ik voel me kut

afbeelding van Nachtlampje

Hoi ik voel me kut. Mijn maatje gaat bij me weg en ik kan er niets tegen doen. Ik ben een man van 38 en heb nu bijna zes jaar een relatie. Ik kwam uit een relatie waarin in ik flink belazerd was en was in het begin van deze relatie nogal wantrouwig en het heeft lang geduurd voordat ik er helemaal vertrouwen in had, en nu ik het zie zitten gaat het bij haar niet meer. En in mijn hart is ze mijn maatje en wil ik niet zonder haar. Ik weet niet waar ik heen kan, iedereen zegt dat ik moet kappen en doorgaan met mijn eigen leven maar dat is makkelijk gezegd als je zoveel van iemand houd dat je je geen toekomst zonder degene kan voorstellen.
Vorige week zijn we een weekje uit elkaar geweest en ik dacht dat het goed zou zijn en dat we dan weer even lucht hadden gemaakt , maar ik schijn haar te verstikken terwijl ze alles van me mag en kan doen. Ik ben zo verdrietig dat ik nergens zin meer in heb. Heeft iemand nog een opbeurende tip voor me, ik ben al een week aan het huilen en kan niet meer.
Dag.

afbeelding van shena

nachtlampje

iedereen weet altijd zo goed hoe je het moet doen he..........tot ze er zelf een keer voor staan, je kunt nt zomaar je leven weer oppakken en weer doorgaan, zeker nt als je nt als je nog zoveel vragen hebt en je zo kut voelt, je zelfvertrouwen had al eens een enorme knak gehad en nu krijgt die weer een knak, het is heel normaal dat je nergens geen zin in hebt en nt weet waar je het zoeken moet, en dat je *vrienden* je verhaal moe gehoord worden, maar zo werkt het in het echte leven nt, jij moet er doorheen, en op deze site weten we hoe jij je voelt want zo voelen wij ons ook of hebben ons zo gevoeld, wij weten wat het is, tje opbeurende woorden, wat anderen ook zeggen is , geen contact meer opnemen is het beste maar ook het moeilijkste,en bezig blijven, dat helpt ook en alles van je af schrijven want anders blijft het in je hoofd rondspoken, het helpt...echt!

veel sterkte

afbeelding van Nachtlampje

Shana, Dank je wel, ik voel

Shana, Dank je wel, ik voel me alleen zo verdietig. Ik weet dat het helemaal niet goed ging en ze steeds verder terug trok maar ik dacht dat het tijdelijk zou zijn en we gewoon verder konden. Als het goed is heeft ze geen ander, dat zou ik het nog begrijpen. Maar nu is de liefde bij haar denk ik ook weg en dat is zo ongelooflijk als je een toekomst met elkaar voor je zag. Mijn tranen zijn als rivieren nu en ik kan even niets dan huilen. En ik voel me op eens oud en ongewild en zonder toekomst. Ik heb me sinds dat mijn moeder weg is gegaan niet zo miserabel gevoeld, nog erger dan toen ik mijn vorige vriendin thuis betrapte met een ander. Het klinkt misschien gek maar dit is echt het diepste punt wat ik tot nu toe in mijn leven heb bereikt, ik had alles en nu . Alleen leegte en hoop, hoop dat ze toch bij me komt en zegt dat ze het nog een keer wil proberen. Voor ons.

afbeelding van Laura44

Het komt goed, ....uiteindelijk

He, Nachtlampje,
Kop op joh! Je moet door! Laat je hoofd niet hangen!,,,,,,,dat zijn zo maar een paar van die zinnen waar je op dit moment helemaal niet op zit te wachten. Er is maar één ding dat je wilt en dat is haar terug, je vraagt je af waarom is ze dan weggegaan, voelt je alleen en in de steek gelaten. Het is zó verdomde pijnlijk en zó verdomd oneerlijk!
Dit verdriet is net zo erg als rouwen om iemand die overleden is, alleen met dit verdriet kun je niet zoveel, je blijft nog hopen, als iemand overleden is dan moet je uiteindelijk ook verder.
Een pasklare oplossing is hiervoor niet te bedenken, ik kan je wel het advies meegeven om in het allereerste begin je over te geven aan je verdriet, en over een paar dagen jezelf even niet toestaan het verdriet toe te laten, jezelf dwingen iets anders te doen en dat zo geleidelijk opbouwen. Hier moet en kom je doorheen, dat is op voorhand een feit. Ook in jouw leven gaat de zon ooit schijnen. En je weet nu dat je er de vorige keer ook uiteindelijk uit gekomen bent toen je zelfvertrouwen zo'n knak had gekregen, dat gebeurt nu ook, geloof me.
Veel sterkte.
groetjes Laura

afbeelding van ptm

@Nachtlampje

Hoop doet leven!
Maar er bestaat ook een kans,dat die hoop uiteindelijk op niets is gebaseerd!Dán zul je verder moeten(leren) leven zonder je partner.De relatie heeft dus uiteindelijk niet geklikt en veelal is dat heel frustrerend voor beide partners.Mijn idee:ga ten rade bij jezelf,leer jezelf kennen,bouw op jezelf.Ooit zul je beseffen,dat dat de beste remedie is om gelukkig op deze wereld te zijn!~Maar voor nú:laat je tranen de vrije loop,laat je emoties niet bedwingen door wie dan ook.Schrijf alles van je af!Het helpt!Uiteindelijk zul je gaan beseffen,dat veelal hele kleine details in je leven je pas echt gelukkig kunnen maken!