en ja hoor... na een heel weekend stress, gaf hij afgelopen weekend dus heel duidelijk aan het niet meer te willen. Ga verder met je leven, zei hij me drie keer heel direct. Ik wilde het afsluiten, verder gaan, ok de hele dag jankend en in paniek maar in ieder geval dan maar verder zonder hem en het gaan afsluiten.

Dat heeft hem blijkbaar dan toch weer geraakt want hij gaf aan wel vrienden te willen blijven, zie vorige blog. Hij zei het zelf toen als we geven het nog 1 laatste kans om er samen uit te komen.

Daarna in contact gebleven via whatsapp en heeft hij toegegeven het zelf ook weer te willen proberen, dus dat die ene kans voor hem ook meer is dan alleen vrienden.

Ik natuurlijk helemaal blij... maar ergens voelt het allemaal nog wel ontzettend fragiel allemaal en ben ik heel erg bang dat ik hierdoor uiteindelijk alleen nog maar harder op mijn bek zal gaan. Het doet me heel veel dat hij het weer wil proberen, omdat hij eigenlijk heeft aangegeven zichzelf goed te kennen en het heel moeilijk vindt om na alle ruzies weer vertrouwen te hebben dat het wel goed kan gaan. Dat wil voor mij zeggen dat hij echt wel serieus is, en mij ook mist. Ik heb dat vertrouwen wel, maar ik moet uitkijken (dank je wel voor jullie verhelderende reacties torn en waterman) dat ik er niet te veel aan ga doen om dat vertrouwen bij hem terug te krijgen. Hij reageerde heel emotioneel op mijn boodschap 'vertrouw me, laat het los, laat het gaan'. Vertrouwen is bij hem echt een issue, en een behoorlijk issue.

Anyway ik ben gister naar hem toe geweest, hij heeft lekker voor me gekookt, samen gegeten en een rustige avond gehad, bijna... weer als vanouds. Maar onderhuids kriebelt het voort, gaat dit allemaal nog goed komen? Ga ik nu niet te hard rennen om het allemaal goed te maken? Ren ik mezelf niet voorbij? Aan de andere kant ben ik zo blij dat er tenminste nog een kans is... de deur zo in mijn gezicht dichtslaan en dan wegrennen is echt heel erg... Laten we het dan maar een experiment noemen, waarbij ik heel erg in de gaten moet gaan houden mijn eigen grenzen niet over te gaan.