En ja, ik denk weer aan je, en moet je zeggen, het is alweer een tijdje geleden, misschien 2 dagen, maar het is een vooruitgang. Ik blijf aan je denken, en ja, ik blijf om je geven, nu al bijna een jaar geleden dat ik je voor het laatst zag.
Ik kijk niet meer op je hyves...het heeft geen zin, het doet me alleen maar pijn, en ja, ik besef dat er betere mensen zijn dan jij, alleen ben ik ze nog niet tegengekomen.
Ik ben gelukkig, en dat kan ik oprecht zeggen, al zal jij dat waarschijnlijk nooit echt geloven, want gelukkig was ik met jou niet echt, enkel in het begin.
Maar ik mis je. en helaas...ik blijf je missen. Maar de ruimte in mijn bed blijft heerlijk, en ´s ochtends eindeloos stil blijven omdat ik een ochtenhumeur heb is ook fijn.
Geen gezeur over het eten, wassen, huishouden of geld.
Mijn eigen ding doen, zoals ik het graag wil doen.
Maar ik blijf iets missen...jouw? ja, jouw. Je bent allang gelukkig met iemand anders, ik kan het nog steeds niet. tis achterlijk, je was niet vreselijk bijzonder...maar ja, onbereikbaar is voor mij helaas aantrekkelijk.
Ik mis je...en blijf je missen..
Waar ben je nu ik even wil knuffelen. Waar ben je nu ik even wil vertellen hoe goet het gaat? Waar ben je om tegen aan te liggen?
En ja, het is al bijna 2 jaar uit, heb een 2 leuke exen gehad. Was gezellig., vond ze leuk, ik maakte het uit..want ja, niks haalde het voor mij gevoel bij jouw..
En dat is nou juist het grootste probleem...Je was niet zo goed voor mij als ik in mijn hoofd blijf schetsen...het was enkel...enkel het gevoel van die knuffel, die liefde, die anderen me ook gaven...maar jij was voor mij anders.
Ach, hoop gebazal, veel gelul.
Ik mis je...

voorbijgegaan