Hallo allemaal,

Even iets heel anders. . Maar ook over verdriet en loslaten. .
Een vriendschap van 20 jaar wat voorbij is. .
Ik heb er verdriet van. . Maar het geeft me rust om niet meer met hun om te gaan. .
Het is de gewenning die weg is. . Het gemak dat zij er waren. . Naja waren. .
Nee ze waren er nooit voor mij. . Ik zorgde alleen voor hun. .
Hele families en vriendengroepen waren verbonden. . En alleen ik ben eruit. .
Het steekt. . Het steekt hard. .
Ik kom haar moeder tegen en zeg hoi en ik word keihard genegeerd. .
Kei hard. . Echt w*f.. Je bent een moeder. . Kan je me toch wel groeten. .
Kei hard was 1 van hen jarig. . Voor het eerst niet haar verjaardag. .
Kei hard geeft ze een feest zaterdag. . Ex hoort ook bij de groep dus die gaat ook. .
Ik ben er niet. .. Voor het eerst na 20 jaar. .
Ik was altijd veel empatischer dan zij. . Ik was altijd veel gevoeliger dan zij. .
Daarom is het ook stuk..
Maar zouden zij dit ook voelen? Zijn zij mij al vergeten?
Ik sta achter mijn beslissing. . Mn ouders vinden me een leuker persoon zonder hen. .
Ik heb minder stress. . Voel me rustiger. . En heb leuke mensen om me heen. .
Ik heb ze nu 10 maanden niet gezien. . Echt bizar. .
Vaak gaat het goed. . Maar van de week werd ik dus genegeerd. . Dus dan komt alles weer ff boven. .en dan die verjaardag. . En dan mn ex die nog met hun allemaal omgaat..
En dan vanavond ff niks thuis. .

Sorry moest het even kwijt. .
Slaap lekker allemaal!