Ook mij gebeurde het, oktober 2006 leerde in een leuke jongen kennen. Eerst wou ik niets van hem weten maar na hem een paar keer gezien te hebben en een aantal keer op een zondag af gesproken te hebben werden de verlangens groter. We spraken steeds vaker af en deden steeds leukere dingen. Voor mij was het al als iets van verkering... In de herfstvakantie van 2006 zei hij dat hij geen tijd voor mij had omdat hij de hele week moest werken. Later zag ik hem hand in hand met een meisje door de stad lopen, het bleek dat er een buitenlands meisje was overgekomen voor hem en de hele week bij hem geslapen heeft. Geen wonder dat hij geen tijd voor mij had. Ik heb hier toen erg goed over nagedacht en heb het hem vergeven omdat ik hem toch nog maar een paar weekjes kende.

Ondertussen ben ik steeds meer van hem gaan houden en kregen we het steeds leuker en hij werd steeds liever voor mij. Niet veel later is hetzelfde weer gebeurd en weer. Tot een paar keer aan toe. Ik weet niet eens meer hoevaak. Ik hield/ hou heel veel van die jongen en inderdaad liefde maakt echt blind. Ik ben gewoon steeds weer gaan hopen dat het beter werd en dat hij het niet vaker zou gaan doen. Nu achteraf denk ik natuurlijk: had ik het maar eerder afgekapt, dan had ik nu niet zoveel verdriet.

Augustus 2007 is hij voor 5 maanden naar het buitenland vertrokken voor stage. Ik heb hem die 5 maanden heel erg gemist maar gelukkig konden we bijna elke dag mailen. En hij belde mij heel af en toe eens. Januari 2008 kwam hij terug en ik kon hem ophalen van schiphol. Na zijn stage was hij veel liever dan voorheen. Hij zei in de auto nog tegen mij: 'Ik ben erachter gekomen dat jij echt heel speciaal en lief voor mij bent'. Die zin zal ik nooit weer vergeten. We voelden ons gelukkiger dan ooit en konden niet van elkaar afblijven. We waren zo blij met elkaar.

Zomervakantie 2008 is hij met een vriend een weekje naar Terschelling geweest. Ik ben de eerste nacht mee geweest maar omdat ik boeken moest halen ben ik de volgende dag weer naar huis gegaan. Die dag dat ik naar huis ben gegaan hebben de jongens hele jonge meisjes leren kennen op de haven en ze uitgenodigd voor een bbq. Er kwam veel drank in het spel en daardoor moest 1 van de jonge meisjes overgeven. De vriend van mijn vriend is bij dit meisje gebleven in de tuin en mijn vriend heeft het andere meisje mee genomen naar boven. En je raad het natuurlijk al verder... Hier ben ik achtergekomen doordat ik het wachtwoord van zijn hyves en hotmail had. Ze schreven elkaar regelmatig nog mailtjes en berichten. Ik heb dit meisje ingelicht en het meisje heeft mij alles verteld ( dit speelde in november). Mijn vriend heeft zijn excuus aangeboden aan mij en een brief naar mn ouders gestuurd. Daarna heeft mijn vader een tijdje met hem hierover gesproken en hij toonde echt duidelijk spijt. Ik hab hem zijn laatste kans gegeven. ( ik weet het, het is stom). Ik had wel afgesproken met hem dat ik in zijn telefoon mocht kijken wanneer ik wou en dat hij zijn hyves zou verwijderen.

De afgelopen weken was ik erg emotioneel en ik voelde dat er iets met mijn lichaam aan de hand was. En het bleek: ik was zwanger. Donderdag 22 januari heb ik een abortus gedaan. Mijn vriend is niet mee geweest omdat hij een afspraak voor school had. Dus je raad het al, ik ben helemaal alleen geweest en aangezien ik nog geen rijbewijs heb moest ik met de bus terug... Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad, zowel lichamelijk als geestelijk voelde ik pijn.

