Online gebruikers
- JosephUnlal
heb hem afgelopen vrijdag een laatste briefje gestuurd en gevraagt of hij , wanneer hij eraan toe is, wat van zich kan laten horen. Dat ik de manier waarop hij alles stopzette en zich afsloot voor elke reactie van mijn kant niet vindt zoals dat hoort na 5 jaar.
Ook dat ik zijn kids en huis mis (we waren bijna altijd daar) en dat ik nog steeds niet weet waarom ik plotseling gedumpt ben en dat ik graag contact wil houden (laf van mij, maar ik hoop dat hij dan tot inzicht komt) Ook ben ik nu zover dat ik me wel besef dat deze man (die al weet ik hoeveel mislukte relaties heeft gehad) best wel beschadigd is en voel ook dat hij wel van mij hield, maar het kwam hem misschien ook allemaal te dichtbij, weet ik niet, wel weet ik van het begrip bindingsangst. En zie nu ook in dat ik met mijn constante stroom van sms-jes en briefjes hem alleen maar afstandelijker maak en als ik nog een kans (hoe klein ook) wil maken zou het wijzer zijn om hem voorlopig met rust te laten, hij heeft bij mij noig spullen liggen, de week nadat het over was wilde hij die spullen meteen terug, hij heeft er de afgelopen weken niet meer om gevraagt.
Tja, velen van jullie zitten in hetzelfde schuitje, berichtjes sturen, afwachten, hopen op een reactie.
Ik ben nog zo verliefd op hem, op alles aan hem, ondanks wat hij me geflikt heeft, dit gevoel laat zich niet zomaar uitschakelen.....
En natuurlijk.... ook op mijn laatste briefje van afgelopen vrijdag niets gehoort..... xx
sprankjes van hoop
Hey Paula,
ja ik denk idd dat iedereen diep vanbinnen nog dat klein spatje hoop heeft dat hij op een dag weer voor je deur zal staan... en dan denk ik vaak, als ik hem nu helemaal met rust laat... is het dan niet uit het oog, uit het hart? Daar heb ik het meeste schrik voor... dat hij mij vergeet. En dus stuur je af en toe een sms, soms luchtig... soms beladen met vragen en tranen... en de reactie blijft uit. Daar waar hij vroeger direct antwoorde, duurt het nu dagen... en dan begint hij vaak met een verontschuldiging: sorry dat ik nu pas reageer, sorry mijn gsm was kapot, sorry ik was niet op het werk.... om zichzelf goed te praten, dat hij eigenlijk helemaal geen zin heeft om je te spreken... daar waar het vroeger allemaal vanzelf ging, is het nu alsof je twee vreemden bent... nog verder uit elkaar dan vrienden.
Ik krijg zelfs sinds kort geen X meer achter zijn naam, maar gewoon C. Hoeveel pijn dat zoiets onbenullig kan doen, terwijl je daar vroeger nooit bij stilstond. Soms kan ik ineens uitbarsten en roepen "ik mis je zooo" maar wat haalt het uit? Dat exen terugkomen is eerder zelden, en wat dan... kan je gewoon verder alsof dit nooit gebeurd is? Asof je die pijn nooit gevoeld hebt.... een gebroken vaas kan je lijmen, maar ze zal nooit meer zijn zoals voorheen.
Laat t even..
Hoi Paula,
Zoals je weet heb ik ook continu de neiging gehad om mijn ex te bellen, te smsen, mailen noem maar op.. Elke keer bleven mijn pogingen tot contact onbeantwoord, of was t gesprek onbevredigend, ben er dus maar helemaal mee gestopt. Ja dat was ontzettend moeilijk, maar het heeft me wel een bepaalde rust gegeven, en die wens ik jou ook toe! Het onverwachte is bij mij zelfs al 2x binnen een week gebeurd, dat zij nu contact zoekt. Op donderdagavond heeft ze me gebeld, en ik heb gisteren een sms gehad dat ze t fijn zou vinden om een goed gesprek met me te voeren in bed, zoals we vroeger altijd deden op t eind van de dag.. Weet niet zo zeker welke kant dit opgaat, maar heb besloten redelijk afstandelijk te reageren. Om te voorkomen dat ik me weer heel erg begin vast te klampen, terwijl zij zich misschien gewoon in een fase bevindt. Ze heeft voor zo ver ik weet ook weer een nieuwe vriend dus weet ook niet zo goed hoe ik dit contact moet plaatsen (donderdag zij ze ook al dat ze me miste, veel aan me dacht, en onze goede gesprekken miste). Wacht maar even af..
Maar wat ik bedoel te zeggen is: als je iemand volledig loslaat zal hij of zij meestal pas gaan nadenken over wat ze nu echt missen. Nu ben je namelijk nog in zijn leven, en hoeft hij er geen moeite voor te doen. Hij voelt zich gewaardeerd, zonder dat hij er iets voor terug hoeft te geven! En juist dat maakt mensen lui denk ik.. Ik geloofde eerst ook echt niet dat het zou werken om mijn ex met rust te laten, maar schijnbaar zijn al die tips toch op waarheid gebaseerd . Natuurlijk, ik weet ook niet hoe het nu verder loopt, ga ook even niet van teveel uit, maar ben al blij met dit contact, vind het voor nu toch beter dan niks.. En hopelijk werkt het bij jullie ook zo, misschien niet binnen een week, maar ik denk dat hij heus binnen een paar weken de behoefte zal hebben om eens te kijken hoe het met je gaat, zeker als hij totaal niks meer over je hoort. Na zo'n lange periode ben je echt niet bij iemand uit het hart hoor, wat er ook gebeurd is!
