ben al even lid van het forum maar nog nooit men verhaal neergeschreven, awel hier gaan we dan. Over mijn vroegere relatie ga ik niet te diep op in want het is een aaneenschakeling van leugens en bedrog en sommige situaties waren zo absurt dat ze ongeloofwaardig gaan klinken.
15 jaar heeft men relatie geduurd, met ups maar meestal downs tot ze ongeveer 5 maanden geleden eindigde. Toen is men ex van de ene dag op de andere met een ander iets begonnen en direct bij hem gaan inwonen. Om er nog een schepje bovenop te doen heeft ze me maandenlang zwart gemaakt met de grofste leugens en heb ik sindsdien men kinderen niet meer mogen zien.
Door een hel ging ik toen. Eten en slapen lukte gewoon niet meer, gaan werken was een marteling en zelfs 5 minuten in de zetel zitten om tv te kijken kon ik niet volhouden. Dokters of psychologen konden niet tot me doordringen, slaap en kalmeerpillen gingen beter binnen dan boterhammen. Vraag me nog steeds af hoe ik die periode doorgekomen ben.
Een kleine maand geleden vond ik plotseling dat ik er genoeg van het, dat de grens bereikt was en dat alleen mezelf herpakken de enige weg was om eruit te geraken. De weg naar beterschap was ingezet, redelijk snel kwam ik tot besef dat ik graag leef, héél graag leef verd... Sindsdien is er elke dag wel iets wat me raakt of blij maakt. Ga ook terug sporten, mezelf beter verzorgen, plezier maken en al enkele keren een goed gesprek met een toffe vrouw gehad (laat het niet verder komen want daar ben ik zeker nog niet klaar voor), heb hier over al eens verder nagedacht en nu komt mijn angst.
Hoe ga ik ooit in staat zijn terug een serieuse relatie te beginnen? Het gezonde vertrouwen in iemand hebben, je hart voor iemand helemaal openstellen.... goede eigenschappen die ik vroeger had.... allemaal kapot geslagen.
Ben bang dat ik die 'nieuwe' vriendin op de verkeerde maatstaf ga beoordelen. Kan ik haar best alles zeggen en zou ze dat dan begrijpen, of zwijg ik beter? Overuren doen op het werk, ga ik er dan niks achter zoeken?
Allemaal dingen waar ik me momenteel suf over pieker want heb schrik dat ik met dit gevoel ga blijven zitten.
Heeft iemand hier ervaring mee? Gaat dit vanzelf over of kan ik er aan werken?

Aquarius'73