Ik heb ook mijn droomvrouw moeten loslaten. Ook ik heb elke keer weer een dip, meestal 's middags nadat ik 's ochtends heb gewerkt. De tranen lopen over mijn wangen en dat houdt een paar uur aan. Ik heb juist in de eerste 4 weken veel contact gehad. Ik maakte gebruik van haar om mijn verdriet te verwerken. Dat was voor mij heel belangrijk. Ook wilde ik het met haar delen, zij was tenslotte mijn maatje. Ik ben nu ongeveer 6 weken verder en de afgelopen 2 weken , op 1x na, geen contact gehad. Tot vandaag. Ik heb haar gesmsd dat ik haar enorm mis en het niet meevalt om in zo'n korte tijd afstand te moeten nemen. En of ze zich dit wel heeft beseft. Dat ik graag normaal contact wil ( zodat ik zelf daar makkelijker afstand van kan nemen omdat ik nu het gevoel heb dat ik een ontzettende sukkel, eikel en nog veel meer ben) Het antwoord dat ik terug kreeg was dat we hadden afgesproken geen contact te hebben en als normaal contact mogelijk zou zijn dat vanzelf zou komen. Mijn reactie; jammer dat je zo reageert na al die tijd dat we samen zijn geweest. Ik ben erg blij dat ik deze smsjes heb gestuurd en heb ontvangen. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik zou hebben gereageerd wanneer als ze gezegd zou hebben '' ik kom wel even langs''. Ik denk dat ik het spaansbenauwd gekregen zou hebben. Mijn ex was verliefd geworden op een andere jongen ( van onze hockeyclub). De gedachte dat zij echt samen zouden zijn liet mij al 100 meter de grond in zakken. Zij heeft aangegeven niets met haar gevoelens voor hem te willen, maar toch.
Ik heb een vriendin van haar gevraagd of het ook zo was. Zij dacht van niet. Vanavond ga ik naar hem toe om aan te geven dat niet boos op hem ben ( heb nogal lelijke dingen tegen hem gezegd) maar dat het de reactie van dat moment was. Ik zoek het op....... Ik laat het me niet overkomen. Doe dat ook...... zoek het op! ga niet stil in een hoekje zitten en jezelf neerhalen. Hoe moeilijk dit ook is. En de psycholoog komt op dit moment erg goed van pas. Ook nu komt er een stukje van jezelf naar boven waar je iets mee kunt. Ja, zonder hem. Misschien maar beter ook, niet leuker en warmer. Ik ga zelf ook naar een psycholoog. Ik heb na 5 weken veel verdriet een afspraak gemaakt. Ik kom er nu langzamerhand achter dat ik mezelf misschien te veel wegcijfer. Het lijkt niet zo maar volgens mij doe ik het wel. En dat doet mij nog meer verdriet dan wanneer ik aan haar denk, gek genoeg. Ik ga pas echt huilen wanneer ik hieraan denk en niet zozeer aan haar. Wanneer je onvoldoende met jezelf klaar bent is het best mogelijk om een relatie te hebben. Jouw partner zal wel geduld moeten hebben en dat heeft 'ie blijkbaar niet. Wanneer iemand echt van je houdt zal 'ie nietzomaar afstand nemen. Misschien een idee opperen om de relatie op een andere manier voort te zetten, maar geen radicale breuk. En misschien is het wel zo dat door jouw situatie hij ook wordt geconfronteerd met zichzelf en daarvoor wegloopt? Het belangrijkste ben jij. En nu heb je de mogelijkheid om aan jezelf te werken zonder dat je bang hoeft te zijn dat hij wegloopt, want verder weg dan dit kan hij niet gaan.

Liefs Arie