I read all those stories posted on this blog, so many of them really break my heart. What the hell is wrong with plain and simple love, caring for each other, fight if necessary?

Ik snap heus wel dat relaties over gaan hoor, daar niet van... Maar moet dan meteen alles kapot wat je met die persoon in kwestie hebt meegemaakt?

Hiermee refereer ik niet alleen naar mezelf, maar naar iedereen die een gebroken relatie te verwerken heeft. Natuurlijk is het ook zo dat in bepaalde gevallen (bij gebrek aan een beter woord) de exen contact blijven houden.

Maar de rode draad blijft, liefdesverdriet. Zou liefde nou juist niet de basis moeten zijn, het fundament voor goed geoliede samenlevingen over de hele wereld?

Please correct me wrong if I see it wrong, but this is the way I think about it.