Wil je niet ontmoedigen, maar ik denk dat jij ook wel weet dat het niets oplost, dat gepieker. En tegelijk is het een meer dan normaal verschijnsel. Betekent dat je mens bent en kunt voelen, dus das positief. Niet leuk en niet nuttig. Het enige moment dat je iets kunt doen aan dingen, wanneer je kunt vechten is in het hier en nu.
Accepteren dat je ook maar een mens bent met gebreken en fouten maakt lijkt me stap één. Als je met je fouten je relatie met een ander verziekt, is dat heel pijnlijk. Maar dat is het ook als die ander je niet de kans wilt geven om van je fouten te leren of het goed te maken. Kortom, een nieuwe kans. Als je van elkaar houdt dan zou dat eigenlijk moeten. Tenzij er andere factoren zijn die ervoor zorgen dat een tweede kans (nu) niet mogelijk is. Bijvoorbeeld als ze je verlaat voor een ander. Lijkt me dát de reden en niet dat jij fouten hebt gemaakt.
Ergens voor vechten is nooit verkeerd, maar je kunt nooit voor twee vechten. Je kunt de beslissing van een ander niet terugdraaien. Alleen maar hopen dat de liefde diep genoeg is voor een nieuw begin ooit.
Wat een psych betreft, ik weet het niet hoor of dat hierin zin heeft. Nogmaals, iedereen doet dat wel, denken aan wat je anders had gedaan etc. Ik ook. Maar als jij weet dat je daar (nu) de kans niet toe krijgt, wat heeft het dan voor zin? Acceptatie dus mettertijd en nooit meer dezelfde fout maken!