ik ben kapot, voel me leeg, en lijk nergens voor te leven.
Het is nu 1 week uit... En heb zon intens gevoel dat ik hem terug wil. Terug naar het oude vertrouwde. Deze verandering wil ik niet, k ben nu alleen en voel me verloren. Het idee dat ik hier nooit helemaal meer uit kom, het idee dat ik nu alles anders moet doen. Heel ver moet wegrennen, en op zoek naar mezelf. Ik zoek contact met hem op, veel. En hij laat het toe, mist me ook, mist zijn maatje, zegt dat hij niet kan uitsluiten dat het nooit meer goed komt. Houd nog van me, vind me nog aantrekkelijk, wil van me horen, wil me zien, wil praten. Maar alles uitpraten en het een kans geven? Nee dat zit er niet in.... Dat kan volgens hem nu niet... Over een aantal jaar miscchien wel ja. Hij is bang nooit meer iemand tegen te komen die bij hem past zoals ik dat doe..

Waarom is het dan uit? Omdat hij aangaf minder spanning te voelen wanneer hij me zag, niet gek na zon lange tijd. Ik heb er dramatisch op gereageerd. Maar hij heeft me nooit het gevoel te geven er voor te willen vechten, er voor te willen gaan. Ja en toen was het BAM in een klap uit. Van beide kanten zat het fout. We hebben die dag elkaar niet willen begrijpen, het was een jij/ik spel en geen WIJ.

Nee maar nog eens goed praten en het een kans geven, NEE zit er niet in. JA hij houd me aan het lijntje. En NEE Ik kan de deur niet dichtslaan. Ik wil het zo graag! Heel hard de deur dicht slaan. Verder gaan, get over it. Maar hij zit nog in mijn systeem. IK wil tot nieuwe inzichten komen, maar wanneer komen die??