Online gebruikers
- JosephUnlal
Ik mis mijn ex heel erg momenteel. Vooral in de avond, ik kan er weer niet van slapen. Gisternacht om 3 uur wakker geworden en daarna niet meer kunnen slapen. En nu kan ik dus ook niet slapen. Het rare is dat ik juist dacht dat ik niet meer zoveel liefdesverdriet had. Ik heb dit verdriet dat ik nu weer voel zelf heb opgeroepen. Volgens mijn psycholoog, was ik mijn verdriet aan het wegdrukken door boosheid en andere negatieve emotie's. Volgens hem moet ik juist door het verdriet heen. Haar vergeven en rouwen, anders zou het allemaal nog langer gaan duren. Op zijn aanraden een mooie foto van mijn ex bekeken kaarsen aan, en een tijd nagedacht. Hij vind zelfs dat het een goed idee is om haar te emailen geen verwijten maar gewoon precies vertellen hoe ik me erbij voel en haar vergeven.
Ik weet het allemaal niet is dit nou de goede manier om er mee om te gaan? Ik voel me alsof ik weer terug bij af ben... ik mis haar gewoon verschrikkelijk.
februari...
Ligt t aan de maand februari ofzo, dat we allemaal ineens ons toch weer minder voelen?
ook ik dacht dat ik er nu wel overheen was, maar op een of andere manier, komt het nu toch allemaal weer trug. morgen (2 feb) zouden mn ex en ik een half jaar hebben, hij is bijna jarig en natuurlijk... bijna valentijn...
De verjaardag van mijn ex en
De verjaardag van mijn ex en het moment de dag dat we wat kregen waren voor mij ook moeilijke momenten...
Valentijnsdag zal ik het ook wel een moeilijk hebben. Ik houd niet zo van valentijnsdag opzic, vindt het een beetje te gemaakt. Maar zij heeft me de afgelopen jaren toch wel het leuke aan valentijnsdag duidelijk gemaakt.
hetzelfde
Ik lees dit bericht 2,5 jaar na dato. Nu zit ik met exact hetzelfde probleem en gevoel als jij mrp. Mijn relatie is na 4 jaar gestrand.
Ik voel ook de wanhoop, de pijn, het verdriet en al die slapeloze of korte nachten. Ook vaak om 3.00 uur s'nachts wakker waarbij ik dan direct de pijn en stress voel in heel mijn lijf.
Ben benieuwd hoe het met je gaat en hoe je er dooreen gekomen bent.
Voor mij is het nog een zwarte tunnel.
vriendelijke groet,
Ronald
GVD!!!!
Ik vraag me nu ech weer af waarom ik m eigenlijk mis... Tis eigenlijk zo;n ontzettende egoist!!! Ik heb m laatst gezegd wat ik van hem 'verwacht',als een gewone vriend dan... Hij is een slimme jongen die echt wel weet wat ik bedoel, maar hij doet gewoon nix!!! Tis net alsof ie t helemaal negeert zeg maar... Waarom? Waarom mis ik m?!?!?!
Ik vraag me ook af waarom ik
Ik vraag me ook af waarom ik haar zo mis, als ik haar vroeger 2 weken niet zag voelde ik me goed en vermaakte ik me prima. Nu lijkt alles zijn glans te hebben verloren.
Maar er komen vast wel weer mooiere tijden aan.
Ik vermaak me nu beter als
Ik vermaak me nu beter als ik alleen ben, dan toen ik nog met mn ex samen was, vond t verschrikkelijk om m een avond of 2 niet te zien, wist nie wat ik moest doen die avonden, had weinig zin om iets te ondernemen, miste hem dan echt super erg!!
Maar nu, heb m al ruim 3 weken niet gezien en vermaak me sinds t nieuwe jaar eigenlijk prima in mn eentje...
En toch mis ik m...
Wat ik hier lees is dat jij
Wat ik hier lees is dat jij verdriet hebt weg gedrukt..
dat doet mijn ex ook, waardoor hij zo over me heen kan stappen alsof ik niks voor hem beteken..
En ik hem graag terug zou willen, maar hij voelt niks meer..
Mijn vraag is, hoe voel je je dan opdat moment? Kan je dan doorleven alsof er niks aan de hand is?
En een keer komt het toch naar boven? Dat gebeurd bij jou nu dus ook?
Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe!
Ik kan zeker niet doorleven
Ik kan zeker niet doorleven alsof er niks aan de hand is, alleen ben ik me dus meer boos gaan maken. En heb ik mijn gevoelens heel erg ondergeschikt gemaakt aan mijn verstand denk ik...
Verder moet ik er voor oppassen dat ik niet verbitterd word en mijn laatste ervaringen met mijn ex projecteer op alle vrouwen.
