Mijn ex gaat rustig 's nachts een paar uur naar zn vriendin als zn dochters bij hem zijn. Dan laat ie ze alleen (13, 11 en 9 jaar) en de middelste heeft een verstandelijke beperking. Zn vriendin woont op een half uur rijden, ik moet er niet aan denken dat er iets gebeurd als ze alleen zijn, midden in de nacht. En stel je voor dat hij tegen een boom aanrijdt of zo.
Ik weet het pas sinds kort en ze zijn nu 3 weken (zomervakantie) bij mij, moet er nog eens over nadenken wat ik in het vervolg ga doen.
Ook presteerde hij het een paar weken geleden, om niet op de afgesproken tijd de kids terug te brengen. ( En o dan moet ik eens 5 min te laat zijn). Ik belde na een half uurtje waar hij bleef. Zegt hij doodleuk: O ik zit nog aan een hapje en drankje daar en daar (hij was op een verjaardag met de kids, maar dat wist ik toen nog niet). Ik vind dat ook niet erg, maar dan bel je toch even?
Geen communicatie mee te voeren dus.

Niet leuk, om zoiets mee te maken, 9 jaar is een beetje jong om zelfstandig te worden, maar ze worden er hard van? Jouw ex is wel een slecht voorbeeld voor je kinderen, dat is denk ik veel erger, niets is zo erg als teleurgesteld worden op je ouder, maar gelukkig hebben ze jou nog als een hele sterke, zelfstandige en nuchtere moeder! Dus weet zeker dat het wel goed komt met jouw kids. Je hebt zelfs Mr. C kunnen overtuigen dat wij goed volk zijn, je hebt onze kuiten iig gered! Jammer dat ik Mr. C niet hebt kunnen zien, vond al raar, jou plaatje verwisselde even.
Eh, mag er iets stuk, wat dacht je van zijn... wat vindt hij het belangrijkst, zijn ego?
Zolang je maar niet afreageert op ons dan is het ok, gewoon wat borden pakken ofzo, en op zijn rekening zetten, zijn alimentatie.