ik kan mezelf wel eerst voorstellen maar ik kan beter gewoon vertellen over mijn lief. mijn liefde... al meer als 2 en een half jaar geleden zag ik hem voor het eerst en ik dacht meteen : leuke man
op dat moment dacht hij niet zo over mij maar we zagen elkaar ook nog niet zo vaak.

Een jaar later kwam daar verandering in, mijn beste vriendin kreeg een relatie met paul, een goede vriend van mijn man. Ik kon ook erg goed opschieten met paul en toen ontstond er een gezellig avondje met zijn 4tjes, niets bijzonders maar voor mij wel: totale verliefdheid op mijn lief.

de volgende ochtend belde mijn lief me zelfs op, hij wilde me zo snel mogelijk weer zien!
dus ik was nu geweldig gelukkig en dacht dat hij ook volslagen verliefd op mij was.
weer bij paul afgesproken en toen kwam het wel tot de zoen en mijn lief vroeg of hij me snel weer zou zien. natuurlijk!

een paar mooie weken volgden... ik zweef, hij zweeft en af en toe zweven we samen en verder hadden we het druk met allerlei eigen dingen.

Na die paar weken gingen mijn vriendin en ik mee met de vrienden van paul en mijn lief. een erg leuk avondje, maar niet helemaal. Ik had met paul gesproken over mij en mijn lief en dat ik toch eigenlijk wat zekerheid wilde... wil mijn lief mij voor vast of ben ik gewoon gezellig en een lichamelijke partner?
paul ging subtiel vissen naar antwoorden maar daar was hij niet zo goed in en mijn lief werd korrelig en knorrig en negeerde me zelfs een tijdje die avond.

Maar een uurtje later was alles weer goed en mij leek het beter het onderwep tijdelijk te vermijden.
en zo zweefden we verder. maar nu wel met twijfels en vragen.
waarom weet hij niet wat hij wil en waarom wil hij er niet over nadenken?
ik laste voor mezelf een paar weken pauze in. tijd om na te denken en even rustig te bekijken of ik wel een jaar van mijn leven wil vergooien aan een man die niet weet of hij voor mij wil gaan. na een tijdje begon ik hem te missen en besloot zelf bij hem het antwoord te zoeken.

Van zijn vrienden, inmiddels ook mijn vrienden, hoorde ik dat hij eigenlijk dacht dat ik niet zo veel intresse meer in hem had. dus eerst maakte ik mijn lief even duidelijk dat hij voor mij echt wel de moeite waard is.

Toen gingen we naar een verjaardag van een vriend en vanaf daar liepen we naar mijn huis. het was misschien niet de beste timing, zo halfdronken praten over relaties maar als ik wat op heb praat ik nou eenmaal makkelijker.

Ik heb hem verteld wat ik wilde en toen gevraagd hoe hij erover denkt. ja mijn lief is gek op mij, maar verder weet hij het niet. KWEETNIET. zegt die eikel.. pardon, mijn lief.
pijnlijk. ik had het lef toen nog om te vragen, waarom dan niet?
Ja hij haalt er een paar vrienden bij die ongelukkig in de liefde waren of die geen vrienden meer over hielden omdat ze eeuwig bij het vrouwtje moesten zijn.
maar zo ben ik toch niet. nee. wil je er dan even over na denken. ja dat zal ik doen. ok. slaap lekker. o. .. daag. daag.

En een kutgevoel aan over gehouden en gehuild... wat nou je weet het niet. lief je weet het wel... don't play with me ja!

Na nog een paar keer huilen na een leuke avond besloot ik alleen maar vrienden te zijn met mijn lief. dat was ook best wel heel moeilijk en ook veel gehuild. toch maar weer wel sex.
vond hij ook beter trouwens. maar nog steeds wist hij het niet. en toen werd ik heel pissig en besloot met een veel te lief exvriendje van me te nemen, die helemaal gelukkig was toen ik zei dat ik hem terug wilde. en mijn lief? die was eerst flink boos en later alleen nog maar jaloers en na 3 maanden was ik vreemdgegaan met mijn lief. natuurlijk. wat had je dan verwacht?
dus... opgebiecht, ex maakt het uit, logisch.

Toen kwamen de gouden tijden, we waren begripvol naar elkaar... hij werd voorgesteld aan mijn ouders en ik aan die van hem en we hadden bergen goede gesprekken maar ook veel lol en natuurlijk was mijn lief nog steeds ontzettend aantrekkelijk.

Ik durfde weer te vragen hoe hij ons zag, hij zei dat hij het wel goed vond gaan zo en het zonde vond om dit te verpesten. ik hield me in en paste me aan. het ging nog steeds geweldig.
alles was leuk en we waren idioot vrolijk en ons leventje ging perfect.

Tot een avond alles raar was. we waren met een grote groep vrienden en we bleven mijn zijn allen in 1 huis slapen. we hadden een diner gehad en wat gedronken en de anderen gingen nog wat stappen in losse groepjes maar mijn lief en ik waren druk met elkaar in discussie dus werden we niet mee gevraagt. toen zaten we alleen in dat huis, dat snap je wel wat er gebeurt... niets is spannender. en dat bleek ook wel want een groep kwam al thuis toen wij ergens onder de dekens lagen en ze hebben fotos van ons gemaakt.

Wij waren woedend...
we gingen stil naast elkaar liggen slapen en de restging nog een tijd om ons tweeen lachen. ja tuurlijk was het dom, maar hun waren flauw.
ik moest al vroeg weer opstaan om te gaan werken, mijn lief bleef slapen, ik wist wel dat hij wakker was maar hij negeerde me. ik riep tot vanavond tegen wat anderen, we zouden naar een restaurant gaan om het weekend af te sluiten.

In dat restaurant kwam de klap... mijn lief kwam niet opdagen. omdat hij erg boos was over wat er die nacht was voorgevallen. en ik trok het mezelf heel erg aan. dacht dat hij vooral boos op mij was.

Ik zag hem niet meer, hij bleef boos op zijn vrienden en de vrienden groep viel uit elkaar. ik stond er een beetje tussenin. ik besloot ook mijn lief te ontwijken zodat ik over hem heen kon komen.
zijn vrienden zeiden dat hij me niett meer moest.

Ik zoende na een maand met een van zijn vrienden. nu ware we voorzichtig bezig met een relatie op te bouwen.

Maar de laatste tijd zie ik mijn lief dus nog weer. en ik verlang weer naar hem. en hij verlangt weer naar mij. alleen we hebben er nog niet rechtstreeks over gepraat.

Ik moet de relatie verbreken want als ik nog steeds van mijn lief houdt kan ik niets met een ander op bouwen. ik moet met mijn lief praten over elkaar.

Maar inmiddels heb ik al zoveel gehuild, om geen een man huilde ik, ik was altijd sterk en nu?
mijn lief, mijn liefde... hij lijkt het enige wat ik wil bereiken.
misschien is hij wel het enige in mijn leven wat is zeker weet. hij moet er zijn.

sorry voor dit lange verhaal, het speelt gewoon al lang en eigenlijk doet hij me al heel lang pijn... toch is hij het voor mij