Gisteren zouden we anders 6 maand hebben.
Ik ga de laatste 4 weken bijna elke dag met de bus naar school en naar huis of een keer naar de stad en heb hem nooit gezien onderweg.
Ik zat gisteren in de bus naar huis.. fiets hij langs de bus!
Ik schrok helemaal (hij had mij niet gezien.. ) en begon te trillen en te huilen.
Erg raar..

's Avonds zijn we uitgeweest en ja hoor.. ik had het ook kunnen weten dat hij daar heen zou gaan. Toen hij binnenkwam begon ik weer te trillen en heb een vriendin mee de wc's in getrokken en heb daar even gehuild, toen zijn we er snel vandoor gegaan.
De hele nacht was het verder leuk, wel veel aan hem gedacht ofcourse..
Toen gingen we naar huis, we stonden nog te wachten op een vriendin en opeens fiets hij langs ons heen.. ik zeg; heey! En begin gewoon te zwaaien. Hij doet hetzelfde en fiets verder.
Weer stort ik in.. en realiseer ik me hoeveel ik hem eigenlijk mis, hoevee ik het mis dat hij niet bij me is en gewoon verder gaat met zijn leven.
Het doet me ook pijn dat hij nog regelmatig vriendinnen van me spreekt.

Het is zo anders.. tis.. wennen