Loslaten, maar dan?

afbeelding van Annemarijn

Hallo allemaal,

Het is nu bijna drie weken geleden dat ik mijn ex voor het laatst sprak en hij me vertelde me niet te kunnen weerstaan. Daarom wilde hij geen contact meer met me, omdat hij het anders met het meisje dat hij nu ontmoet heeft geen eerlijke kans kan geven. (Zoals beschreven in mijn vorige blog).

Vorige week heb ik een keer gebeld, maar kreeg de voicemail. Hij heeft daarna wel gezien dat ik gebeld heb natuurlijk, maar me niet teruggebeld. Sindsdien heb ik niks meer van me laten horen.

Ik lees hier op de site overal over loslaten en vooral niks van je laten horen en dat iemand dan misschien zelf wel weer contact met je opneemt. Maar is dat zo? Wat nou als hij echt helemaal nooit meer wat laat horen? Ik kom hem echt niet ergens tegen, dus dan betekent dat dat ik hem nooit meer zie of spreek. Die gedachte maakt me helemaal gek. Ik kan er alleen maar aan denken dat hij nu misschien wel continu bij zijn nieuwe vriendin is. Aan de andere kant ben ik zooo nieuwsgierig of dat wel echt wat geworden is omdat hij helemaal niet zo enthousiast over haar deed. Maar waarom dan die enorme stilte? Kan hij het echt al helemaal kwijt zijn wat er tussen ons was? Natuurlijk werkte het niet tussen ons, dat zie ik zelf ook steeds meer in. Een van ons tweeen moest een keer de stekker eruit trekken. Waarom kan hij dat zo rigoreus? Het voelt voor mij nu alsof ik niks voor hem betekend heb en hij helemaal niet meer aan me denkt....

Moest het gewoon even kwijt...

afbeelding van krulie

Wel veel betekend

Krulie
Hoi Annemarijn,
Dat je nu niets van hem hoort, wil helemaal niet zeggen dat hij je vergeten is of dat de relatie niets voorstelde. Hij gaf bovendien aan het contact niet aan te kunnen. Dat zegt alles! Maar wat ik hier vooral nog aan toe wilde voegen vanwege mijn eigen ervaring : Ik heb het zelf uitgemaakt met mjn vriend omdat het tussen ons ook niet meer werkte, maar dat wil nu na een jaar zelfs helemaal niet zeggen dat ik niet meer aan hem denk. Ik denk nog elke dag aan hem en mis hem ook. Ik vind het wel fijn dit ook aan hem gezegd te hebben toen ik hem ruim een half jaar geleden tegen kwam. Ik vertelde bovendien dat van alles me ook aan hem herinnerde (met weemoed). Dus geen kwestie van even weggooien en vergeten, dat is meestal echt niet zo.
Ik hoop dat dit e.e.a. een klein beetje lichter voor je kan maken.
Veel sterkte!
Krulie.

afbeelding van Annemarijn

lief van jullie

, deze reacties. Krulie, het lijkt soms zo moeilijk te geloven dat iemand die geen contact meer opneemt, toch nog aan de ander denkt. Maar iedereen verwerkt dingen anders.
Door het laatste "voorval"kan ik me ook wel voorstellen dat hij vond dat er nu echt eens een einde aan de drama's moet komen. Maar hugo heeft wel ook gelijk: als je geen afspraken over contact maakt, kan dat vervelende situaties meebrengen, zoals bij ons het geval was. Dáárom vond dat voorval plaats.
Daarna lijkt het alsof hij me ijskoud aan de kant schuift en meteen zijn heil bij iemand anders zoekt. Ik zou zo graag willen weten of hij daar dan wel echt gelukkig mee is.

Hugo, je hebt gelijk dat zo'n nieuwe relatie het misschien ook niet gaat redden. Maar aan de andere kant roept weer een stemmetje: maar als hij nou al die tijd op zoek is geweest naar een ander en mij alleen maar voor de tussentijd erbij hield? Het gevoel dat hij er geen pijn van heeft, doet me heel veel. Zag net iemand op tv zeggen: huil niet om iemand die niet om jou huilt....

Natuurlijk weet ik niet hoe het allemaal gaat met hem. Daarbij weet ik dat ik dat ook niet zou willen weten, maar het is wel heel moeilijk.

