mijn ex wil mij dan toch terug, onder voorwaarden...

afbeelding van Morgain

Ik had gisteren weer een lang gesprek met mijn ex. Hij ziet nu blijkbaar in dat ik toch zo'n slechte vrouw niet ben, de beste die hij al gehad heeft en dat hij moet leren om standvastiger te zijn en dat zijn angst over de toekomst er altijd zal zijn en dat dat geen reden is om het met mij uit te maken. De voorwaarde voor hem is dat ik akkoord ga dat hij appartementen zet. Hij wil met mij een compromis sluiten zodat we allebei de toekomst krijgen die we willen: Ik een leuk huis en een gezin, hij hetzelfde + appartementen zetten.

Gisteren was ik blij met het nieuws, het probleem is verlegd van mijn persoonlijkheid naar abstractere dingen zoals toekomstvisie. Maar langs de andere kant weet ik niet of deze ommezwaai blijvend gaat zijn of dat hij binnen een paar maanden het weer niet meer weet. Het leek echt wel een doorbraak, het was het eerste open en eerlijke gesprek dat we gevoerd hebben, hij kan nu blijbkaar wel zeggen wat er op zijn lever ligt zonder bang te zijn, en dat doet enorm veel, geeft mij meer vertrouwen. Maar voor de moment nog niet genoeg

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zie hem graag en hij is geen slechte persoon en de verbeteringen zijn veelbelovend. Misschien kunnen we gewoon een paar maanden verder gaan zoals nu, uit elkaar maar elkaar af en toe zien en blijven praten en zien of hij meer gaat open bloeien en of ik vertrouwen kan krijgen in zijn commitment...?

afbeelding van waterman

@Morgain

He Morgain, goedemorgen!

Eigenlijk zou ik als ik jou was even heel goed gaan nadenken. Ik heb wat moeite te snappen wat jij precies zegt, ik ken de uitdrukking 'appartementen zetten' niet. Maar ik neem aan dat dat niet iets heel gevaarlijks is. Maar in dit stuk lees ik niet zo duidelijk wat jij wilt. Iets abstracts, 'leuk huis en gezin', en blijkbaar wil hij dat ook, dus is een compromis mogelijk. Dat vind ik een moeilijk stukje. Wil jij dat met hem? Zou je dat ook met anderen willen? Liever eigenlijk met een ander? Wil je gewoon huis en gezin, en eigelijk doet het er niet zoveel toe wie dat levert? Nee joh, tuurlijk niet, dat doet er wel degelijk toe. Je wilt iemand die jouw leven verrijkt, die een aanvulling is op jouw leven, die........ En eigenlijk, zie ik die invulling bij jou niet zo. Je bent dat mij natuurlijk niet verschuldigd, die uitleg, maar zelf moet je wel erg hard nadenken wat je je daarbij voorstelt. En je afvragen of je dat werkelijk met deze vent wilt. Of dat er hier toch teveel problemen zitten. 'Want hij is geen slecht persoon.' Dat geloof ik direct, he. Maar het is misschien wat weinig om een levenslange relatie op te bouwen....... Wat zoek jij echt in een relatie? Wat zijn jouw wensen, jouw behoeften, jouw beelden daarbij? Daar zou ik als ik jou was ietsje meer naar op zoek gaan. En van daar uit bepalen of je iets met deze jongen kunt, of dat je toch verder moet zoeken.

Heel veel sterkte!!

afbeelding van Morgain

@waterman

voor een groot stuk is hij een aanvulling op mijn leven. We zien elkaar graag, we zijn graag bij elkaar, we kunnen elkaar niet loslaten hoewel we wel officieel uit elkaar zijn, Er zijn dingen in zijn karakter die een aanvulling zijn op mij en omgekeerd, ...

Er zijn 2 dingen die mij enorm storen

1. Hij is niet standvastig, open en eerlijk geweest naar mij. We hadden samen besloten om met de pil te stoppen maar eigenlijk wou hij nog wachten (maar liet mij in de waan dat we dus gingen beginnen), hij zei dat hij zeker was van mij maar was dat niet
--> hij zegt nu dat hij zo twijfelde omdat hij bang is dat samen leven met mij niet altijd geweldig gaat zijn maar zegt dat hij nu inziet dat hij eigenlijk een heel bang persoon is en dat hij dat waarschijnlijk met iedereen gaat hebben.
--> hij zegt dat hij nu wel met mij kan praten (doordat ik hem sinds we uiteen zijn gepusht heb), hij durft nu wel eerlijk te zeggen wat hij wil in zijn leven, durft wel tegen mij in te gaan nu. En heeft dat nu één keer gedaan, gisteren

