Het gaat vandaag al wat beter met mij.

De voorbije dagen merkte ik dat de stress van het verlies en de druk van andere factoren langzaamaan de bovenhand aan het krijgen waren, ik werd ziek van de hele onderneming.

Desondanks postte ik even op Facebook dat ik weer begin te wennen aan het leven hier, en dat ik bezig ben m'n oude zelf weer op te pikken. M'n ex heeft deze status geliked. Op zich betekent dit niets, maar het gaf me toch weer kracht om door te gaan, om weer helemaal de oude te worden, en om haar te laten zien wie ik werkelijk ben...

Ik was een wrak, een klein kind, iemand om beschaamd over te zijn tijdens onze relatie, ze heeft me leren kennen als een attente, zelfverzekerde, verzorgde jonge man met een can do attitude, die eerlijkheid en respect hoog in het vaandel draagt. Dat ben ik, en dat is ook de man die ik wil zijn.

Door de verhuis terug hierheen ben ik een deel van mijn identiteit en zelfrespect verloren: ik werd een huilerig, klein kind met een minderwaardigheidsgevoel, en dat is haar niet ontgaan. Ze moet hebben gedacht 'waar is de man die ik kende en waar ik verliefd op ben geworden?'

Wel, die is aan het terugkeren, om deze keer voorgoed te blijven!