En het verdriet komt nu weer meer boven ja omdat ik dat opgewekt heb, ergens voelt het ook wel prettig om te accepteren dat ik gewoon verdrietig ben en er niet tegen te vechten.
Rouwen, vergeven het accepteren en daarna verder te gaan.
Goed dat je dat in ziet.. En
Goed dat je dat in ziet.. En ook goed dat je nu rouwt om haar.. Dan heb je tenminste het gevoel dat je leeft en kun je straks ook weer meer genieten van mooie momenten in je leven..
Want echt waar na regen komt ook weer zonneschijn..
En wat je in je andere reply zegt dat ze nog bij je kwam en d'r slaapspullen mee had enz enz.. Heeft ze geen bindingsangst?
Dat is ook iets waar ik mijn ongelooflijk mee bezig hou.. Hoe kon mijn ex zeggen dat hij nog zoveel van me houdt, dat alles goed komt, dat we bij elkaar passen en me vervolgens laat vallen als een baksteen :'(
Verdriet en onbegrip.. Maar probeer de dingen te accepteren zoals ze zijn, pas dan kan je verder leven..
Sterkte
Nee ze heeft zeker geen
Nee ze heeft zeker geen bindingsangst. Ze wou juist heel graag veel bij me zijn en samenwonen.
Ik denk dat onze exen de dingen die ze gezegd hebben op dat moment gewoon meenden. En misschien zeggen ze ook wel dat soort dingen om zichzelf ervan te overtuigen...
Mijn ex zei dat ze heeft geprobeerd te vechten voor onze relatie alleen volgens mij lukt dat alleen door over dingen die je dwars zitten te praten en eerlijk te zijn.
Sterkte en groetjes mrp
Rouwproces is mss wel nodig
Hey mrp,
Waarschijnlijk zal die psycholoog wel zijn job kennen, hij zal vooral willen duidelijk maken dat opkroppen later veel meer problemen zal geven, denk ik. Daarom is dat rouwen ook zo nodig, de eerste weken na een breuk voelt het immers niet voor niks alsof er iemand is gestorven. Dat moet je dan op dezelfde manier benaderen volgens mij.
Ik ben geen psycholoog, verre van , maar ik ga er wel mee akkoord dat je eens aan alles moet denken wat jullie samen hebben beleeft, enkel woede en boosheid zullen je nog meer verteren. Zolang je achteraf beseft: het is allemaal heel mooi geweest, en ik heb ze graag gezien, maar uiteindelijk was ze niet DE ware (ik probeer dan te denken: it had to be that way...). Wees dankbaar voor de tijd die je met haar hebt gehad, maar besef dat jullie niet voor elkaar gemaakt waren.
En van dat vreselijk hard missen: vrij normaal denk ik, jouw psycholoog heeft ervoor gezorgd dat je alle herinneringen boven haalt (en dan vooral de mooie als je naar zon mooie foto kijkt en als je voor sfeer zorgt met kaarsen). Ik had dat een week geleden ook voor toen ik met een goede vriend over msn bezig was over mijn ex, ik had werkelijk alles terug naar bovengehaald en geloof me, de dagen erop had ik ook even terug het gevoel alsof ik terug bij af was. Maar dat is nu gelukkig terug wat geminderd.
Probeer dit gewoon te zien als: 1 stap achteruit, om er vervolgens 2 vooruit te doen. Ik denk dat je een gezond rouwproces hiermee kunt vergelijken. Je zult mss af en toe nog een stap achteruit doen, maar met de juiste ingesteldheid doe je er ook vooruit en zul je er enkel maar sterker uitkomen. Als je jouw emoties gaat verdringen met boosheid en negativiteit zal dat enkel maar een zware last betekenen op je weg naar boven.
Als je twijfelt of dit allemaal wel normaal is, praat er dan met je psycholoog over, hij blijft de expert h?ɬ© .
En wat dat e-mailen en vergeven betreft: als je ex jou respectloos heeft behandeld en dat nog altijd op 1 of andere manier laat uitschijnen of heeft laten uitschijnen, vind ik dat een slecht idee om haar te vergeven. Zelf zou ik het dan niet doen. Dat zou dan bij mij overkomen als een teken dat je het toch niet allemaal niet al te erg vond en dat ze dus eigenlijk alles maar kan doen wat ze wilt, want je vergeeft haar dit al dus zal in de toekomst alles geoorloofd zijn.
Maar hey, jij alleen weet exact wat er is gebeurd en gezegd geweest is tss jullie 2 h?ɬ©, dus ik weet niet of ze nu respect getoond heeft of niet.
