ik weet dat ik verder moet maar het is zo moeilijk.mijn man en ik hebben veel gesproken,alles blijft het zelfde er verandert niets alleen hij gaat op zichzelf wonen.ook dat is iets waar ik steeds verdrietig om ben en pijn doet,hij weet dat ook maar er is geen andere optie en we gaan als goede vrienden verder.
maar ik blijf in me vast houden aan dat het allemaal weer goed kan komen is dat verkeerd?
mijn man kan het nu niet zeggen hoe het gaat lopen dat begrijp ik ook wel.
hij wil me nooit kwijt en altijd in zijn leven houden alleen samenleven kan volgens hem niet meer er is te veel gebeurd en te veel te verwerken.
hij weet niet en kan er ook geen antwoord opgeven waarom hij het gevoel heeft van dat het niet meer werkt en hij alleen hele goede vrienden wil zijn.
kan het met de tijd nog iets opbloeien tussen ons heeft iemand dit ook mee gemaakt en hoe is het nu?
het idee dat de relatie over is maar wel knuffelen elkaar vast houden van elkaar houden en geven en alles het zelfde blijft rondom het gezin maak het voor mij zo pijnlijk en moeilijk.
ik wil hem niet kwijt ik raak hem ook niet kwijt maar man en vrouw dat is er niet meer,
ook willen we niet scheiden maar we moeten wat.
oh wat is dit ingewikkeld is er iemand die mij kan helpen hiermee?