Kan ldvd in 1 week over zijn?

afbeelding van chalonda

De afgelopen twee dagen heb ik me ziek gemeld op werk. Ik heb me geconcentreerd op mijn lichaam: sport, meditatie en goed voelen waar het zeer doet.

Maar voel helemaal niet zo veel pijn, is dat niet vreemd? Ervaar meer een soort rust. Lijdt een mens het meest door het lijden dat hij vreest?

Ik was zo bang om verlaten te worden dat ik mezelf vergat. Nu ik verlaten ben, lijkt het bijna mee te vallen. Al nadenkend en navoelend ben ik ineens bijna de mooie momenten vergeten. Realiseer ik me dat wat ik nodig heb en belangrijk vind in een relatie, er al 2 maanden niet meer was.

Het kan een momentopname zijn, maar voel ook vooral ruimte. Nu moet ik er misschien bij zeggen dat ik van nature een plezierige einzelganger ben. Ik vind het ook heel prettig om samen met iemand te zijn, maar ben ook graag alleen.
Zo'n vrouw met een boek die je wel eens alleen in restaurant uit eten ziet? Dat ben ik! Ook genoten van alleen reizen bijvoorbeeld.

Het is misschien daardoor logisch dat ik nu rust voel -in ieder geval vandaag-. Ook ben ik oplossingsgericht en optimistisch van aard.

In ieder geval vandaag vanuit rust kunnen appen met M. Kon hem zeggen dat het naar omstandigheden goed gaat. Van hem hoorde ik juist dat hij ongezond moe is en alleen nog zijn sport beoefend -is nogal fanatief- als afleiding. Hij moet veel aan ons denken en aan alle mooie momenten. Niet leuk voor hem, maar dat dat niet mijn zorg is, voelt best goed.

Toen ik appte dat ik ook had nagedacht en vind dat we toch niet zo goed passen, misschien wel helemaal niet, wilde hij opheldering. Hij leek het even niet me eens te zijn. Ik zei dat we daar nu niet diep op moesten ingaan, maar dat het tijd was om te gaan slapen. En dat dat op een ander moment nog kan, als het dan nog nodig is.

Ik moet bekennen dat het best goed voelde om te lezen dat het niet zo goed met hem gaat. En dat hij het niet leuk lijkt te vinden dat ik asngeef dat we niet bij elkaar passen. Dat zal de gekwetste schorpioen in mij zijn die terug wil steken.

Wat toch overheerst, is de ruimte die ik ervaar als ik tegen mezelf zeg dat we ook gewoon niet bij elkaar passen.

Kan dit een momentopname zijn? Morgen een nieuwe dag. Ik ben benieuwd hoe ik me dan voel.

afbeelding van Hetlevenismooi

@chalonda

Misschien komt er nu weer een beetje hoop naar boven?

Dat kwam in me op en misschien zit ik er naast.

Morgen een nieuwe dag en ik hoop dat je je goed voelt!

afbeelding van chalonda

@hetlevenismooi

He weer,

Ja, je kunt gelijk hebben hoor. Dat kwam ook wel in mij op. Durf het nog niet te zeggen. Hoop van niet, eerlijk gezegd, want die rust voelt ook echt.

De komende tijd hoop ik zelf ook achter te komen.

Liefs Chalonda

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoop ik ook voor jou!

Als ik iets van ex hoor voel ik ook rust als het positief is, hoor ik niks word ik onrustig.

Daarom geen berichten meer van mijn kant uit. Ik ''wacht" op een berichtje van ex, weet alleen niet welk jaar, lol.
Ik ga het echt proberen af te sluiten, het klopt niet op deze manier.

Ik hoop dat jij een schappelijk liefdesverdriet hebt en dat het snel weg is, zoals bij mij gun ik niemand.Dronken

Slaap lekker voor zo. x

afbeelding van Lovertje85

@Chalonda

Ja, dit kan een momentopname zijn... Maar misschien ook wel helemaal niet. Misschien heb je ergens in je onderbewustzijn al wel een deel afscheid genomen van de relatie terwijl je er nog in zat. Misschien zag je het ergens wel aankomen (je gaf al aan dat het op het laatst toch niet meer was zoals jij het wilde) en dat gaf jou ook al mogelijkheden om te bedenken hoe het anders kon en hoe het zou zijn om alleen te zijn.

Alleen zijn biedt inderdaad ook weer veel voordelen. Sommige mensen zien die na maanden pas, en sommige mensen zien het verbreken van hun relatie als een soort bevrijding. Ik ben momenteel nog samen, en hoop dit ook te blijven, maar ik kan me ook goed voorstellen dat als wij uit elkaar zouden gaan dat ik het wel erg zou vinden, maar dat het me ook een stuk rust en ruimte geeft die ik ook wel weer lekker ga vinden....

Al met al is het dus voor jezelf alleen maar fijn dat je er zo doorheen komt... In plaats van maanden onder een dekbed te liggen en je ellendig te voelen.... Neem de dagen zoals ze komen en geniet van het feit dat je kunt genieten van het alleen zijn, en dat je weer alle rust en ruimte hebt. Je hebt je leven weer volledig in eigen hand, en kunt weer in alle opzichten invullen zoals jij wilt. Geniet hiervan, want ik weet zeker dat veel mensen hier jaloers op je zijn in dat opzicht!

Wees trots op het feit dat je blijkbaar goed alleen kunt zijn.... Veel mensen zouden een moord voor die eigenschap doen!

Super om te lezen dat het je tot nu toe goed vergaat..... Hou dat vast! Er zit immers geen tijd verbonden aan ldvd.... Dus voel je ook niet schuldig om het feit dat je je misschien niet zo ellendig voelt als menig ander (en bijvoorbeeld je ex).

afbeelding van Noom28

Rust

Ha lieve Chalonda,
wat wens ik voor je dat dit blijft. Ik schreef vorige week ( in mijn eerste week zonder hem wonen) een soortgelijk blogje. En nu zit ik toch weer in die diepte. Niet om je je hoop te ontnemen, want ieder verhaal is anders en ieder mens ook..maar een rouw proces komt in fases. Rust is er een van volgens mij.. Al zou je die ook kunnen scharen onder fase acceptatie of bvb ontkenning. Rust en wat jij nu voelt, is heerlijk na die pijn, even ruimte voor andere dingen in je lijf.. En je hebt ook wel echt goed voor jezelf gezorgd. Ik zou zeggen, geef je over aan het nu, geniet dat dit er is, en je merkt t wel, dag voor dag, of t blijft!! Liefs!