bedankt voor de reactie!

Ik wil heel graag verder en zou er echt alles voor overhebben om weer gelukkig met hem te worden. Maar het lijkt gewoon alsof hij steeds loze beloftes doet dat hij aan onze relatie gaat werken en dat hij me ook niet kwijt wil. Ik kan zelf erg slecht om gaan met teleurstellingen en heb vaak hoge verwachtingen van alles. Dat zegt hij bijvoorbeeld dat hij me belt en laat hij me uren wachten op hem en zegt dan dat ik niet op hem moet wachten. Hij belooft om iets leuks te doen maar dan komt er weer wat tussen. We hebben het allebei ook verziekt bij onze ouders aangezien we niet echt meer bij elkaar thuis durven te komen en hij zelfs niet meer welkom is bij mij. Het probleem is dat mijn gezonde verstand en iedereen in mijn omgeving zegt dat ik er mee moet kappen helemaal, maar mijn gevoel zegt juist dat ik dit niet moet stoppen omdat diep van binnen ik weet dat wij samen heel leuk hebben en dat wij bij elkaar horen. Komt er gewoon niet meer uit bij hem, hij zegt wel ik wil verder met je en ik hou van je en ik probeer echt me best te doen. Maar elke keer stelt hij me daarin weer teleur. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat wanneer je zo graag bij iemand wil blijven je zo weinig laat merken hoeveel je om diegene geeft. Weet ook wel dat de verliefdheid op den duur minder word maar toch een simpel complimentje is toch snel gemaakt. Ik praat me zelf ook steeds aan dat het aan mij ligt en voel me op dit moment machteloos. Ik wil met hem zijn en bij elkaar blijven en hij zegt dat hij dat ook wil, maar ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen en dat gevoel maakt me helemaal gek.
Op het punt dat ik hem wil veranderen heb je gelijk, dit moet ik ook niet doen want dat kan niet. Maar als je in een korte periode degene waarvan je houdt zo veel ziet veranderen van lief en zorgzaam naar arrogant en koud. Een totale andere jongen zou je toch liever willen dat hij weer de oude word.
Kortom, ik twijfel enorm omdat het zo slecht gaat en ik steeds verdriet heb maar ik ben nog steeds van overtuigd dat hij de ware voor me is en het idee dat ik hem kwijt ben maakt me helemaal van slag.
Ik probeer er ook achter te komen waardoor hij veranderd is en we hebben het er ook over gehad. En dan zegt hij dat het moment waarop ik juist vond dat ik niet grof gezegd schijt aan hem moest hebben en juist rekening met hem ging houden en echt liet zien hoeveel ik om hem gaf, is hij eigenlijk zich gaan afzonderen. Hij wilde meer dingen voor zich zelf doen omdat volgens hem hij 3 jaar achter mij aan heeft gelopen etc.
Ik hoop dat ik zo de situatie beter heb uitgelegd. Op dit moment denk ik dat wanneer ik hem met rust laat dus geen contact zoek hij misschien uit zich zelf contact gaat zoeken en dat hij me gaat missen. Maar dit is echt heel moeilijk want het liefst zou ik naar hem toe gaan en gewoon met hem knuffelen en niets willen zeggen