keer een filmavondje hielden met de vriendengroep kwam ze bij mij liggen. Damn wat was dat een mooie tijd... Het ging supergoed samen en na een heleboel feesten, dates, vriendenavonden vroeg ze mij om verkering. Ik zei meteen ja en dat was het begin van onze relatie.

Alles ging 100% perfect, ze was superlief, supermooi, ze had een goede opleiding, ze hield heel veel van me en haar ouders waren de beste schoonouders die je maar kan wensen. Er was alleen 1 minpuntje, zoals de meeste meiden die net uit de puberteit kwamen had ze soms slettenstreken. We hadden met elkaar afgesproken elkaar alles te vertellen, en geen kusjes te sturen via sms, mail msn etc naar andere mensen. In het begin deed ze dat wel en daar werd ik dan zo ongelooflijk kwaad om, een keer ben ik zelfs weggelopen terwijl ze huilend achter te me aanrende...
ik weet niet wat me bezielde maar ik dacht dat ik haar nooit kwijt zou raken, en mijn gedrag werd erger...
zo zei ik een keer tegen dr dat ik niet van haar hield maar dat ik het leuk vond om met haar om te gaan om verveling tegen te gaan. Overigens dacht ik dat ook echt, maar dat bleek uiteindelijk niet waar te zijn. ze was zo hard aan het huilen en ik was naar haar toe gegaan, en ik heb mijn excuses heel veel keer aangeboden.
Toen ging het een tijd goed tot ze een keer op vakantie ging met haar beste vriendin en haar familie. Ik miste haar zo erg en toen stuurde ze een foto waarbij ze een arm van een andere jongen om haar heen had.
Door mijn jaloezie werd ik helemaal gek en maakte ik het uit. (we hadden afgesproken dat ze het zou zeggen als iemand aan dr zat en dat had ze niet gedaan). Na uren lang aan dr telefoon te hebben gepraat hebben we het uitgepraat.
Alles kwam goed en we waren jarenlang supergelukkig samen. Zo hebben we fantastische vakanties achter de rug, heel veel geweldige herrineringen opgebouwd en ze gaf me zoveel liefde, dat verdiende ik niet.

Na 2,5 jaar een relatie te hebben gehad ging het mis...ze ging naar een nieuwe school om haar hbo te doen en daar leerde ze nieuwe mensen kennen. En ja hoor, meerdere jongens uit haar klas vonden haar leuk...

ik was al die jaren heel lief voor haar geweest en ja natuurlijk zat er een ruzie bij maar dat heeft iedereen.
maar toch kwam er een bot einde aan onze relatie. Ze maakte het zomaar uit en ik zag het totaal niet aankomen.
Noem het blindheid als je wilt, want ze had genoeg signalen gegeven maar die zie je pas achteraf. Na heel veel gezamelijke huilpartijen gaf ze me nog een kans. Ik greep die kans met beide armen en was zo lief voor dr als ik maar zijn kon, maar het was te laat.

ze maakte het definitief uit en ze wilde me niet meer spreken. Ik hield zo ongelooflijk veel van haar (en doe dat nog steeds) en het was opeens over...dus natuurlijk kon ik haar niet met rust laten. Een keer belde ik haar en toen maakten we deze deal: ik zou haar met rust laten en zij zou tot ze meer wilde spreken geen andere jongens knuffelen, zoenen of erger. Ze beloofde me dat ze zich er aan zou houden en ik geloofde haar. Ik heb haar in totaal nog een 2x gemaild maar dat ging over iets voor haar belang.

Nu, ruim een maand later, kwam ik haar gisteren tegen, en we begonnen te praten...en ze heeft met een ander. Het is net iets meer als een maand uit en ze heeft al een week een nieuwe vriend. Ze zei dat ik me niet aan de afspraak had gehouden en dat zij dat dan ook niet hoefde te doen. (hoe kan je het een afspraak noemen dat ik niks tegen dr mag zeggen als ik daar geen keuze in heb) En iedereen heeft het voor me geheim gehouden, ook al had iedereen belooft het me te vertellen als het zo zou zijn. Ze is heel gemeen voor me, het boeit haar niet dat ik elke dag huil, ze wilt met niet zien, amper spreken en ze wilt absoluut niks doen om het me makkelijker te maken.
Ze zegt dat ze nooit van mijn persoonlijkheid heeft gehouden, alleen de verliefdheid telde voor haar. zij en ik zijn totaal anders en we hebben compleet andere interreses. Ze gaat met al haar vrienden om, ze praat met iedereen op whatsapp
(ze is elke 2 minuten online) en met mij wilt ze nog niet eens praten, na bijna 3 jaar een relatie te hebben gehad...

nu huil ik de hele dag, kan niet eten, niet slapen, ook bij mijn sportschool ben ik huilend weggelopen. Ik kan niet meer leren, haal alleen maar onvoldoendes, mijn beste vriend is kwaad op me, mijn familie is kwaad op me (geen idee waarom) en alles gaat dus de verkeerde kant op...

Wat moet ik doen?? ik weet het, haar vergeten, mijn leven weer oppaken en dat soort dingen maar ik hoor graag een oplossing die realistisch is door iemand die hetzelfde mee heeft gemaakt. Mijn vrienden zijn voor een groot deel gamers en meer dan een filmavond zit er niet in met hun.

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Ik heb heel erg veel spijt van mijn wangedrag in het begin en heb haar mijn excuses ontelbaar keer voor aangeboden en ze had me vergeven. Voor degene die een relatie hebben die denken dat ze voor altijd samen blijven en er niks voor hoeft te doen, je hebt het mis. Alleen als je tegen hem of haar blijft doen zoals in het begin blijft het aan, want verliefdheid gaat over dus je zal ervoor moeten blijven zorgen dat je vriend(in) je geweldig blijft vinden.

Zo heb ik dus de meest fantastische meid van de hele wereld verloren aan een ander en nooit zal dit meer hetzelde zijn. Ze was mijn eerste serieuze relatie en we hebben elkaar door de jeugd heengesleept, en dat zal ik nooit meer vergeten. Ook de mooie herinneringen blijven door mijn hoofd spoken en ook al zou ik over een tijd een nieuwe vriendin hebben, die herinneringen gaan nooit meer weg. :(

groetjes, anoniem...