Nou daar gaat ie dan...

na 7 jaar ben ik weg bij mijn vriend... een harde waarheid was dat hij vele schulden en andere dingen zoals drugsgebruik van mij verzweeg, hij nooit over zijn verleden wilde praten en eigenlijk een grote bakstenen muur was waar ik een relatie mee had... niet doorheen te breken.

nu zit ik met de gebakken peren, ik mis hem niet, ik heb namelijk helemaal geen gevoel meer in me... het kan me allemaal weinig meer schelen.. als ik bezig ben met dingen die ik leuk vind ben ik wel even vrolijk, maar ik voel mezelf als iemand met een masker van vrolijkheid op. Ik ben de laatste tijd snel afgeleid, doe allemaal dingen, maar er komt niets concreets uit.

en ik vraag mezelf af of ik ooit weer mezelf zal worden?

Een relatie van mijn 15e tot 23e, ik groeide op met hem. helaas ben ik hem in alles voorbij gegroeid en was dit, naast de leugens ook een reden om een einde te maken aan deze relatie.

Het probleem waar ik mee zit is, hoe moet ik mij gedragen? Hoe stel ik mezelf op? ik praat genoeg over de break up, en heb veel lieve vrienden waar ik het altijd leuk mee heb. Maar ik moet mijzelf weer ontdekken. Wie ben ik nu? Een vriend van mij zei vlak voor het uitging dat hij zich niet kan voorstellen hoe ik zou zijn als ik single zou zijn... ik ook niet!!

hebben jullie nog tips waardoor ik weer lekker mijzelf kan worden?