Mijn relatie is negen maanden geleden beëindigt. Mijn vriendin kon ik al vanaf dat wij buurtjes waren, ongeveer 25 jaar. Wij kregen een relatie zo’n 5 jaar geleden, toen het uitging met de vader van haar twee kinderen. Ik vrijgezel en kinderloos was zeg maar voorhanden. Ik had het altijd al een leuke meid gevonden en was als kind zeg maar ' stiekem verliefd op haar'. Dit was niet het geval toen zij verliefd werd op mij. Ik heb dit toen eerlijk verteld 'dat ik niet verliefd was' maar dat ik genoeg voor haar voelde om het te proberen. Hier zaten ook risico’s aan vast. Onze families gaan goed met elkaar om en wij zetten onze vriendschap op het spel. Nu negen maanden geleden gingen wij uit elkaar. Zij bleef erg onzeker over het feit dat ik niet verliefd was en had vaak bevestiging nodig. Ik gaf dit wel maar kon dit gevoel van onzekerheid niet wegnemen. Zij is een hele lieve vrouw maar was duidelijk gewend door haar vorige relatie haar eigen plan te trekken. En dat veelal ten nadelen van mij en de relatie. Zij heeft een cirkel van haar familie, kinderen en kennissen die op 1 stonden. Logisch maar dit bleek letterlijk 1 richting verkeer. Daarnaast had zij haar eigen idee over hoe 'dingen' moesten gaan. Zoals opvoeding, ik had wel een mening en al had ik gelijk dit betekende dan niet dat er ook iets mee gedaan werd. Dit is een klein voorbeeld maar geeft aan dat er verschillen tussen ons waren en dat dit zeker van haar kant zonder enige vorm van compromis was. Nu moet ik natuurlijk ook mijn hand in eigen boezem steken. Door de relatie heen heb ik fysieke (voornamelijk rugklachten) gehad hier had ik dagelijks last van. Dit beïnvloede ook mijn stemming. Op een gegeven moment gaf zij mij het gevoel dat (ik had een weekend relatie) ik maar gezellig moest zijn in die weekenden en als dit niet lukte beter weer naar huis kon gaan of beter wegblijven. Nu ben ik niet het typetje opgeven en heb, ondanks dat ik liever een volwaardige relatie had gehad, de weekend relatie jaren volgehouden. Je moet begrijpen dat dit een behoorlijke impact heeft op je leven, je hebt eigenlijk twee levens. Nu aan het einde relatie had ik teveel hooi op mijn vork, ik had het niet naar mijn zin op mijn werk, ik had mijn fysieke klachten en mijn relatie ging zachtjes naar de knoppen. Nu moet jij eens proberen gezellig te blijven in dat weekendje waarop je op 'visite' bent. De relatie ging dus over en ik legde mij daar eigenlijk bij neer. Wij konden elkaar gewoon recht in de ogen kijken (de vriendschap ging op een laag pitje verder) en ieder zijn eigen weg. Ik kreeg een nieuwe baan, heb mijn fysieke klachten onder controle gekregen en had niet meer de druk van de relatie. Ik was alleen 1 ding vergeten te doen en dat was mijn gevoel voor haar verwerken. Nu heeft zij sinds 2/3 maanden een nieuwe vriend en jawel mijn gevoel ging werken, klassieke LDVD. Alles erop en eraan de bodem van de put de hel, slapeloosheid, hyper en die ene niet uit je hoofd kunnen krijgen. Ik word er moe van. De ironie dat in de relatie zij verliefd was en ik heb de andere kant van de medaille. Onze families wonen in een cirkel van plusminus 500 meter. Mijn ex haar ouders wonen in dezelfde flat als mijn moeder en mijn ex woont zelf binnen deze cirkel. Ik kom haar dus ook regelmatig tegen. Zij gelukkig en ikke niet. Dit vreet energie en ik zou graag tips willen hebben om hier een punt achter te kunnen zetten. De mensen waar ik mee praat hebben het over een nieuwe relatie maar ik heb het gevoel dat ik dit moet afsluiten en dan ook GOED. Ik wil hier op een rationele manier mee om kunnen gaan maar mijn gevoel is als een stuiterbal. Ik sport twee drie keer in de week en ga zo nu eens dan uit eten of bij vrienden langs maar heb toch niet genoeg afleiding. Mijn werk begint er ook onder te leiden en dit is toch mijn grootste afleiding, ik moet er niet aan denken dat ik hele dagen met dit gevoel thuis zou moeten zitten. Hier rond ik het verhaal voor nu af. Ik moest mijn ei kwijt en hoop dat dit mij en natuurlijk ook jullie gaat helpen aan een zonnig begin van 2008.
Groetjes