Hugo, ik hoop dat zij zich binnenkort gaat realiseren dat jij ook duidelijkheid nodig hebt.... Jouw diepe liefde voor haar is heel bijzonder. Ik zou willen dat iemand zo van mij hield!

afbeelding van HugoBos

Stemmetjes

Die stemmetjes in je hoofd, en in het mijne, die zijn echt dodelijk! Wat je zou moeten kunnen is in iemands hoofd kijken en dan zou je alle antwoorden hebben, for better or for worse. Maar ik denk dat als jullie zoveel voor elkaar voelden, dan bij jij iig niet de overgangsliefde geweest. Daarbij heeft hij ook al niet te enthousiast over de nieuwe relatie gedaan. Toch?
En ik hoop ook dat mijn lief zich weer eens gaat realiseren dat het niet normaal is dat iemand zo van je houdt en zoveel geeft. Hou me ten goede, het gaat allemaal vanzelf hoor, maar ik voel me nu afhankelijk van haar regie en dat vind ik geen fijn gevoel. Ik wil weer plezier in mijn leven hebben, maar ik heb echt wel bevestiging nodig van haar, zoals ik die ook aan haar geef. Misschien heb ik het nu wat meer nodig omdat zij toch degene is die vrij wil zijn, terwijl zij weet dat ik 150% voor haar zou gaan.
Duidelijkheid,zucht...dat willen we allemaal, nietwaar?

afbeelding van HugoBos

loslaten en zo

Hi Annemarijn, blijf t een raar verhaal vinden dat hij zegt dat hij dat andere meisje een 'eerlijke kans' wil geven. Lijkt me logisch als je verliefd op iemand bent toch? Waarom zegt hij jou dit? Alleen maar om te voorkomen dat jij contact opneemt? Waarom zijn dingen soms zo ondoorzichtig? Hij lijkt nog heel wat te voelen voor je. Toch wil hij geen contact. Waarom niet? Om dat meisje? En waarom kan hij dat zo rigoreus, die stekker eruit? Hij heeft afleiding van zijn eigen pijn en gemis in de vorm van een ander. Statistisch gezien kun je stellen dat als iemand van de ene relatie in de andere rolt, die relatie vaak misloopt omdat het vaak een soort overgangsfase is. Maar wat jij daar mee opschiet..? Mijn lief en ik hebben weer contact na ruim 5 weken. We konden het blijkbaar allebei niet, zonder elkaar. Al wil zij nog steeds vrij zijn en zullen we dus niet een relatie hebben (wat ook een relatie is,maar soi). Zij wil echter niet onze liefde ontkennen. Laatste maandag van december bij elkaar geslapen en het was voor ons beiden heerlijk. Vervolgens nog wat sms-contact en sinds vorige week zaterdag NIETS meer gehoord of gelezen. Ik heb door die onzekerheid en het gevoel (gevóel dus) van ongelijkwaardigheid echt een kutweek gehad, waarbij het donderdag opeens beter ging en vandaag weer helemaal mis. Ik wacht op een teken van haar, omdat ik geen druk wil leggen op iets. Maar ondertussen lijd ik. Dus net een sms gestuurd en krijg ik meteen een lieve terug met o.a. dat ze het zo druk heeft en ook graag even bij mij zou willen zijn, maar geen tijd dus.
En toch heb ik dan ook zoiets van, ja hoe druk je t ook hebt, een sms kan er toch wel vanaf? Maar dat krijg je als je geen afspraken maakt over contact. En dat moet dus wel gaan gebeuren. Maar voor mij voelt het gewoon niet tof als het van mij uit moet gaan. Alsof zij mij niet mist of aan me denkt. Maar weet je, ik vind het echt niet erg om dit 'offer' te brengen, voor onze liefde, maar ik ben ook maar een mens en heb gewoon af en toe bevestiging nodig. Zij trekt mij terug in háár leven tenslotte.
Kortom, Annemarijn, míj zul je niet horen over loslaten en wel of geen contact. Het is echt allemaal bullshit en wat voor de een werkt, werkt averechts bij de ander. Dat er een derde in jullie verhaal speelt maakt het erg lastig voor jou. Enige dat je nu kunt doen is jouw eigen kracht hervinden en dat hoeft niet persé door hem los te laten. Je weet dat je nog steeds zo'n impact op hem hebt. Kracht heeft de grootste aantrekkings..uh..kracht op anderen. Maar hoe dat te bereiken? Laat je mij het weten als jij het weet;-) ?
Hou je!

afbeelding van robbedoes5

gewoon doorgaan

Beste Annemarijn,

Als hij echt niet wilt, dan reageert hij ook niet. Volgens mij is het gewoon zo simpel als dat. Het moeilijkste is om even door die 'tussenperiode' heen te komen. Advies: leuke dingen doen met vrienden dan wel familie en jezelf verwennen (lekkere dingen in huis halen en zo), je concentratie verleggen naar andere zaken, dus. Voor mij is het nu zo'n 5 maanden geleden dat het uit is gegaan met mijn vriendin na ca. 4 jaar. Nog steeds wel moeilijk en ik denk toch nog soms aan haar, maar ik merk dat het wel slijt.

Sterkte in ieder geval...