Lang geleden dat ik iets heb neergezet. In die tijd is er zo veel gebeurd, zoveel dat ik niet eens precies meer weer wat. Hij heeft ondertussen zelfs nog een ander gehad, maar dat werkte niet want ik zat nog te veel in zijn hoofd, zei hij. Terwijl hij mij juist heeft gedumpt voor haar toen. Ik had totaal geen zin meer om nog enig contact met hem te hebben, hij had mij gedumpt kon ie oprotten ook. Maar na elkaar 3 maanden niet gezien of iets van me zelf laten horen te hebben, kwamen we elkaar weer tegen in de kroeg. De kriebels in mijn buik kwamen weer terug na de eerste kruizende blik. Ik was nog steeds verliefd (hoe krijg ik het voor elkaar!). Hij lachte naar mij met zijn afschuwelijk glimlach die ik niet kan weerstaan. Maar nog steeds boos en geen behoefte aan contact bleef ik vastbesloten zitten waar ik al zat. Efin, het maakt niet uit hoe het kwam...uiteindelijk werd ik de volgende ochtend wakker in zijn bed...waar een schurk naast mij lag die mijn handje nogal stevig vast hield. Het heeft toen nog enig kracht gekost om mijn hand los te krijgen.
De avond daarop hebben we gepraat. Ja, tuurlijk hield ie best van mij en we zouden ook best wel een leuk stel zijn.

Sindsdien hebben we het contact weer een beetje opgebouwd en hadden we na verloop van tijd weer de 'oude' band. Mijn vertrouwen begon net weer een beetje terug te komen totdat hij op een avond wéér zo vreemd begon te doen. Hij zei dat ik te veel van hem verwachtte en dat ie geen relatie met mij wilde, niet wil samenwonen en er geen toekomst tussen ons zal bestaan, vooral door ons leeftijdsverschil.
Zelf heb ik hem nooit gevraagd naar een toekomst samen, ik vind het heerlijk om bij hem te zijn en ik zou best wel ergens een toekomst met hem willen, maar ik weet dat ik dat niet van hem kan verlangen. Hij weet precies wat ik voor hem voel, dat ik van hem hou en wat ik van hem verwacht. Het enige wat ik van hem verwacht is dat hij eerlijk tegen mij is, maar hij maakt er meteen van dat ik met hem wil trouwen en voor de rest van ons leven aan elkaar vast blijven zitten...Waar ik dus (nog) niet op zit te wachten...Ik wil het wel maar pas als mijn studie is afgelopen en vast werk heb. Ik wil onafhankelijk zijn van een ander zijn. Maar wat hij allemaal zei maakte me wel kwaad, want het kwam op mij over alsof ik de gene ben die iets niet goed doe, en geen rekening met hem houd, terwijl ik daar wel mijn best voor doe.

Ik ben daarom ook toen zeer geirriteerd weggegaan, want wat ik dan nog te zoeken bij hem? ik liet niks meer van me horen, ik vond het wel gesneden allemaal met hem, hij kon het uitzoeken. Een week later belde een vriend van mij op dat ie met hem had gesproken en dat ie zei dat ie het zo jammer vond dat ik boos op hem was, want hij vond mij wel nog steeds een 'topwijf'. Een week daarna heb ik wel weer met hem afgesproken omdat hij maar bleef sms'en of ik alsjeblieft nog met hem contact wilde en dat we een biertje moesten gaan doen.

Toen ik weer bij hem thuis kwam, leek het allemaal wel weer normaal. We hebben gewoon TV zitten kijken en muziek zitten luisteren. Toch zat het me niet lekker en ik zei hij dat het nooit mijn bedoeling is geweest om hem te benauwen of wat dan ook. Hij dat hij gewoon niet bezig is met een relatie en gelukkig op zijn manier is in z'n eentje, maar dat hij voor later niks uitsluit. Eigenlijk wilde ik nog vragen of hij voor later ook met mij niks uitsluit, maar dat durfde ik niet meer te vragen.
Gisteren zei hij uit het niets vandaan dat het bij hem heel lang duurt voordat hij iemand gaat vertrouwen, dat zou door zijn verleden komen.
Het vreemde aan hem vind ik eigenlijk nog steeds dat als ik 'dreig' om weg te gaan, hij als het ware in het deur opening blijft staan, omdat hij het fijn heeft met mij. Maar zodra hij er ff genoeg van heeft, dan begint het 'gezeik' (van je benauwd me en dit en dat) weer van vooraf aan.

Nu vraag ik me soms nog steeds af waar ik mee bezig ben. Ik wil een deeltje zijn van zijn leven waar hij van houdt en waar hij gelukkig van wordt. Maar gaat hij mij ooit wel vertrouwen, of gaat ie ooit wel zo veel voor mij voelen dat hij gelukkig van mij wordt? Zou ik ooit een plaatje kunnen krijgen in zijn leven?