Maar even verder over onze relatie, vanaf november ging het steeds beter en het voelde ook beter dan anders. Tot hij 2 weken geleden een meisje heeft leren kennen. Ze hebben gesproken en hij heeft dat meisje uitgenodigd voor een drankje bij hem thuis maar heeft er bij verteld dat zijn huisgenoten er ook bij waren. Zij vond dat niet erg. Het meisje is lang geweest en later op die avond heeft mijn vriend naar huis gebracht en hij heeft haar toen bewust gezoend. De avond daarna hadden ze een feestje en is ze weer langs geweest bij hun. Ook met dit meisje is hij naar boven geweest. Hij had mij gesmst dat hij bij een andere studie genoot in het huis was en dus geen bereik had, dit vond ik al erg raar want normaal kon ik hem altijd bereiken wanneer ik wou. Ik heb hier verder niet over nagedacht en ik heb er dus ook niets achter gezocht.

Vanaf donderdag zou ik het weekend bij hem gaan slapen. Ik had nog steeds het wachtwoord van zijn mail en keek heel af en toe op zijn mail. Zoals afgelopen donderdag. Toen las ik een mailtje van het meisje dat ze het erg gezellig hadden gehad en veel gelachen hebben. Ik vroeg me af wat er aan de hand was maar ik kon er natuurlijk niet met mijn vriend over praten want dan wist hij dan ik zijn wachtwoord had. Ik heb het meisje een mailtje gestuurd met daarin al mijn vragen. Het meisje heet heel eerlijk geantwoord en ik ben er dus weer achter gekomen dat hij vreemd geweest is...

Ik kon dit er allemaal niet bij hebben ivm mijn abortus. Ik heb het donderdag nog even stil gehouden dus. Ik heb er wel over gepiekerd die nacht van donderdag op vrijdag. Maar goed vrijdagmorgen hebben we uitgeslapen en daarna met zijn moeder ontbeten. Zijn moeder wou graag een foto van ons samen aan de muur hebben en ik had nog een hele mooie foto op mijn laptop staan. Ik heb deze foto naar zijn mail gestuurd zodat hij het kon uitprinten vanaf zijn laptop omdat ik het printprogramma van hun niet op mijn laptop had staan. Hij deed hier nogal moeilijk over en wou zijn mail niet openen. Hij moest zonodig eerst de was doen waar hij normaal nooit zo lang over doet en stofzuigen terwijl hij nog nooit uit zichzelf heeft staan stofzuigen. Waarschijnlijk had hij dus al een mailtje verwacht van dit meisje. Toen ik onder de douche stond heeft hij zijn mail geopend en riep even later naar mij dat ik geen bijlage bij de mail had gedaan. Ik riep terug: 'waarom open je nu wel je mail dan? je houd weer eens iets voor mij achter!' Toen ik klaar was met douchen en optutten liep ik de huiskamer weer binnen en hij keek nogal boos en chagrijnig. Ik vroeg wat er was. Hij zei niets. Ik vroeg of hij was vreemd gegaan maar nee hij was niet vreemd gegaan. Ik vroeg hem zijn telefoon om te kijken of hij rare smsjes had (terwijl ik de waarheis natuurlijk wel wist) maar nee er waren geen nare smsjes. Ook het mailtje van het meisje heeft hij snel verwijderd. Ik vroeg hem om vrolijk te doen omdat ik me rot voelde over de abortus en dat deed hij.

Zaterdag deed hij weer heel erg bot en chagrijnig tegen mij. Ik wist niet echt wat ik hiermee aan moest en ik ook ging door dit alles bot doen. We hebben die middag nog even geshopt en toen we weer op de oprit stonden kreeg ik de auto deur niet op slot, waarschijnlijk geen ervaring met knopjes van oude auto's maar goed, hij hielp met niet eens. Het leek alsof hij boos was en liep gewoon naar binnen terwijl ik nog buiten stond bij de auto. Toen ik ook binnen kwam hoorde ik een deur slaan van de slaapkamer of badkamer. Ik vroeg zn moeder even met hem te gaan praten omdat hij zo bot deed. Zijn moeder heeft even met hem gepraten en toen ze terug kwam vroeg ze mij naar hem toe te gaan. Dat heb ik gedaan en hij vroeg me te gaan zitten...