2. Hij wil vooral in zijn leven een appartementsblok bouwen, in zijn eentje terwijl hij daar amper ervaring of connecties in heeft. Ik vind dat een groot risico. Ik vrees dat dat project eindeloos gaat duren en dat ik jarenlang moet tevreden zijn met een man die 6/7 aan het werken is. Ik wil gewoon een partner die samen met mij een gezin wil stichten, die dat als prioriteit 1 ziet en het grootste deel van zijn tijd met mij en gezin doorbrengt, leuke dingen doet, ...
--> hij wil ook een gezin maar heeft daar naar eigen zeggen de eerste jaren weinig tijd voor. dus zijn voorstel is om een jaar te wachten met kinderen zodat er al 2 jaar gepasseert en zou er toch al zeker een ruwbouw van die appartementen moeten staan. En hij belooft wel dat hij er gaat zijn voor mij (en ons gezin) als het nodig is maar zo'n project is toch niet niets he, ...

de vraag is, gaat hij standvastiger zijn als we terug samen zijn?

afbeelding van waterman

@Morgain

Hi Morgain,
dank voor de uitleg, ik snap het misschien nu iets beter. Poeh, wat lastig. Jullie vinden elkaar toch wel wat, blijkbaar, maar er zit wel erg veel ruis op de lijn..... Lijkt wel......

Wat dingetjes die mij opvallen. Het eerste wat mij opvalt is dat jullie blijkbaar deze breuk nodig hadden om erover te kunnen praten. Hij wil nu pas met je praten, nu die dus door jou gepushed wordt. Maar dat zal vaker moeten gebeuren, je zult een beetje elkaar op de hoogte moeten houden van je verwachtingen van het leven, en er zal dus af en toe gepraat moeten worden. Om te kijken of je nog een beetje op een spoor zit. Ook door hem.

Daarbij lijken jullie allebei enorm te twijfelen. Hij zegt dat hij niet zeker weet of samenleven met jou altijd geweldig zal zijn, jij bent je nu enorm aan dingen aan het storen. Daardoor is het uitgegaan, maar jullie zoeken elkaar weer op. Zoek jij hem op? Zoekt hij jou ook op? Zoeken jullie elkaar op? Als jullie elkaar opzoeken, dan ligt er nog wel een basis om door te gaan, zou ik zeggen. Maar dan moet er wel iets met die ergernissen en die twijfels gebeuren. Maar als jullie blijkbaar elkaar toch weer opzoeken, dan zegt dat ook wat. Waaraan twijfelt hij dan zo? Waaraan erger je dan zo? Zijn dat concrete, tastbare zaken waar hij aan twijfelt? Of is dat angst voor een onbekende toekomst?

Dat punt van het 'appartement zetten' vind ik een heel moeilijke. Als hij dat echt wil, als dat zijn grote ambitie voor het leven is, dan denk ik altijd dat hij dat door moet kunnen zetten. Dat jij hem daar niet vanaf kunt houden. Dat al jouw bezwaren wel reeel zijn, en allemaal volkomen terecht, maar als hij dit echt wil, dan wil hij dit echt. Iemand afhouden van wat hij echt wil, dat gaat nooit goed. Mensen moeten hun eigen passies na kunnen jagen, en eventueel daarin mislukken, uiteindelijk worden ze daar het gelukkigst van. Maar dat betekent niet dat jij je dus zomaar neer moet leggen bij de negatieve gevolgen daarvan.

Mijn beeld is dat jullie nog ontzettend in gevecht zijn over wat en hoe en of jullie wel samen kunnen zijn. Het is nu uit, maar toch is dat gevecht nog lang niet over. Ik zou zeggen: laat het maar effe uit zijn. Hecht daar effe niet al te veel belang aan. Kijk of jullie nu genoeg naar elkaar trekken om te denken dat het echt wel wat is, tussen jullie. Laat hem ook maar komen met argumenten, met verhalen, met praten. Ga niet al te gauw weer in de modus van relatie zitten. Vecht dit stuk uit, wat willen jullie, en wat geven jullie ervoor op. Maar blijf voorlopig praten. Zolang jouw grenzen niet ernstig geschonden worden. En hoop voorlopig even dat het niet al te erg mis gaat, dat een van beiden een ander vindt. Neem jezelf serieus, je bent over heel serieuze dingen aan het vechten. Neem het gevecht serieus, het moet uitgevochten worden. Maar op een aantal vlakken zijn jullie het absoluut nog niet eens. Maar zolang hij terug blijft komen bij jou, en jij terug blijft trekken naar hem, lijkt het mij de moeite waard om effe over door te vechten.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt, en anders kan ik je in ieder geval veel sterkte en succes wensen!!!!!
Waterman

afbeelding van Morgain

@waterman

waterman schreef:

