tot het laatste moment blijft ex proberen het bloed onder mijn nagels vandaan te halen.
Ik had per ongeluk eten over zijn laptop gegooid. Een paar toetsen kapot. Later heeft ie de hele laptop zelf naar de filistijnen geholpen, kan waarschijnlijk nooit meer gerepareerd. En heb zijn horloge laten vallen, waardoor het bandje los is geschoten. Nu eist hij dat ik dat ga repareren voor hem. Want ik heb vakantie dus ik heb wel tijd, ik doe nooit wat. In tegenstelling tot hij die zich natuurlijk weer over de kop staat te werken zoals altijd. En hij zegt nu ook: de beste manier om jou te vergeten is door iemand anders te zoeken, dat ga ik nu doen, en ik wil jou uit mijn leven. Hij moet en hij zal tot het bittere eind blijven vechten hè, zo heerlijk om iemand nog even lekker op stang te jagen.

Dat laatste maakt me, hoe gek het ook moge klinken nu, best blij. Ik heb echt geen zin meer in dit gezeur nog langer aan mijn hoofd. En met zo'n vreemde karaktertrekjes heb ik er ook geen trek in dat hij straks geobsedeerd voor mijn deur komt staan als hij merkt dat hij de controle echt kwijt is en ik ook verder ga. Dus laat hem zijn aandacht nu maar fijn op iemand anders gaan richten dan en tegen haar kinderachtig gaan doen. Kijken hoe lang de volgende het volhoudt... Op sommige momenten kruipt die illusie nog naar boven van ons samen, en dan maakt de gedachte van hem die iemand anders aanraakt me ziek... maar ik word steeds praktischer merk ik. Het gaat steeds meer met vlagen: besef, verdriet, boosheid, dan weer even besef: het is echt beter zo.