Goedemorgen,

Alvast heel erg bedankt voor de mensen die de moeite nemen mijn lange verhaal te lezen.

Ik vind het heel moeilijk om dit te doen, maar ga het toch proberen.
eind 2008 heb ik mijn vriend... sorry. ex leren kennen. begin 2009 kregen we een relatie.
Ik voelde me geweldig. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden en hij van mij. Hij was alles voor me en voor hem zou ik door het vuur gaan. Dat deed ik ook. We hadden de allermooiste tijd samen en we waren vreselijk gek op elkaar. Alles ging super. Tot hij ineens in augustus 2010 slecht in zijn vel kwam te zitten. We waren nog samen op vakantie geweest en die vakantie was helemaal super. Een maand later maakte hij het uit. Hij zat slecht in zijn vel en wist zich er geen raad mee. Hij had het gevoel dat hij op dat moment geen relatie erbij kon hebben. Ik was helemaal gebroken en huilde dagen aan een stuk. Ik heb me nog nooit zo rot gevoeld. Ik kamp al tijden met depressies. (ookal in de relatie) Maar toen het uitging kwam ik echt op een dieptepunt. Ik heb echt 4/5 maanden lang iedere nacht mezelf in slaap gehuild, slecht geslapen, iedere nacht over hem gedroomd etc. In het begin had hij het uitgemaakt met de bedoeling dat de kans aanwezig was dat het nog goed kwam. Hij had tijd voor zichzelf nodig om uit te zoeken wat hij wilde/kon. 2 maanden heb ik hem die tijd gegeven. 2 maanden lang onzekerheid en isolement van alles uit verdriet. Na 2 maanden trok ik dat niet meer. We spraken elkaar nog gewoon en ik heb hem in die 2 maanden 1x gezien. Na 2 maanden spraken we weer af en heb ik hem gevraagd hoe het nu allemaal zat. Hij zei dat hij het nogsteeds niet wist en ik wilde niet nog langer in onzekerheid zitten, aangezien ik er echt helemaal gek van werd. Hij vertelde me dat hij op dat moment nog geen relatie kon hebben, dus heeft hij er toen definitief een punt achter gezet, ookal zei hij nog heeel veel van mij te houden. Ik heb heeel veel van hem geslikt. Hij heeft in onze relatie gelogen over drugs. Daar kwam ik achter pas nadat het uit was.

De 3 maanden erna waren de moeilijkste in mijn leven. Ik sprak of zag hem niet meer. Tot ik hoorde dat hij met iemand anders gezoend had. Er knapte iets. Het voelde zo ontzettend als een mes in mijn rug. Ik kon dit er niet bij hebben en hij wist hoe moeilijk ik het had. Ik begreep gewoon niet hoe iemand iemand anders zooo ontzettend veel pijn kon doen. Ik heb hem opgebeld en hem de huid vol gescholden. 1.5uur lang heeft hij me over de telefoon aangehoord zonder ook maar iets er op in te brengen. Hij gaf me volkomen gelijk. Daarna heb ik hem een mail gestuurd over hoeveel pijn ik ervan had en dat ik het echt niet snapte. Hij mailde terug dat hij ontzettend veel spijt had etc. Toen was het oud op nieuw. Ik had hem niet meer gesproken en ging uit in een plaatselijke kroeg. Hij was daar niet. Hij was op een feest in een ander deel van het land. Toen hoorde ik van vriendinnen dat hij met NOG iemand gekust had. Mijn wereld stortte in. Mijn avond werd een grote waterval van tranen en ik voelde me zooo ontzettend kut. Weeer een messteek erbij.
Ik heb hem de hele avond gsmst en de huid volgescholden. De volgende dag heb ik hem een mail gestuurd en daarin verteld dat hij me zoooveel pijn gedaan had etc. Wederom kreeg ik een mail terug. Een lieve. Dat hij niet wist waarom hij dat deed. En dat dat alles in 1 week gebeurd was. Hij was eenzaam blablabla. Inmiddels had ik van verschillende mensen gehoord dat hij me eigenlijk graag terug wilde. Ik heb het hem op de man afgevraagd zonder te zeggen wat ik zelf wilde. Het was heel lang stil en toen zei hij dat hij twijfelde. Dat hij me miste, maar dat hij het zichzelf tegenover mij niet kon vergeven dat hij me zoveel pijn had gedaan.

