Als ik dit lees voel ik je pijn. Ik weet hoe verscheurd je je op dit moment voelt en hoe wanhopig je bent. het wordt uiteindelijk allemaal minder, maar makkelijk is het niet. Probeer misschien wat afleiding te zoeken bij vrienden. Als je geen zin hebt om de hele tijd te praten kun je ook naar de film gaan, dat werkte bij mij redelijk. Blijf voor jezelf zorgen, probeer te eten en te slapen en neem de tijd om je verdriet te verwerken. Lucht je hart, het helpt.

Heel veel sterkte, snowflake

Hoi ik weet precies hoe je je voelt.Ik zie het ook helemaal niet meer zitten.Als ik zou mogen kiezen tussen nog leven of niet meer nou dan weet ik het wel.Ze zeggen dat het minder wordt maar ik geloof er ook niks van.
Heb je hem nog gesproken de laatste dagen?
Hij zegt dat je niks meer kan doen om hem terug te krijgen maar ik zou het wel proberen.Ik zou echt nog niet op kunnen geven.En ik zou ook echt willen weten waarom hij dan 's morgens nog gezegd heeft dat hij je 's avonds nog heel graag wilde zien.Het kan toch niet ineens over zijn??
Veel sterkte verder!

Nee, helaas.
Ik heb gesmeekt, gehuild, gezegd ik zal alles doen, wil mijn hele hebben en houden verkopen voor hem..maakt me niet uit. Maar het komt gewoon niet goed, althans de eerste tijd niet. Snap het niet, hebben nu vanaf zondag waarop ik weer gesmaakt, gehuild en gebeden heb om iets af te spreken en ik weer !!! de deksel op de neus kreeg, geen contact meer met hem gehad. En ja zegt hij, hij wilt wel contact houden, omdat we veel gedeeld hebben en hij me nog leuk en lief vind. Maar de ware, nee, dat ben ik niet. Hij is gelukkig zo.

Dus waarom zou ik er nog voor vechten? Hij wilt contact houden maar stuur niet eens na zondag hoe het met me gaat. Hij heeft di dinsdag 5 weken geleden mijn hele leven meegenomen en wat zegt hij? "Ja, we waren gewoon niet gelukkig, dat weet jij ook (ps: dat weet ik ook!!!), en jij bent de ware niet voor mij en ik niet voor jou. Als je de ware ziet, dan weet je het".

Zeker, ondanks dat ik hem graag terug wil, twijfel ik ook. Maar konden we daar niet samen uitkomen. Voor mij is het de laatste 2 mnd van onze relatie erg moeilijk geweest, werkte 60 u pw, gaf les op mijn universiteit, mijn ouders gingen verhuizen (ik dus ook), en hij had een huis gekocht waar we elke week voor moesten shoppen etc. Kreeg het toen allemaal niet geregeld, en de affectie nam wat af, simpleweg omdat ik het veeeeeel te druk had. Werkte vaak 14 dagen achter elkaar, had 2 dagen in de mnd vrij.

HIer had hij dus echter geen begrip voor, blijkbaar! Nee, mijn hart breekt nog elke dag. Maar waarom zou ik hem terug willen? Is hij de ware als hij me dit gevoel bezorgd? Dit gevoel van " O, ik wil dood"?
Vind hem enorm egoistisch nu. Deels door het beeindigen van onze relatie maar vooral door zijn afstandelijke houding nu en het niet vragen hoe het met me gaat.

Denk dat ik misschien ook alleen wel hoop dat hij me terug wilt, gewoon om te zeggen " Zie je nu wel? Wist wel dat je niet zonder me kan". Heb het er enorm moeilijk mee, elke seconde van de dag, maar besef ook, dat ik zo iemand die me dit aandoet, gewoon nooit meer terug wil. Begrijp me niet verkeerd, ik gaf alles op om maar, terug te gaan inde tijd, zodat alles nog " goed" was. Maar hoe kan t nu ooit nog goed komen? Ik ken mezelf, dit vergeef ik hem nooit! Zal altijd, als hij me al terug wit ooit, tussen ons in blijven staan.

Hij was perfect voor mij, echt. Maar waarom was ik dan niet gelukkig met hem? Waarom twijfelde ook ik? En waarom, als ik twijfelde, doet het nu dan ongeloofelijk veel pijn dat ik niet meer in zijn leven ben? Niet meer weet wat hij doet, denkt, eet, wat dan ook. Hij heeft me buiten gesloten.....terwijl we samen een!!! waren.

Ergste vind ik nog dat hij zegt dat het allang speelde en hij vaak gewoon smsjes stuurde omdat hij wist dat ik dat wilde horen. Erg he, was het gewoon een grote leugen? Is dit de ware?????

Ik wordt gek...alweer...nog steeds...voor altijd?