Mijn beeld is dat jullie nog ontzettend in gevecht zijn over wat en hoe en of jullie wel samen kunnen zijn. Het is nu uit, maar toch is dat gevecht nog lang niet over. Ik zou zeggen: laat het maar effe uit zijn. Hecht daar effe niet al te veel belang aan. Kijk of jullie nu genoeg naar elkaar trekken om te denken dat het echt wel wat is, tussen jullie. Laat hem ook maar komen met argumenten, met verhalen, met praten. Ga niet al te gauw weer in de modus van relatie zitten. Vecht dit stuk uit, wat willen jullie, en wat geven jullie ervoor op. Maar blijf voorlopig praten. Zolang jouw grenzen niet ernstig geschonden worden. En hoop voorlopig even dat het niet al te erg mis gaat, dat een van beiden een ander vindt. Neem jezelf serieus, je bent over heel serieuze dingen aan het vechten. Neem het gevecht serieus, het moet uitgevochten worden. Maar op een aantal vlakken zijn jullie het absoluut nog niet eens. Maar zolang hij terug blijft komen bij jou, en jij terug blijft trekken naar hem, lijkt het mij de moeite waard om effe over door te vechten.

Dat is echt heel nuttig advies. Was mijn idee ook eigenlijk, om effe uiteen te blijven en te kijken of we elkaar na een paar maanden nog willen (en het dus niet puur is omdat hij mij mist) en of het contact (eerlijk praten) beter wordt, ik vertrouwen in hem krijg en we een compromis kunnen vinden

we trekken inderdaad nog naar elkaar toe, beiden. Dus als dat na een paar maanden nog zo is dan is er zeker iets dat ons bindt en is het mogelijk om onze relatie nog eens te bekijken. Maar als we nu toegeven dan komen we hoogstwaarschijnlijk terug in hetzelfde schuitje te zitten.

Is dat echt iets dat we kunnen doen, een time out?

afbeelding van waterman

@Morgain

Pas op, hoor!!!!! Dat de time-out niet bungelen wordt. Maar dat weet je zelf het beste. De andere mensen hier geven ook nuttig advies, he, vooral ook effe kijken wat grizabella te zeggen heeft, zou ik zeggen Knipoog En ook morgenster, en mrpither....... allemaal waar!

Een time-out kan zeer nuttig zijn, maar de risico's zijn dat het nooit meer wat wordt (so what???) of dat jij gaat wachten tot je een ons weegt (en dat moet je echt niet willen!!!!!!)

(Zo, alle spelfouten verbeterd, denk ik)

afbeelding van Morgain

nu zeg je het

nu zeg je het tegenovergestelde!?

maar ik snap wel dat het risico bestaat dat ik aan hem bijf hangen tijens een time out. Ik ben wel van plan om actief nieuwe mensen te leren kennen.

afbeelding van waterman

@morgain

Nou, sorry voor de verwarring... Nee, ik zeg niet het tegenovergestelde. Maar alles heeft natuurlijk twee kanten, he. Of misschien nog wel veel meer. Als je een timeout doet, wat soms best aan te raden is, wees je dan een beetje bewust van de consequenties...... Dus, het verschaft je misschien duidelijkheid over hoe jullie tegenover elkaar staan. Das mooi! Maar, weet waar je eigen grenzen liggen, weet dat je niet moet komen te bungelen. En daar zit een klein addertje onder het gras. Daar probeer ik een beetje voor te waarschuwen.

Geef de time-out serieuze kans zolang het zin heeft, en zolang jij daar je goed bij voelt. Niet langer dan dat, he!

afbeelding van Morgain

dat lijkt mij heel goed

dat lijkt mij heel goed advies Glimlach

afbeelding van mrpither

Re:

Je mag onder zijn voorwaarden blijven????

