Ik kan best een goede mening gebruiken

Ik mis haar verschrikkelijk, weet niet goed wat doen, uit het op de verkeerde manieren.. Ik besef dus wel degelijk dat dit verder niet kan blijven gaan.. ik deed alles voor haar, en toch sinds ze is wezen studeren is er iets geknapt in mij..
Ik was zelf een losbol vroeger, maar nu ging ik echt voor een stabieler iets, weetjewel, je werkt en wil het anders aanpakken..

Nou ja, mijn ex ging terug meer alleen uit,bouwde er haar leven op, ging in een studentenvereniging wat begrijpelijk is als je eerstejaars bent niet? en toch werd het altijd ruzie ,keer op keer.. ik kon het maar niet verdragen dat ze alleen uitging, maakte me fel zorgen hierover omdat ik er totaal geen vat op had en hoe graag ik het haar ook wilde gunnen het lukte me niet zelfs na verscheidene ruzies en uitpraten en opnieuw proberen, ik ben nogal aanhankelijk in relaties, en zij eigenlijk helemaal niet, en ik voelde dat we meer naast elkaar leefden, in andere leefwerelden, deed me panikeren, drong ik nog meer aan om tijd en aandacht te geven waardoor ze net het omgekeerde begon te doen, en wel ja die spanningen liepen zo hoog op dat de relatie zo dus beeindigd werd..

en eigenlijk voel ik mij echt wel best schuldig hierover, ook al zijn we niet in ruzie uit elkaar gegaan,want we hadden ook veel goede momenten, had ik toch gehoopt op een goed blijvend contact, ze zei zelf dat ik nog steeds alles voor haar was, stonden samen te huilen aan de telefoon.. en dan plots sluit ze me volledig af van haar leefwereld en krijg ik enkel nog verwijten naar mn hoofd, dat het mijn schuld is.. en voel ik mij alleen, en weet niet of mn schuldgevoel terecht is ja dan nee.. stel ik mij daadwerkelijk dan zo slecht op in een relatie? moet ik volledig vertrouwen schenken in een eventuele volgende relatie en just hope for the best? Heb ik daar wel genoeg zelfvertrouwen voor? En hoe reageer ik nu tegenover haar? Het is zo moeilijk allemaal.. en komt dit van twee kanten of ligt dit compleet bij mij? Uiteindelijk wou ik voor haar hemel en aarde verplaatsen, haar alles geven, en voel ik me daar nogal mislukt in. rotgevoel gewoon...

alvast bedankt,
H.S.

Ladida207's blog
login of registreer om te reageren

Din, 28/05/2013 - 05:56 — petals (of verwijderd)

mijn nu sinds gisteren ex

mijn nu sinds gisteren ex kampte ook met dat soort gevoelens en geloof me het kan behoorlijk verstikkend overkomen. Ik snap jouw (en zijn) gevoelens ook prima, maar in een goede relatie laat je elkaar daarin vrij. Zodra zij steeds het gevoel had dat ze door jou beperkt werd, moet dat voor haar echt rot zijn geweest en daarbovenop het gevoel dat jij haar niet vertrouwt. In het begin ging ik met mijn ex heel lief en begrijpend om maar het vreet aan je, die discussies. Zeker omdat zij ook nog zo jong is, op die leeftijd wil je niet beperkt worden op een negatieve manier.

Ik denk dat je inderdaad volledig vertrouwen moet stellen, je kunt in je leven alleen weten wat jij zelf doet en jezelf open opstellen naar een ander, als een ander dat vertrouwen wil bedonderen dan zal ze het toch wel doen als jij haar wel of niet vrij laat. Er zijn mensen die dat doen maar er zijn ook zat mensen die dat niet doen, je vertrouwen bedonderen. Als iemand echt gek op je is dan zal ze dat nooit bedonderen. Ik ben ook zo, ik zou het nooit of te nimmer doen maar ik kreeg het mijn ex niet aan zijn verstand en dat is echt ontzettend moeilijk, als die discussies maar doorgaan. Ik denk dat de kans groot is dat het zo aan haar is gaan knagen.

Din, 28/05/2013 - 10:19 — Ladida207

Hey thanks!

Dankje voor je reactie, het geeft ergens wel een heldere kijk op de situatie,
nu weet ik dat het hoog tijd wordt om es wat aan mezelf te gaan sleutelen..

Ik denk dat ik vooral reageer omdat ik al zodanig veel keer tegen die figuurlijke lamp ben gelopen, dat ik daardoor een angst heb om gekwetst te worden, en dat daar mijn overgevoelige en 'verstikkende' houding uit komen..

Din, 28/05/2013 - 16:06 — petals (of verwijderd)

ja het is niet makkelijk...

ja het is niet makkelijk... ik nam het mijn ex ook niet kwalijk, nog steeds niet, sterker nog ik wilde er samen met hem aan werken. Maar het werkte niet echt... Het is voor mij ook wel weer verhelderend om het van de andere kant te horen. Ik heb ook zo mijn tics, door alle verbroken relaties heb ik een soort verlatingsangst ontwikkeld, waardoor ik panikeer als het uit gaat of dreigt uit te gaan. Niet bepaald bevorderlijk als het al niet echt goed gaat. Dat is mijn aandachtspunt. Veel sterkte!

Din, 28/05/2013 - 17:02 — Ladida207

Het knaagt

Nu ja, bij mij knaagt het toch serieus, als je begint te beseffen hoe zeer het eigenlijk is foutgelopen, door je eigen stomme fout.. dan nog es het pijnlijke feit dat ze mij compleet van dr afschuift nu, dat ze er niet meer om maalt of ze me hoort of niet, ik kan alleen maar hopen dat ze me zal vergeven, dit vind ik het ergste, we hebben al zodanig veel opnieuw geprobeerd en telkens beloofde ik te veranderen, nu wil ze er natuurlijk niks meer over horen he, dus laat ik haar met rust, al zou ik op mn blote knieen smeken, niet om een nieuwe kans, maar wel op hoop dat we terug vriendschappelijker omgaan met elkaar, en denk ik dat geen contact voorlopig beter is, ondanks de pijn.
In alle geval, tijd brengt raad, ooit zal zij misschien de mindere zaken langs zich kunnen laten (het niet kunnen loslaten en de ruzies errond) en de leuke dingen, uitstapjes, lachmomenten, knuffelmomenten enzoverder.. onthouden en beseffen dat het niet enkel slecht was.

Wie is online

Enquête