Vier en een halve week geleden maakte mijn vriendin van 4 jaar het oppeens over de koffie uit. Het kwam echt als donderslag bij heldere hemel want er was op dat moment voor zover ik wist niets mis. Ik was er meteen al kapot van. Voor haar was (naar haar eigen zeggen)ik de mees perfecte persoon op de hele wereld, het was soms zo overdreven van haar kant dat ik zoiets had van "mens, overdrijf alsjeblieft niet zo".

Na verder praten vertelde ze me dat ze een limiet had bereikt. Ze had veel van mij gehouden maar ze dacht al een hele tijd dat dat niet wederzijds was en dat ik niet zo veel om haar en de relatie gaf. Ik kan dit tot op zekere hoogte begrijpen want ik heb momenten gehad waar ik zo bezig was met mijn carriere of studies dat ze op een tweede niveau kwam te staan. Niet omdat ik dat wilde of omdat ik dat voelde maar omdat het op die momenten even niet anders kon. Hoe dan ook, ik had het gevoel dat onze basis sterk genoeg was om daar doorheen te komen en me uiteindelijk helemaal op haar te richten.

Dat was niet zo. Maar ze heeft er nooit duidelijk over gepraat. Ik begrijp dat het moeilijk is om tegen iemand te zeggen dat je meer aandacht nodig hebt, maar je kunt in ieder geval aangeven dat er iets mis is.

Ik heb echt alles geprobeert om haar weer terug te krijgen......alles. Ik heb haar ook duidelijk gemaakt dat ik er alles aan zou willen doen om de relatie goed te laten lopen. Ze wil er niets van weten en zegt dat het te laat is. Dat snap ik niet want na 4 jaar zou je iemand een tweede kans moeten geven..... Ik ben er bovendien van overtuigd dat we gelukkig zouden zijn.

Het eerste wat ik dacht is dat er een andere was. Maar na het 1000 keer gevraagt te hebben ben ik toch wel overtuigd dat dat niet het geval is, ze kan namelijk helemaal niet goed liegen. Hoe dan ook, de kans bestaat......

We hebben nu helemaal geen contact meer. Ik zou wel willen, maar zij zegt dat ze dat voorlopig even niet aan kan. Dat is ook raar, want na 4 jaar elke dag praten, moet ze dat toch ook missen?

Ik weet het niet meer......misschien is er toch een ander.

Heeft er iemand zoiets meegemaakt? Begrijpen de vrouwen haar? Wat denken jullie dat er aan de hand kan zijn?

Jordi