een klein stemmetje diep van binnen
fluistert zacht dat ik los moet laten
doe net alsof ik het niet kan verstaan
maar doof blijven is niet aan te beginnen
dus zal ik je nu echt moeten laten gaan

het waarom zal altijd een vraag blijven
alhoewel ik zelf het antwoord wel weet
maar stekeblind zijn voor de waarheid
en het is zoveel beter dat ik je nu vergeet
maar loslaten kost eigenlijk zoveel tijd

zal ik de blik in jou mooie ogen ooit vergeten
en zal jou lach over een tijd een herinnering zijn
in de toekomst misschien ik zou het niet weten
omdat ik je nog steeds niet heb losgelaten
zal ik nu naar dat stemmetje luisteren maar
het doet zo’n pijn

bron: http://www.gedichten-freaks.nl/555686/