Hallo iedereen,

het is ondertussen al 5 maand geleden dat ik hier iets heb gepost.
En ook 11 maand geleden dat mijn vriendin met me heeft gebroken!
We waren vanaf mijn 18 jaar samen tot mijn 22jaar.
Op 3 augustus ben ik 23 en zei op 15 juli 22jaar.
We zijn in totaal 4jaar samen geweest, en na 4 maand dat het uit was had ze al een nieuwe vriend!
Waar ze nu reeds al 6maand mee is.
En ik zou niet weten of ze gelukkig is, maar waarschijnlijk wel het duurt toch al reeds 6 maand!
Nooit heb ik dit begrepen, zo een eerlijke en kwetsbare meid en dan lapt ze me dit PETS!!
Zoals jullie mss in mijn eerste blog lazen heb ik sinds November het contact met haar verbroken omdat dit altijd van mijn kant moest komen.
En tot op heden + - 6 maand later nog altijg geen contact.
2 weken voor ik hoorde dat ze een nieuwe vriend had, hebben we nog afgesproken en dan zei ik van ik blijf je trouw en zij zei ik ook, ik wil niemand!
En na 2 weken heeft ze iemand anders ,je gaat me toch niet zeggen dat dit toeval is hé.
Ik zou hem zo graag in elkaar willen ranselen maar wat bereik ik hier mee! Niet datgene wat ik wil (dus slecht idee).
Dus de maanden gingen verder, 5 maand, 6 maand, 7 maand en toen heb ik iemand leren kennen waar ik dan een relatie mee kreeg!
Echt en ik meen het!! Dit heeft maar zes weken geduurd, ik kon mijn ex niet vergeten! En nu nog altijd niet! dus heb ik met die nieuwe meid gekapt/ gebroken.
Eigenlijk achteraf beken, was ik eigenlijk niet zo verlief en kon ik nooit van haar hebben gehouden.
Zolang ik niet terug in een relatie kan stappen en dat ik echt verliefd ben en daarna hou van die persoon hoeft het voor mij ook niet meer.
Ik blijf nog liever koppig alleen achter en dat zijn harde woorden, maar ik wil niet nep/ gefaikt leven dat kan ik niet!!
Dus heb ik de laatste 5 maanden echt gaan extreem leven met mijn vrienden (uitgaan elk weekend, op café zitten tijdens de week en het weekend, flirten, in alles overdrijven en alles doen wa ni goe is of niet pluis is!
Bijna elke dag was ik een wrak op mijn werk.
Maar nu na 5 maand heb ik er mijn buik van vol, ik sta eindelijk met mijn voeten terug op de grond bijna, en godverdomme wat mis ik haar verschrikkelijk zelf nog na 11 maand/ bijna een jaar
Ik hou nog verdomd evenveel van haar, ondanks alles!
Nu had ik graag eens jullie mening gehad forumleden!
Ik had toen het juist uit was begonnen met iets wat ik uiteindelijk nooit aan haar heb laten zien.
Omdat ik dacht van dit heeft geen zin, ik kan haar beslissing niet veranderen!
Ik wou haar een mail stuuren met een powerpoint presentatie met dia's/foto's over ons, muziek, en een tekst dat ik had in elkaar gepuzzeld.
Ik heb die presentatie nog altijd op mijn computer staan en vroeg me af of er goed aan zou doen deze te verstuuren?
Ik heb toch niets te verliezen alleen mijn zelfrespect maar voor haar heb ik dat over!? Of is dit echt het slechtste idee ooit.
Mijn vrienden zeggen dat het eindelijk is tijd is dat ik dit hoofdstuk afsluit, maar ik voel binnen in mezelf dat ik dit nog niet kan afsluiten en precies nog niet mag afsluiten.
Het is een raar gevoel dat ik niet kan verwoorden maar.
Moet ik blijven vechten Of nu uiteindelijk verder gaan??
Alvast bedankt iedereen om mijn verhaal te lezen, ik heb het zo kort mogelijk proberen te houden!
De groeten en veel sterkte aan iedereen!