Hey Merel,

Ik had ook dat ik zo verliefd was op iemand die onbereikbaar was eigenlijk. Hij gaf me steeds hoop (zo vatte ik dat op), en soms deed ie helemaal niet leuk (en dat was een teleurstelling). Maar toch, ondanks dat ik nooit wat met hem heb gehad, moest ik wel huilen om het feit dat de liefde er niet was. De hoop die hij me gaf was niet echt hoop, maar door mijn verliefdheid en dus me roze bril vatte ik de kleinste dingetjes al op als hoop (terwijl het niks te betekenen had). We zijn dan ook nooit een stel geworden.

Maar het kan hoor, huilen om iemand die je zo graag bij je wilt hebben maar je nie tbij je kan hebben.
Ergens zag ik zelf in dat zo een liefde niet goed was. Als iemand je hele leven beheerst is dat gewoon fout. Jij moet zelfstandig kunnen zijn. Jij moet eerst gelukkig met jezelf zijn en dan kan je iemand anders gelukkig maken. Het is niet zo dat je partner jou gelukkig moet maken en houden. Dus eerst je eigen emoties onder controle houden voordat je een relatie neemt! Eerst gelukkig wezen met jezelf, anders stort je helemaal in als die ander je verlaat of in jou geval: er niet is. Het leven draait niet om hem! Houd dat goed in je achterhoofd!