Ik was ontzettend gekwetst, maar toch was ik zo blij om te horen dat hij me misschien wel terugwilde. Een paar weken later spraken we af. 2 weken erna weer, die week erna weer, die week erna weer etc. Tot het echt goed ging en we besloten hadden om het rustig aan te doen, maar dat het waarschijnlijk uiteindelijk wel goed zou komen. Carnaval kwam voorbij en het ging steeds beter. Tot ik op een dag stiekem in zijn mail keek en een concept ontdekte dat hij naar mij had willen sturen. Daarin stond dat hij seks gehad had met een van die meisjes, hoe erg hem dat speet en dat ie me zoooo graag terugwilde en het niet durfde te vertellen, omdat hij bang was dat ie me dan echt kwijt was en een hele hoop lieve dingen. Ik heb hem opgebeld (niet gezegd dat ik stiekem zijn mail had gelezen) en hem verrot gescholden. Ik was zooooooo gekwetst. Ik heb het hem al 1000x gevraagd of er niks meer gebeurd was en hij heeft toen met een stalen gezicht zitten liegen tegen me. Ik was kapot. Die avond kwam hij naar me toe. Hij wilde me een laatste keer zien en vasthouden. Ik kon hem toen niet de deur wijzen en heb hem toch een kans gegeven, omdat ik hem gewoon echt niet kwijt wilde. Het ging immers eindelijk weer wat beter met me sinds we contact hadden. Die dag hebben we besloten om samen een nieuwe relatie te beginnen. (inmiddels was het 5 maanden uit) Die relatie heeft net geen 2 maanden, en tot eergisteren geduurd. Ik had na lange tijd weer stiekem in zn mail gekeken en kwam erachter dat hij met oud op nieuw met nog iemand had gezoend op dat feest. Het werd zwart voor m'n ogen. Ik heb hem opgebeld. (hij lag te slapen) Ik was zoooo boos en heb het uitgemaakt. Ook had hij me gezegd dat hij gestopt was met bepaalde drugs. Al voor dat we weer een beetje contact kregen en dat oud op nieuw de laatste keer was. Ook dat bleek niet waar, want zelfs IN onze nieuwe relatie heeft hij gebruikt. Ik heb het uitgemaakt over de telefoon. Ik vond het hem niet eens waard om het face to face te doen. Ik had het uitgemaakt, niet omdat ik het uit wilde hebben, maar meer om hem te laten schrikken en om hem te laten beseffen wat ie heeft gedaan. (Alles wat ik hierboven verteld heb heeft hij onder invloed van harddrugs gedaan. Nu moeten jullie niet denken dat het echt een junkie is, want het is eigenlijk best een degelijke jongen)

De dag erna ging ik naar hem toe. Ik wilde het goedmaken. Toen zei hij dat hij niet wist of hij voor mij degene kon zijn die ik verdienden en die ik van hem wilde zien. We hadden in die 2 maanden zooooveel ruzie gehad over dat ik vond dat hij te weinig zn best deed voor mij, na alles wat ie me had aangedaan. Hij vond dat zelf ook, maar zei dat het hem gewoon niet lukte. Hij voelde alles wel van binnen en is ontzettend gek op me, maar hij zit zo met zichzelf in de knoop dat het hem echt niet lukte. Iedere keer weer dezelfde discussies over alles wat er is gebeurd en dat hij er te weinig voor deed om mijn pijn te verzachten.
Ik wilde onze relatie gewoon echt niet weer uit hebben. Ik heb het die tijd zo moeilijk gehad.. Dat WIL en KAN ik gewoon niet nog een keer verdragen. Ik kan niet zonder hem en ik wil hem niet kwijt. Ik heb hem dat verteld en toch bleef hij erbij dat hij weer tijd nodig had om te bedenken wat nou het beste was. Hij wil me echt niet kwijt zegtie, maar hij wil nadenken. (WEER!!!) Hij wil me blijven spreken en zien, maar ik heb gezegd dat ik dat niet wilde. Ik ga niet op komen draven wanneer meneer daar zin in heeft. Ik ben zo bang voor wat er gaat komen en voor hoe het gaat aflopen. Ik wéét dat hij een ontzettende lul is en me ontzettend respectloos heeft behandeld. Iedereen zegt ook dat het beter is zo en dat ik veel beter verdien, maar ik WIL niemand anders. Ik houd zo belachelijk veel van die jongen. Dat ik gewoon NU alweer alles ben vergeten wat ie me geflikt heeft en alleen maar heel graag wil dat alles weer goedkomt. Ik word gek van verdriet. Ik heb volgende maand examens en moet echt leren, maar het lukt gewoon echt niet. Ik kan me niet concentreren. Ook ben ik over een maand jarig en ik wil zooo graag dat hij dan weer aan mijn zijde is.. Ik houd zoveel van hem!

liefs..