Hoi hoi,

Jeetje, wat een verhaal joh. Ik kan me goed indenken dat je je zorgen maakt, want je schat de situatie juist in dat hier iets behoorlijk verkeerd gaat.

Zelf heb ik een zus van 18 en zij had ook een zelfde fase, waarin ze moest leren wat haar grenzen waren. En dat ook leren aangeven aan de buitenwereld. Ze had veel msn-contacten, waaronder ook mensen die ze kenden van een online spel dus die ze verder nooit gezien had. Gelukkig heb ik een goede band met haar en praatte regelmatig over wat ze aan het doen was. Indirect waarschuwde ik altijd voor de gevaren die ergens aan konden zitten. Soms vroeg ik het haar direct en gaf haar advies, maar het kon ook voorkomen dat ze zich afsloot voor een periode en dan benaderde ik haar op een andere manier. Dan bracht ik een onderwerp naar voren wat ik meegemaakt had en vroeg haar dan haar mening “ik hoorde pas een meisje van 16 had afgesproken met iemand van msn die ze totaal niet kon…bleek het een vent van 40 te zijn!... Ik schrok daar nogal van. Wat vind jij ervan? Wat zou jij doen in zo’n situatie?” Meestal verzon ik gewoon een verhaal om informatie uit haar te krijgen, maar dan wist ik wel in hoeverre ze het gevaar kon overzien. Je zou zeggen… ‘waarom verzin je een verhaal?’..maar zo maak je het een stuk onpersoonlijker. Zo leerde ze nadenken over iets, zonder dat ze het gevoel kreeg dat ik haar veroordeelde.

Ze zei namelijk vaak “ja, maar IK wil toch niets van zo iemand dus dan gebeurd er niks… want IK wil niks” En dan liet ik haar inzien “ook al wil jij niks, dan weet je niet wat die ander van jou wil. En wat doe je dan? Niemand weet waar je bent, niemand weet wat je doet, niemand die je kan helpen… en achteraf is zo iemand heus nog wel zo slim om alles in jouw schoenen te schuiven zodat je geen kant op kan. Is je dat waard?” en dan zei ik vervolgens “je ben wel MIJN zussie he! Ik ben hartstikke trots op jou, ik ben zuinig op je hoor”

In het geval van mijn zus was het en is het nog steeds een gevaar dat ze de aandacht heel prettig vind van andere jongens. Daarmee compenseert ze een stuk onzekerheid van zichzelf.

In jouw situatie zou het goed zijn als je erachter komt wat het bij haar zo erg trekt dat ze dit contact voort zet. Is het de aandacht van een ouder iemand, waarvan ze het idee krijgt dat ze ineens heel volwassen is omdat ‘iemand van 45’ haar immers ‘gelijkwaardig’ behandeld? Uiteraard is dit niet zo, maar een volwassen iemand kan dit idee akelig goed geven aan een jonger iemand. Is het de spanning? Zijn het de onderwerpen? Of is het ernstiger en wordt ze echt onder druk gezet door diegene?

Daarnaast vraag ik me af: hoe is het contact tussen haar en haar ouders? Heeft ze goed contact met haar vader? En is het misschien een optie om ook met hen te overleggen wat je zou kunnen doen? Jij zal weten wie jouw vriendin vertrouwt en naar wie ze meestal luistert… jij, een vriendin, haar ouders. Misschien hebben zij de mogelijkheid om erachter te komen bij je vriendin wat er precies aan de hand is en hoe jullie dit op kunnen lossen.

Voordat je hulp inschakelt van iemand anders, kan je het ook tegen haar zeggen “joh, ik maak me hier gewoon erg zorgen om. Ik heb het beste met jou voor en ik wil graag weten wat de oorzaak is dat je dit doet en dat je ermee door wilt gaan. Ik probeer echt een manier te vinden om met z’n tweeën een oplossing te vinden, maar ik heb het idee dat niets werkt. Ik sta bijna op het punt om het met je ouders (of je vriendin) te overleggen wat zij hiervan vinden, want ik weet niet meer wat ik hiermee moet”.
Nu denkt ze misschien dat het jaloezie is van jou en dat jij haar niet vertrouwt. Door te zeggen dat je je echt zorgen maakt en op het punt staat om dit te overleggen met een ander, kan ze ineens in gaan zien ‘is dit wel normaal?’… ‘Wil ik wel dat een ander dit weet?’

Gelukkig ben je er nog op tijd bij en kan je kijken hoe je dit op kan lossen. Fijn dat je hier komt en het bespreekbaar maakt, want er zijn hier verschillende mensen met kinderen van haar leeftijd. Hopelijk reageert ook 1 van hen op jouw verhaal.

Misschien is mijn verhaal een beetje onduidelijk, maar ik hoor het wel van je als je vragen hebt. Ik hoop dat je er wat mee kan

Succes jongeman!

P.s.: als ik sommige van voorgaande reacties lees, dan krijg ik bijna het idee dat sommige mensen in jouw verhaal een goed excuus vinden om hun eigen onvervulde behoeften hier onsmakelijk neer te zetten en dat te projecteren op jou. Wees allert en blijf bij jezelf. Zorg dat je alleen die informatie eruit haal, waar je wat mee kan.