Hallo allemaal,

Ik heb er lang over nagedacht maar uiteindelijk ga ik het toch maar hier van mij af proberen te schrijven. Het is nu 1,5 maand uit met mijn ex. We hadden het altijd super leuk samen en deden super veel leuke dingen samen. Ik dacht dat ik het meisje voor mijn leven gevonden had. Tot dat het weekend kwam waarbij ik ineens het gevoel kreeg dat ze niet zoveel meer om mij gaf als ik om haar. Altijd vond ze het leuk als ik langs kwam bij haar in Nijmegen op haar kamers. In dat weekend ben ik nog op ziekenbezoek geweest omdat ze vaak last van griep had door haar jeugdreuma. Ik had die zaterdag zelfs nog een fruitmandje meegenomen met een mooie foto samen van ons erbij gegeven. Een dag later had ze liever niet meer dat ik langs kwam omdat haar ouders en broer ook op visite waren. Terwijl ze vertelde dat ze die zaterdag nog ontzettend van mij hield... Het deed mij pijn dat ik niet op visite mocht komen. Eén dag daarna ben ik vanuit mijn stage adres in Amsterdam bij haar langs gegaan in Nijmegen en was ze boos dat ik langs kwam. Op dat moment vertelde zij mij dat ze niet zoveel voor mij voelde als ik voor haar..

Dit sloeg in als een bom. Ik heb daarna veel contact gehad en heb daar veel spijt van gehad omdat ik het daardoor niet heb kunnen loslaten. Want afgelopen zomer had ze dit gevoel ook al een keer maar wilde ze mij naar 3 dagen gelukkig weer direct zien. Daarna hebben wij nog super veel leuke dingen gedaan tot en met halvewege januari. Nu 1,5 maand later volg ik mijn minor ook in Nijmegen en kom ik haar soms zelfs tegen. Ik ging mijn minor volgen in Nijmegen met het idee om vaak samen te kunnen zijn. Ik kom haar soms nog tegen en dan slaat mijn hele hoofd weer op hol. Dit was ook gisteren het geval. Ik heb haar toen weer een whatsapp berichtje gestuurd en hier heeft zij ook op gereageerd. Ik had persoonlijk niet verwacht dat het verwerken van liefdesverdriet zoveel tijd in beslag zou nemen. Het kost mij moeite om niet op facebook te kijken naar haar profielfoto al gaat dit gelukkig wel steeds beter. Het lezen van kaartjes die ik heb gekregen van haar in onze relatie terug lezen is ook niet verstandig maar doe ik helaas te vaak. Ik heb gelukkig genoeg afleiding rondom waterpolo, het stadion bezoeken van mijn voetbalclub en uitgaan. Maar doordeweeks rond de woensdag kak ik in en ga ik aan haar terug denken. Vooral omdat wij altijd op donderdag doordeweeks een avondje samen waren en dat nu niet meer is. De weekenden dat ik haar gezelligheid en liefde moet missen is verschrikkelijk. Wanneer ze morgen zou zeggen ik mis je kom je langs doe ik dit direct.

Ik hoop dat het verwerken de komende weken sneller gaat als tot nu toe. Maar de herinerringen die terug komen door het half jaartje dat ik nu studeer in Nijmegen maakt het er niet makkelijker op. Ik zie steeds moementen terug flitsen door mijn hoofd waar ik ons weer samen zie lopen. het zien van andere stelletjes waarbij ik nooit moeite mee had kan ik nu totaal niet aanzien terwijl dat harstikke raar is natuurlijk. het loslaten van een meisje doet mij heel veel pijn en kost mij veel moeite. Daarnaast merk ik dat het open staan voor iets nieuws nog helemaal niet aan de orde is. Ik heb vorige week een date gehad maar heb bijna 5 uur moeten acteren dat ik vrolijk was. Ik heb haar daarna eerlijk verteld dat ik er nog helemaal niet voor open sta en dat begreep ze, ik hoop dat dat gevoel ooit weer terug komt.