Toen ik zat vertelde hij mij dat hij me heel erg lief vond en mooi maar geen gevoelens meer voor mij had. Ik moest natuurlijk huilen want ik schrok hiervan. We hebben nog even verder gepraat en ik heb hem nog gevraagd op hij vreemd was gegaan en of hij een ander meisje had leren kennen. Hij zei gewoon keihard nee. Weer gelogen dus. even later ben ik mijn spullen gaan pakken en mn vader gebeld om te vragen of die mij kwam ophalen. Nog geen 5 minuten later stond mn vader op de stoep. Ik zei nog tegen mn vriend: 'Ik ga weg'. Hij liep naar me toe en kneep me bijna fijn en gaf me een kus en moest daarna huilen. En toen was het dus uit...

Hij is die avond nog naar vrienden toegeweest hoorde ik van zijn moeder en ik heb nog met zijn moeder gesproken op msn. Ik heb haar alles over het meisje verteld. Toen mijn vriend later weer thuis kwam van het feestje half 2 snachts vroeg ze hem: 'wie is anouck'? Gewoon een meisje had zei hij nog. Ik heb na zaterdag avond geen contact meer met hem gehad. Hij gaat woensdag 11 februari weer op stage. Al had ik liever dat hij vandaag was gegaan. Dan weet ik tenminste cker dat ik hem niet tegen kom op straat of waar dan ook.

Ik heb al zijn spullen van mijn slaapkamer gehaald en in een vuilniszak gestopt, hij kan het zelf komen halen. Ik kan het best niets van me laten horen want dan vind ik dat ik mezelf laat kennen. ik heb het meest van mijn spullen al thuis. Dus ik ga me niet druk maken om zijn spullen. Zijn paspoort ligt hier ook thuis en ik denk dat hij die wel nodig heet als hij volgende week weer op stage gaat. Maar goed dat is zijn probleem verder.

Ik heb gister nog met zijn moeder gesproken, die zegt dat hij erg onwennig is en stil in huis en praatte weinig. Ook hij heeft liefdes verdriet dus. k geloof niet dat zijn gevoelens voor mij over zijn, dat kan gewoon niet zo opeens. Hij zei na afgelopen weekend nog dat hij van mij hield, zei steeds lieverd tegen mij, had nog gewoon sex met mij, hij was nog steeds lief en zat nog steeds aan mij en hij moest huilen toen ik wegging, hij kneep me zowat fijn. Zijn gevoelens zijn net weg dus. Zijn moeder denkt uit zijn verhaal van zaterdagavond dat hij zich bekneld voelde. Dat komt natuurlijk omdat hij minder op stap ging, ik vertrouwde hem niet en had dus liever niet dat hij zo vaak alleen op stap ging. Ook controleerde ik hem steeds vaker. Zondag gaf ik mezelf van alles de schuld nog, nu denk ik er anders over. Hij komt er nu wel achter was hij mist en ik denk ook zeker dat hij het nog een keer gaat proberen bij mij omdat zijn gevoelens nog niet over zijn...

Ik heb dit niet verdient aan hem. Ik heb van alles voor hem gedaan, geld geleend wanneer hij geen geld had voor zijn huur van zijn kamer. Zn kleding gewassen/ gestreken. Alles eigenlijk. De afgelopen dagen heb ik erg veel gehuild en ik voel me ook wel een beetje gebruikt. Ik mis hem natuurlijk heel erg. Gelukkig krijg ik van veel familie en vrienden steun en daar ben ik ze erg dankbaar voor. Toch voel ik dat we voor elkaar bestemd zijn. Maar het is beter dat hij eerst 4 maanden op stage gaat en dat we elkaar daarna pas weer gaan zien en gaan praten. Hij mist mij ook dat voel ik en die gevoelens tja dat is gewoon een leugentje denk ik. Ik denk dat hij zich ook wel heel erg schaamt en daarom nu geen contact met mij op neemt. Ik heb zijn moeder namelijk verteld over anouck en anouck heeft tegen hem gezeg dat ze het van een vriend van hem heeft en dat ze mij heeft ingelicht. Het komt dus niet bij mij vandaan en hij weet nog steeds niet dat ik zijn wachtwoord heb. Misschien komen we elkaar over een tijd wel weer tegen wat ik zelf wel heel erg hoop want we hebben echt een super tijd gehad ondanks alles. Ik hoop dat hij goed gaat nadenken over wat hij mij heeft aangedaan en hij komt er nog wel achter at nou eigenlijk mist.. wat denken jullie?