Lijkt me verschrikkelijk om in een relatie gedoogd te worden.....

afbeelding van morgenster

De tijd

De tijd zal het leren meid. Hij kan zoveel zeggen. Dat is alleen maar 'lipservice'. Niemand krijgt in de liefde garantie. Wat vandaag bloeit kan morgen verdort zijn.

Heb jij het gesprek geinitieerd? En wie begon er over jullie toekomst? Hij of jij?

Misschien is het te cru om te zeggen dat hij wel een relatie wil maar onder 'zijn voorwaarden'. Je kan het ook een 'middenweg zoeken' noemen. Hij wil gewoon dat jullie beiden happy zijn in de gezamenlijke toekomst die mogelijk in het verschiet ligt.

Wij kennen hem, jou en jullie relatie niet persoonlijk. Het enige wat je kan doen is op je intuitie en buikgevoel afgaan.
Op dit moment heb je weinig vertrouwen schrijf je.

afbeelding van Grizabella

@ Morgain

Vorige week, voor het allemaal geëscaleerd is, liet ex ook merken dat hij me terug wilde, maar onder zijn voorwaarden...

1) Ik mocht niet zoveel tijd meer op FB doorbrengen en al zeker niets posten over "ons" omdat ik dan zijn privéleven te grabbel gooide. Hij zit zelf niet op FB... Vorig jaar vond hij het een geweldig medium om zijn ex mee te ambeteren, ik kon niet genoeg foto's van ons erop zetten om haar onder de neus te wrijven hoe gelukkig we wel niet waren... Nu vond hij het alleen maar een irritant medium...

2) Daar ik maar drie dagen in de week werk, verwachtte hij dat het huis - mijn huis - voortdurend spic-en-span was. Zijn beloftes om vanalles te doen in en om het huis, die amper nageleefd werden, vergaten we gemakshalve even. Bovendien ergerde hij zich aan de katten... Zelf deed hij amper iets in het huishouden, had hij nooit geleerd... En betaalde hij hier amper iets mee aan de vaste kosten.

3) Mijn paard moest weg, want paarden zijn voor rijke mensen en dat zijn we niet. Dat ik daar maandelijks veel geld in pomp, had ook een weerslag op zijn leven. Dat hij hier amper bijdroeg aan de vaste kosten en er als een haas vandoor ging toen hij ging moeten meebetalen (vanaf september, na 10 maanden hier "gewoond" te hebben), dat vergaten we ook maar even.

Op dat moment wilde ik hem zo graag terug, dat ik bereid was aan die voorwaarden te voldoen. Alleen mijn paard was een probleem, die wil ik helemaal niet weg en hij is quasi onverkoopbaar wegens een aanslepende blessure en een stalondeugd.

Maar als ik er nu over nadenk... Wie denkt hij wel dat hij is om me die voorwaarden op te leggen? Temeer omdat hij zelf toegeeft dat hij een "tamme hond" is die liever helemaal niets doet in en rond het huis. (met tam wordt hier lui bedoeld)

Ik zou dus toch maar even heel goed nadenken, tijd brengt raad en na de gebeurtenissen van de afgelopen week, denk ik hoe langer hoe meer dat hij me die voorwaarden oplegde om me onder zijn duim te houden. Of misschien dacht hij dat ik er niet aan zou toegeven... om zo de boot zelf af te kunnen houden en enkel de vleselijke pleziertjes te krijgen. Ik ben er nog niet helemaal uit...

In ieder geval, veel moed! Denk goed na!

afbeelding van mrpither

Re:

Citaat:

Ik ben er nog niet helemaal uit...

Echt?

Arm paard.....

afbeelding van Grizabella

@mrpither

Ik heb het niet over het paard he, maar over zijn voorwaarden, het waarom van die voorwaarden. Paard blijft voorlopig mooi waar hij is... Knipoog

afbeelding van Jester

@ Morgain

Onder voorwaarden een relatie aangaan, of herstellen is je begeven op glad ijs.

Betekend dat of de één, of de ander, of beiden dus op eieren zal/zullen moeten gaan lopen.

Is nooit een gezonde basis.
Aanpassen en rekening houden met elkaar is normaal. (tolerantie)

Voorwaarden spreek je af met een werkgever. (contract)
In relaties respecteer en accepteer de ander zoals hij of zij is.

Anders is het een ongeluk in de wording.
Je doet wat je hart je ingeeft, dit zit iets dieper dan je gevoelt.

Kijk voorbij het verlangen, voorbij aan de gevoelens, maar 'luister' naar jezelf.

Jester.