De maanden nadat mijn ex onze relatie heeft beeindigd had ik een bepaald gedrag tegenover haar. Ik was en deed afstandelijk, onverschillig, kil en soms zelfs behoorlijk bot (eigenlijk een beetje hetzelfde zoals zij zichzelf gedroeg). Dit ging me eigenlijk best goed af en had niet het gevoel dat ik iets verkeerds deed (maar dit is niet de aard van het beestje dat Wesley heet).

De laatste tijd begin ik mezelf erop te betrappen dat ik bovengenoemd gedrag niet of bijna niet meer vertoon. Op sommige momenten lijk ik zelfs vriendelijk en normaal met haar te praten (als we praten). De boosheid, wrok of hoe je het ook mag noemen lijkt langzaam af te nemen, uitzonderingen daargelaten. Nu had ik vandaag zelfs een moment van medelijden met haar. Uitleg: Maandelijks boekt ze een bedrag naar mijn rekening over om zo de helft van de hypotheek te betalen welke volledig van mijn rekenig afgaat. Afgelopen maand hebben we kosten gemaakt voor het huis, welke ik heb voorgeschoten. Nu is het moment aangebroken dat ze weer moet overmaken, maar dit bedrag is door deze kosten aanzienlijk hoger dan normaal. Met enige moeite overhandigde ik dan ook het papiertje met het totale bedrag. Ik weet dat ze gewoon de helft moet betalen, maar vind het niet leuk om het te moeten vragen. Financieel heeft ze het goed, werkt als ik 3 ploegen en ons salaris is nagenoeg gelijk. Maar toch...medelijden...of is het iets anders?

Kortom: ik lijk niet meer zo "hard" voor haar te zijn (of te willen zijn), ondanks het besef wat ze mij heeft aangedaan. Het is hopelijk geen vorm van "hoop" hebben, want dat station ben ik reeds gepasseerd voor mijn gevoel.

Misschien dat ze me binnenkort weer iets "flikt" en dat het andere gedrag dan weer de overhand neemt... wie weet...

Wesley