En net zo belangrijk, als je je niet meer concentreert op wat je nu meer moet schrijven of smsen om misschien toch zijn aandacht te krijgen kun je je langzaamaan meer op jezelf gaan richten. Uiteindelijk ben jij het belangrijkste!
Veel sterkte!
Frappant..
Hoeveel mensen hetzelfde ervaren en voelen .. mensen zijn zo verschillend.. . maar toch ook weer niet.
Beste Paula, jouw situatie is weer anders als de mijne.. kids. 5 jaar relatie.. ..
enige wat ik je kan meegeven wat ik van deze K tijd heb geleerd is dat het compleet averechts werkt dat ''stalken''
1. je krijgt diegene er absoluut niet mee terug
2. je voelt jezelf 5 x slechter als je geen respons krijgt.. dat weet je
Probeer wederom leuke dingen te doen, gedachtes af te leiden .. goed te slapen hoe moeilijk dat ook is..
ik weet het zo goed... maar lukt mij ook maar sporadisch..
goodluck!
het contact houden
Contact houden is moeilijk zolang de relatie toch nog scheef is. Pas als je meer op gelijke basis zit, dan zal contact houden echt werken. Ik heb al verteld dat ik besloten heb om het contact met mijn ex niet volledig te verbreken. Dit omdat hij diep in de ellende zit. Dit besluit kon ik ook nemen omdat ik zondag voelde dat een relatie tussen ons gewoon niet werkt. Dat hij teveel aan zijn hoofd heeft, dat dat ellende veroorzaakte ook in onze relatie, dat we daardoor geen evenwichtige relatie kunnen hebben. Het zou dan teveel geven van mijn kant worden en ook ik was daarin inmiddels moegestreden. Hij heeft zijn best gedaan hoor, echt waar, maar hij kon niet meer opbrengen. Letterlijk al niet meer, in de zin van dat hij continu moet werken.
Maar wat ik daarmee wil zeggen is dat dit soort besef nodig is.
Ik kijk er heel erg tegenop om weer iets nieuws te beginnen met een ander. Het is zeer duidelijk dat ik daar nog niet aan toe zou zijn. Maar ik ben er wel weer aan toe om iets voor mezelf op te zetten.
2 jaar geleden lukte me dit ook. En ik kijk er inmiddels weer naar uit om op dat punt te komen. Nog meer dan dat ik terugverlang naar een relatie met mijn ex. Puur omdat die relatie op het einde ook niet meer gelukkig was.
Ik houd nog veel van mijn ex, dat is het niet, maar soms is het op....
Paula, dat van dat gezin dat begrijp ik maar al te goed. Hoewel dat bij jou nog intensiever was dan bij jou.
Maar in feite ben jij nu een heel gezin kwijt, in ieder geval een gezinsleven. Dat is mega mega zwaar.
Succes Paula! Probeer er aan te werken de verhoudingen weer recht te krijgen. En dat moet eerst bij jouzelf gebeuren.
contact
Hoe vaak lees je op deze site dingen als 'ik verbreek het contact', of 'nu houd ik mijn poot stijf', of 'ik ga alleen maar aan mezelf denken', 'echt de laatste keer'... Volgens mij is het inderdaad beter om het contact te verbreken, zeker als jij degene bent die aan de kant is gezet. Zolang je ex je niet terug wil zal het contact volgens mij weinig meer kunnen opleveren dan valse hoop en hernieuwde pijn. Bovendien 'verdient' die persoon je energie niet meer en heb je die ook veel te hard nodig om jezelf weer een beetje op de rit te krijgen.
En als je je ex wel terugwilt is veel contact zoeken ook niet de manier.
Alleen denk ik dat je jezelf niets meer moet beloven en je ex ook niet. Dus niet 'laatste keer', het 'echte afscheid', of weet ik het. Want het zit er dik in dat het je niet gaat lukken en dan voel je je zo vervelend tegenover jezelf of je ex. Waarom zou je dat jezelf aandoen? Je bent die toezegging aan niemand verplicht
Ik zie het een beetje als stoppen met roken. Iedere keer als je contact wil opnemen met je ex, stel je het een half uur uit. Want dat kan iedereen, een half uur wachten. Zet desnoods een wekker. Daarna kijk je of je het dan nog wilt. En als dat zo is, stel je het weer een half uur uit. Probeer het gewoon steeds uit te stellen. En op een gegeven moment hoef je niet meer zo nodig of ben je weer even vergeten dat je contact wilde zoeken. Zelfs de meest dringende dingen worden namelijk minder dringend binnen een half uur en anders zeker binnen een uur. Probeer het maar eens, het werkt echt, het werkt in ieder geval met de ergste verslaving die ik ooit heb gehad.