Hoi Allemaal, allereerst een heel gelukkig en gezond 2012!

Ik wil graag even jullie mening weten over het volgende:
Zoals ik al in mijn eerdere blog heb aangegeven kwam ik laatst mijn ex tegen. Tijdje gepraat met elkaar. Eerst heel normaal, over werk, ouders etc. Maar op een gegeven moment vroeg ik hem waarom hij mij niet kon begroeten als ik hem in de stad tegenkwam met zijn nieuwe vriendin. Heel verhaal dat ie dat lastig vindt, bang dat zij er dan wat van kon gaan denken. Ik zei dat ik dat raar vond aangezien het al 2 jaar uit is tussen ons. Langzamerhand begonnen we een beetje over onze relatie van toen te praten (5,5 jaar). En nu voel ik me schuldig. Heb namelijk weer allerlei dingen aangehaald waar ik toen zo kwaad over was toen het uitging.
We hebben bijv. nog een half jaar nadat het uitging, nog best veel contact gehad. Tot hij die nieuwe vriendin kreeg. Toen had ie er ineens geen behoefte meer aan. Ik dacht altijd dat we vrienden konden blijven. Hij wilde dat niet maar heeft veel te lang gewacht om mij dat te vertellen zodat ik nog wel eens contact met hem zocht. Soms deed ie wel een beetje bot maar hey, ik had liefdesverdriet. Zo'n signaal pik ik dan niet op.
Het punt is. Mijn ex is iemand die zich er snel schuldig over iets voelt. Hij heeft er echt last van gehad dat hij mij zo'n pijn heeft gedaan destijds. En wat doe ik? Ik vertel hem na 2 jaar nogmaals hoe klote ik me toen voelde, wat hij anders had moeten aanpakken, en meer van die dingen. En nu voel ik me schuldig. Het is allemaal al best lang geleden en nog steeds kan ik me er soms kwaad om maken. Ik baal ervan dat ik hem misschien wéér een schuldgevoel heb aangepraat terwijl dat niet de bedoeling was. Waarom voelt hij zich dan ook zo snel schuldig. Ikzelf ben veel harder dan hem. Eén vd redenen waarom het ook uitging. Pff