Hallo allemaal,
Is al een tijdje geleden dat ik hier iets van me heb laten horen. Het is nu een maand en 1 week geleden dat het uit is gegaan, en het gaat nu met ups en downs toch stapje voor stapje wat beter met me. Ik heb een lijstje gemaakt met allemaal dingen die IK leuk vind om te doen en dat lijstje ben ik nu aan het afwerken.
Zo stond er ook op mijn lijstje dat ik voor mijn klas een feestje moest geven voor mn verjaardag, ben 3 maart 19 geworden en ik heb een hele leuke klas en wel vaker gaven andere feestjes of gingen we samen uit dus nu vond ik dat het mijn beurt was. Wel super spannend allemaal van te voren, die week was ik eigelijk gesloopt, 6 dagen achter elkaar gewerkt en te weinig slaap maja. Feestje was heel geslaagd, lekker gegeten samen en daarn bankhangen, kletsen en filmpje kijken. Niets spetterds met uitgaan of leuke activiteiten, maar gewoon gezellig met zn 6en bijkletsen want doordat er nu veel op stage zijn zien we elkaar weinig. Maja was dus allemaal heel geslaagd zaterdag.
Eigelijk best maf, ik doe zoveel leuke dingen, leer zoveel nieuwe dingen op stage en ook vooral over mezelf, maar soms overspoeld het me effe allemaal zeg maar. Dan lijkt het of er zoveel is gebeurd, en dat ik het hm niet kan vertellen, dan gaat het weer effe mis. Blijf ik een dagje in bed liggen of sjaggie rondlopen en hopen dat het de volgende dag beter gaat. Tja ik weet niet wat het is, maar over het algemeen kan ik zeggen dat het na een maand en een week toch al best goed met me gaat! En ik weet wat ik moet doen als ik me niet goed voel, ik weet bij wie ik terecht kan, dat heb ik nu wel geleerd wie mn echte vrienden zijn.
Het enige waar ik nu tegenaan loop, is dat mn ex opeens weer meer toenadering zoekt. Toen we samen besloten het uit te maken, was hij heel lief en zei dat ik altijd bij hem terecht kon enzo, maar als puntje bij paaltje kwam en ik belde of smste werd ie boos dat ie rust wilde om zichzelf te vinden. De eerste 2 weken was ik hier heel kwaad om, dat ie me met een smoesje een goed gevoel had gegeven terwijl ik echt niet op hem kan rekenen nu,maja ik heb hem daarna wel meer losgelaten. Zo veel losgelaten dat ik me er nu aan stoor wanneer hij me aanspreekt op msn of smst. Op zich vind ik het fijn te horen hoe het met hem gaat, maar waar ik me zo aan erger is dat geheimzinnig gedoe. Meneer heeft plannen te kappen met zn studie en op een camping in Frankrijk te gaan werken, maar het fijne wil hij me er niet van vertellen. Maar dan denk ik: Als ik zn vriendin nog was, zou ik wel alles te horen krijgen. Dus ja, dan heb ik liever geen contact, dan deze kleine flutdingetjes van hem horen, dat maakt mij alleen maar jaloers, en krijg zelfs een beetje verlangen weer zijn vriendin te zijn, gewoon om weer deel van zijn wereld uit te maken en alles te weten zeg maar.
Maar nee, hij is niet goed voor mij, ik moet voor mezelf leren leven, hoe dat dan ook moet. Maja daar kom ik wel achter denk ik.. Iemand tips hoe ik echt voor mezelf ga leven?