Na een relatie van 3 jaar begonnen de twijfels van zijn kant. Veel gepraat en we besloten rustiger aan te doen en elkaar minder vaak te zien. (We zagen elkaar praktisch elke dag)
Na een aantal maanden twijfelde hij nog steeds en toen heb ik het uitgemaakt aangezien ik daar ook niet meer tegen kon. Ik wilde met heel mijn hard dat hij terug zou komen en dat deed hij ook. Hij miste me en wilde het nog een keer proberen. Nu zijn we weer een aantal maanden verder ... maar hij twijfelt nog steeds? Hij zegt dat hij de ene keer helemaal gek op me is en helemaal voor me wil gaan. Maar dat hij de andere keer bijna niks voor mij voelt... Hij zegt dat hij soms geen zin heeft om mij te zien, maar wel om bijvoorbeeld met een vriend af te spreken en dat hij dat raar vind.

Tja ik heb ook wel eens geen zin om hem te zien en om liever met een vriend of vriendin af te spreken. Is dit dan zo raar? Ik vind van niet. Je hoeft toch niet persee elke dag bij elkaar te willen zijn? Als hij me een week niet ziet mist hij me wel en wil hij me wel zien.... en toen ik laatst met een jongen afsprak (ik bedoelde er niet eens wat mee) werd hij toch heel jaloers. Dus ik blijf hoop houden dat het nog goed komt... maar is dat zo?
Ik weet het zo langzamerhand ook niet meer. Ik voel nog zoveel voor hem en durf ook te zeggen dat ik nog van hem houd! Ik wil hem dus ook niet kwijt. Maar nog meer maanden van twijfel kan ik eigenlijk ook niet aan. Ik heb tegen hem gezegt dat als het nog een keer uitgaat dat het dan ook uit blijft... ook al zegt mijn hart eigenlijk anders. Mijn verstand weet ergens wel dat dit slimmer is. Want als hij weer terug komt dan komen we dan niet weer in precies dezelfde situatie terecht? Ik vroeg aan hem of hij het heel erg zou vinden als ik met een andere jongen zou hebben en hij zegt dat hij dat emotioneel niet aan zou kunnen. Wat wil hij nu?
Heeft hij opeens last van bindingsangst ofzo (niet dat ik ooit over samenwonen ben begonnen want daar ben ik zelf ook nog helemaal niet aan toe)

Mijn vraag aan andere mensen is eigenlijk: Is het normaal om afentoe niet bij je vriend of vriendin te willen zijn en liever met iemand anders af te spreken?

Ik weet zelf wel dat je na 3 jaar ook niet altijd het gevoel van " wow " hebt als je elkaar ziet maar blijkbaar wil hij dat niet van mij aannemen. Zolang dit nog maar regelmatig wel voorkomt is het toch goed? (en dat heeft hij nog wel!)

Hij heeft het ook ontzettend druk op zijn werk, wil opeens op zichzelf gaan wonen, en heeft problemen met zijn gezondheid. Dus ergens vind ik het niet gek dat hij geen zin heeft om mij te zien en dat hij liever een avond alleen heeft of gewoon ff lekker met een vriend gaat kletsen... maar hij wil dat niet aannemen...

Denk ik er zelf misschien verkeerd over? En hoor je wel altijd elkaar leuk en fantastisch te vinden? Elkaar elke avond te willen bespringen? Mijn idee van liefde is het fijn bij elkaar hebben , vertrouwd zijn bij elkaar, jezelf kunnen zijn, samen lachen, samen huilen... en dit hebben we samen nog gewoon.

Overigens hebben we geen knallende ruzies of iets dergelijks.. afentoe wel een discussie maar ja niks ernstigs ofzo.
We zaten wel in een ongelooflijke sleur (zagen elkaar bijna elke dag, deden bijna niks meer apart en deden wel altijd hetzelfde) We zijn hier al mee bezig om vaker samen leuke dingen te doen maar ook apart met de eigen vrienden op stap te gaan bijvoorbeeld....

Pfff ik weet het zelf ook niet meer. Eigenlijk kan niemand antwoord geven dan hij zelf... maar hij weet gewoon echt niet wat hij wil. Hij wil het niet uitmaken maar ook niet helemaal samen zijn. Hij is niet verliefd op een ander ofzo.... hij zit alleen met zichzelf (en ons) in de knoop...
Hoe kan ik hem duidelijk maken dat het bij iedereen wel voorkomt dat je twijfels hebt en dat het niet altijd even leuk is en dat afentoe een dipje ontstaat... maar dat als je er samen aanwerkt dit uiteindelijk wel weer goed (kan) komen...
Ik heb al gezegd praat eens met iemand anders dan je vrienden er over (zijn vrienden hebben allemaal geen vriendin, en zijn er bij het eerste signaal van problemen vandoor gegaan... dus tjah aan hun commentaar heeft hij ook weinig) praat eens met iemand die al langer een relatie heeft... maar hij wil het allemaal zelf doen... maarja zelf komt hij er niet uit... aangezien we al langer dan een half jaar bezig zijn....

hmm uiteindelijk een heel lang en volges mij warrig verhaal geworden. Moest het voorral ff kwijt denk ik . (mijn vriendinnen willen me nog wel aanhoren maarja hun adviesen heb ik al zovaak gehoord...)