Hellup ik kan mijn eerste liefde niet vergeten. Ik kan me het moment dat ik hem voor het eerst zag nog zo goed herinneren. In de plaatselijke discotheek zag ik hem staan, en was meteen verkocht. En dan te bedenken dat ik hem op dat moment alleen nog maar van de achterkant zag. Desalniettemin was ik vanaf dat moment verliefd. Een leuke blonde jongen die in mijn ogen er ook nog eens heel goed uitzag. Negen maanden lang hebben we omgang gehad. Met ontzettend veel plezier. Toch op een gegeven moment- zoals sommige dingen soms zo gaan- zijn we elkaar uit het oog verloren.

20 jaar later staat hij plots weer voor mijn neus. Wowowow onmiddelijk kreeg ik weer kriebels in mijn buik. Ongelooflijk, zo fijn om hem weer te zien. Heerlijk om zijn stem weer te horen, het voelde alsof het gisteren was dat ik hem voor het laatst had gezien. Meteen ook weer zo vertrouwd. Vanaf dat moment krijg ik hem niet meer uit mijn hoofd. Dat is inmiddels nu bijna vijf jaar geleden. De volgende dagen was ik compleet van slag. Mijn man werd stapelgek van me. Ik heb hem wel eerlijk verteld wat er in mij omging. Het eerste jaar was ik nog wel zo verstandig om geen contact te houden of reacties te geven via Hyves. Hij is tenslotte getrouwd. Ook als dacht ik bij tijd en wijle wel aan hem, ik deed er verder niets mee. En daarom baal ik als een stekker, waarom heb ik hem daarna dan toch weer moeten ontmoeten. Als magneten werden we naar elkaar toegetrokken. Wederom zijn we verstandig geweest en hebben er niets mee gedaan. Geen contact met elkaar opgenomen op welke manier dan ook. Om dan toch een jaar later elkaar weer tegen te komen. Vanaf dat moment was het als een waterval niet meer te stoppen. Een jaar lang sms-en zonder elkaar te zien. Totdat op het moment dat we elkaar weer ontmoetten (zonder te hebben afgesproken). Daaropvolgend hebben we elkaar stiekem ontmoet. Tja. en waren de afspraakjes nou maar tegengevallen, maar nee hoor: integendeel er ging compleet een andere wereld voor ons open.

Maar ja, een uitzichtloze situatie. We zijn ermee gestopt maar ik vind het zo'n gemis. En wederom voel ik me een puber met intense liefdesverdriet.