Als dat niet het geval was, heb je ook een verantwoordelijkheid tegenover de mannen die zij nog zal tegenkomen. Als je haar niet vergeeft, zal ze mss eens nadenken waarom je dat niet doet en zal ze mss eens wakker worden en beseffen dat je mensen zo niet behandelt.
Zorg er enkel voor dat het feit dat je haar dan niet vergeeft je niet kapot maakt van verbittering.
Veel sterkte en moed nog mrp, en remember: struggling is nature's way to become stronger ...
Hou je goed!
Groetjes Bert.
Bedankt voor je uitgebreide
Bedankt voor je uitgebreide reactie!
Mijn ex heeft me niet echt respectloos behandeld. Wel heel onduidelijk en ze heeft wel dingen voor me verborgen gehouden, maar meer gevoelens en gedachten, het is niet zo dat ze vreemd gegaan is ofzo, tenminste niet dat ik weet.
Waarschijnlijk is ze inderdaad niet de ware voor mij maar als ze enkele dagen voor ze over haar twijfels begint nog heel erg enthousiast doet over samenwonen, vraag ik me toch af of het niet anders had kunnen lopen. Ook doordat ik met zoveel vragen achter ben gebleven. De dag dat het uitging had ze nog slaapspullen meegenomen maar een halfuur later was het uit..
Vandaag voel ik me al weer rustiger en stabieler dan gisteren gelukkig, misschien klopt het wel dat ik nog door meer verdriet heen moet.
groeten mrp
Je bent niet de enige...
Je bent niet de enige die zn ex mist , me too . Ik denk dat iedereen zn verdriet op zn eigen manier verwerkt (en oh nee ik ben dr ook niet bepaalt een kei in). Wat wil JIJ eigenlijk? Een psycho kan veel zeggen, maar mij lijkt t toch een beetje een sadistisch trekje om te adviseren met foto over haar na te denken... Maar goed ik ben ook geen specialist... In elk geval sterkte en suc6
Is it not beautiful to watch the sunrise?
Wat ik wil is vooral
Wat ik wil is vooral positiever denken weer, en mezelf terugvinden.
dit heb ik ook besproken en ik moet voor mijn volgende gesprek ook beter bedenken wat ik zelf wil en daar mee bezig zijn.
jij ook heel veel sterkte toegewenst!
Lieve mrp en Zwemmertje,
Weet je nog wat ik zei over het pad met de doornen? Wel, ik neem aan dat je psy je aanraadt om je met je blote lijf en je naakte hart en ziel (even) in de doornen te storten, veel schrammen op te lopen, om die daarna te ontsmetten en te laten genezen... Dat dat misschien beter is dan telkens opnieuw een paar oude schrammen openkrabben zonder ze te laten genezen. De korte (nou ja), maar heel hevige pijn zeg maar.
Zwemmertje weet het maar al te goed: als je een blessure hebt, en je hebt kinesitherapie en revalidatie nodig, dan doet dat verschrikkelijk veel pijn. Maar die pijn is nodig om vooruit te komen! Millimeter voor millimeter, centimeter voor centimeter moet de spier/pees/huid weer uitgerekt worden. Ze moet haar veerkracht en soepelheid terugvinden. Maar tijdens de therapie heb je zin om het hele ziekenhuis/de hele wereld bij elkaar te schreeuwen. De pijn is ondraaglijk. Toch weet je dat je er doorheen moet, want dat het anders nooit meer goed komt. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden, weet je wel...
Met je blote poten over de brug vol scherven en roestige spijkers noem ik het zelf...
Je hebt de mensen die op hun tanden bijten en niet schreeuwen. Zelf ben ik het kreunende tot schreeuwende type als het om fysieke pijn gaat, maar net als de indianen vroeger verkies ik vaak de pijl tussen mijn tanden om mijn geestelijke de pijn te verbijten. Zeker in gezelschap. Maar soms zet ik een van mijn favoriete jankcd's op, en dan laat ik me gewoon gaan...
Je kunt dat als zelfmedelijden beschouwen, maar dat is het niet, want ik ben verder best streng voor mezelf, maar het heeft geen zin om je verdriet te ontkennen. Er is een verschil tussen zelfmedelijden en mededogen met jezelf, je verdriet erkennen en aanvaarden. Als je je verdriet ontkent, wordt het alleen maar groter. Het zit te knagen en te etteren vanbinnen...
Als ik een wondje heb, ontsmet ik dat met echinacea (90% alcolhol). Dan ga ik even tegen het plafond, maar ik heb nog nooit een verzworen wondje gehad! Zelfs de lelijkste kattenbeten zijn rimpelloos genezen. Alleen de littekentjes blijven achter...
Dus lieve kerels, met jullie blote poten over de brug!
Knuffel,
C.